De hockeycub Hisalis bestaat 50 jaar en om die reden was er een gala georganiseerd. Ik werd gevraagd om foto’s te maken van de bezoekers wanneer ze binnenstromen. De organisatie had zelfs een sepciale hoek ingericht die ik als studio kon gebruiken. Naarmate de avond vorderde en er wat meer gedronken werd, werden de “modellen” steeds enthousiaster en waren sommigen de tel kwijt hoe vaak ze al op de foto waren geweest, of in welke combinatie. In ieder geval gaf het veel pret want alle gefotografeerden waren blij en een lach was bij iedereen sowieso aanwezig. Het enige waar ik op moest letten, nadat ik de camera eenmal handmatig had ingesteld: geen dichte ogen, geen schaduw en de (vaste) plek van het statief. Sam was er ook bij en ook wij gingen samen op de foto. Hij maakte nog wat foto’s van mij met andere bezoekers die ik ken van de hockey teams.
 

Vanuit de auto hadden we al hele grote paddenstoelen gespot aan de rand van het bos. We kozen een klein pad langs de brede sloot en hielden de beide honden kort om de paddenstoelen niet omver te lopen. Vooral de grote rode paddenstoel met witte stippen blijft elk jaar weer fascineren. Ze waren ook aardig uit de kluiten gewassen.

 

De herfst is nu een maand onderweg en maakt de paddenstoelen weer zichtbaar. In het bos van Warmond kom je heel veel soorten tegen. We wandelden vanmorgen mooie kleine paadjes waar de prachtige soorten te bewonderen waren.




 

Na verder experimenteren van het fenomeen “paarse autofocus” zie item 18.08.2022 – AF-S heb ik het verkrijgen er van kunnen reproduceren met de a9ii in zowel AF-S als in DMF focus mode. Normaal gesproken geeft de camera een groen vierkant in de zoeker als de focus er is (1ste plaatje). Wanneer er (nog) geen focus is is het vierkant wit (2de plaatje). Als je dan met de camera gaat bewegen en de ontspanknop half ingedrukt houdt verschijnt het paarse vierkant (3de plaatje). Het blijkt dus een waarschuwing van de camera dat het niet in staat is om de lens scherp te stellen.

Tijdens een oceaantocht in Costa Rica met dolfijnen werd ik onverwacht geconfronteerd met een “paars autofocus vierkant” in de zoeker van de nieuwe Sony a9ii. Ik bleek onbewust een verkeerde instelling te hebben geactiveerd, waarschijnlijk bij het in- of uitpakken van de rugzak. Bij onderzoek op het internet kwam ik twee forum gesprekken tegen die over hetzelfde gaan. Er was zelfs iemand die het kon reproduceren (zie foto van dit forum). Naslag van alle Sony handleidingen en navraag bij een auteur van veel fotografie boeken bracht geen verdere helderheid. Voor nu lijkt het er op dat de camera in AF-S stand (single autofocus) de focus verliest als het object niet meer in focus is terwijl de ontspanknop half ingedrukt blijft. Dat laatste is gebruikelijk bij AF-C (continue autofocus) maar ongebruikelijk bij AF-S. De kleuraanpassing van de autofocus van oranje naar paars lijkt dan wel een grapje van de software ontwikkelaar.

De flora en fauna van Costa Rica moet je met een gids bekijken, zeker als het donker is. Een gids ziet 3x zoveel en kent ook het gedrag van planten en dieren. We hadden om een gids gevraagd en toen kwam Jessy Lopez Herra. Wat een kanjer en leuke vent! We dachten meteen de jungle in te gaan maar hij koos eerst gewoon voor de tuin, luisterde en begon daarna te speuren. Binnen 10 minuten wees hij ons op kikkers en op 2 (kleine) slangen. Echt bijzonder. De kleinste slang zat verborgen waar het blad zich van de stam afzet. De tweede lag gewoon op een blad en was een giftige slang. We zagen kikkers in mooie kleuren en eentje die na het laten zien van de kleuren zich als dood hield, de ogen sloot en zich heel klein maakte (bovenste 2 foto’s). Wow! Ook zagen we spinnen, wandelende takken en sprinkhanen. Dit hadden we niet willen missen.



 

Het huis van Eliette & Mark ligt in het hart van de jungle tegen Parque Nacional Volcán Tenorio aan. Wat een prachtige omgeving voor een eerste kennismaking met Costa Rica! Onze gastvrouw- en heer zijn bijzonder hartelijk en bieden ons de tweelingwoning aan voor Annelot en Salo. Zo hebben ze hun eigen verblijf en kunnen ze ook even aan ons wennen. We kijken tegen de bananen aan, de kolibris vliegen langs het terras en de apen krijsen ons soms wakker. ‘s Ochtends komt hun lieve hond even goedemorgen zeggen en zitten we met z’n vieren aan tafel voor het ontbijt dat is voorbereid door het huis, heerlijk! ‘s Avonds kunnen we terecht bij locale restaurants waar het jonge stel ons op trakteerde. Overdag maakten we wandelingen en fotografeerden we veel. Annelot had haar camera weer terug en de eerste ochtend stonden we al om 5 uur naar de vogels te kijken, o.a. de toekan.

