Op locatie maakten we gebruik van de kiosken waar een foto van ons als fotografen werd genomen die dan gecombineerd wordt met de entourage van het park. Aan het einde van ons bezoek waren we voldaan en een beetje moe geworden. Het was een mooie dag om samen op pad te zijn.
Annelot’s interesse in apen was al gewekt door haar vele mooie reizen. Vandaag liepen we door de Apenheul met aanvankelijk lichte motregen. Na een uur brak de zon door en was het licht fantastisch voor de fotografie. Hier is een aantal van haar 616 foto’s genomen met de a7iii.
Enige tijd geleden kreeg ik via een mailing van Natuurfotografie de uitnodiging voor een fotoworkshop bij de Apenheul. Annelot had al eens gezegd daar naar toe te willen en dus stuurde ik het naar haar door. Ze vond het leuk om de workshop samen te doen. Bij het aanmelden was de link ongeldig, raar. We besloten om dan gewoon samen te gaan. Hier is een aantal van mijn 487 foto’s genomen met de a7s.
Amsersfoort lag op onze rijroute naar Loenen waar we vanmiddag hebben gewandeld. In Amersfoort zouden we gaan eten bij Merlot. Tegenover het restaurant ligt kunsthal KAdE waar zojuist de expositie “This Is America | Art USA Today” is geopend. De expositie geeft een herkenbare weergave van hedendaagse taferelen in de Verenigde Staten. Natuurlijk konden hierin de aanstaande verkiezingen niet ontbreken. Naast veel fotomateraal was er guilt-werk van Gina Phillips die met een eigen gemaakte guilt-machine vrije bewerkingen in portretten maakte.
Het eerste plaatje geeft weer dat het om een zeer uitgebreide collectie gaat van vele kunstenaars en fotografen. Eén van de leukste schilderijen was die van Trump die een groep journalisten (als clowns verkleed) toespreekt.
Zoals al vermeld is het gelukt om in samenwerking met gemeente Lisse een nieuw waterveld voor de hockeyvereniging te realiseren. Het vorige veld was namelijk door de KNHB afgekeurd. Vandaag kwam de wethouder het veld officieel openen en mocht ik de foto’s maken voor de website van Hisalis. Meer info is op de website. Tijdens de opening door de voorzitter werden ook de initiatiefnemers en sponsors in het zonnetje gezet.
Beetje bij beetje probeer ik dagelijks, naast de fysiotherapie, oefeningen te doen volgens plan maar ook gewoon dagelijkse bewegingen zonder belasting. Om die reden wilde ik proberen om de grote telelens op de monopod te schroeven en te testen of ik goed balans kan houden met camera en lens. En dat ging verrassend goed. Met de linkerhand kan ik in- en uitzoomen terwijl rechts alle camera handelingen doet en de balans houdt. Het testresultaat van vandaag waren vlinders en een dahlia. Bij gunstig weer kan ik zondag de hockeywedstrijd van Sam fotografisch verslaan.
Nu de wespen weer weg zijn heeft Sam een andere job gevonden in de wereld van de e-steps, nl. bij FatDaddy. Hij heeft de schuur opgeruimd en opgeschoond en heeft zijn eigen werkruimte. Om even op te warmen maakten we in het weekend samen een geimproviseerde fotoshoot van een aantal onderdelen. De elementen zijn per stuk verkrijgbaar en na enige nabewerking in Lightroom worden de foto’s nu gebruikt op de site van ridefatdaddy.com.
Door de elleboog-fractuur kan ik even niet met de zware telelens sjorren. Omdat de fotografie begint te kriebelen heb ik voor mijn verjaardag een ultra groothoeklens gevraagd. De Laowa 10-18mm biedt een voortreffelijk breed bereik