 




 

Vanavond gingen we de fotoshoot van gisteravond met de motor nog een keertje doen. Ik wilde meer achtergrondlijnen in de foto en dat kan alleen maar als de sluitertijd laag is. Dat geeft meteen ook de moeilijkheid aan want lijnen krijg je alleen als de camera meebeweegt met de motor. De camera is met de autofocus supersnel maar als de fotograaf met zijn beweging niet in de pas loopt met de snelheid van de passerende motor is het beeld nog steeds onscherp. Het lukte met 22 foto’s van de 258. De achtergrond laat met 1/60 sec inderdaad de lijnen zien. Deze sluitertijd is bizar laag (gisteren had ik hem op 1/200 sec) voor de snelheid waarmee de motor voor mijn neus passeert: dat is tussen de 60-80 km/u op een afstand van ongeveer 10 meter.
 

Om de proef op de som te stellen, trokken Sam en ik vanavond op de motor naar een paar locaties om een fotoshoot te maken. Het doel was om de autofocus van de α9ii uit te proberen met rijdende motor. De camera houdt sterk vast aan het autofocus object terwijl je met 20 frames per seconde foto’s wegklikt zonder blackouts. Dat laatste is de bijzondere techniek in de camera: de electronische shutter leest de sensor continue uit zonder dat het mechanische gordijn even het licht uit de zoeker wegneemt. Van de 578 geschoten foto’s hebben we er 32 geselecteerd en hier zijn een paar voor het blog.



 

Sport- en vogelfotografie is een grote hobby van me. Met mijn huidige camera-uitrusting kan ik hele mooie foto’s maken maar in sommige situaties is de camera net te langzaam met zijn autofocus. De α7iii is een uitstekende camera maar zijn grotere broer de α9ii is een klasse apart met autofocus. Vandaag gingen Ingrid en ik naar cameraland.nl in Alkmaar. Het is een geweldig mooie winkel met goede doorloop in gebruikte camera’s en lenzen. Ze hadden 3 gebruikte α9ii camera’s. Ik kocht vandaag eentje die nog maar 3000 (elektronische) clicks had gedaan. Zo goed als nieuw dus. Ik had mijn 55mm/f1.8 even meegenomen om in Alkmaar wat foto’s te maken. Hieronder zijn de eersten afgebeeld.
 

Vanuit de bossen bij Doorn, togen we naar Amersfoort voor ons diner naar Merlot. Vooraf bezochten we de stad, pakten we een terras en liepen naar museum Flehite. Hier was een tentoonstelling van 3 generaties Withoos, een familie van schilders waarvan de jongste oude schilderijen combineerde met fotografie. Modellen worden op oude schilderijen afgebeeld wat een fraaie nieuwe compositie geeft.

De gastvrouw verzorgde twaalf wilde katten en haar eigen huiskat met grote betrokkenheid. De katten voelden zich uitermate thuis rondom het huis maar blijven gewend aan het buitenleven. Het voer voor de katten was ook opgemerkt door de wildere buitendieren. Regelmatig kwamen de steenmarters, de vos en de wasbeer ook even snuffelen. ‘s Avonds hoorde je steenmarters met elkaar vechten, zeer boeiend en zeker als je deze bijzondere dieren op de foto kan krijgen. De lichtcondities zijn ‘s avonds helaas erg mager. Zelfs met hoge ISO is het moeilijk te doen. Toch heb ik een paar foto’s kunnen maken. Met de steenmarter zat ik op ooghoogte op een afstand van ongeveer 3 meter. Bij elk gering geluid zijn ze foetsie.
 

Sam ging vandaag samen met Wouter fotoshoots maken met de 70-400mm. Met de mountainbikes en de elektrische Mate trokken ze door het parcours tot ze een paar leuke spots vonden. Ze hebben 145 fto’s geschoten. Ik mocht deze foto’s posten.

Vanavond nam Sam me mee op de e-step om te kijken naar het ooievaarsnest in het park. We wachtten op de papa-ooievaar die even boodschappen was gaan doen. Net als vele mannen kon hij de kikkerbillen en de kippepootjes niet vinden; het duurde nogal lang. Daarna hebben we om beurten wat foto’s geschoten. Sam nam de close-ups en de (poepende) ooievaar. De parkieten heb ik geschoten.

Omdat het morgen Koningsdag is had ik vandaag vrij genomen en trok de duinen in met de camera’s. Helaas heb ik de vos niet kunnen spotten maar wel de rietgors, boompieper, putter, fitis, zwanen, reigers, meerkoet en ganzen. Met een stralende zon was er (iets te) veel licht en daar moet je even goed rekening mee houden m.b.t. positie en achtergrond.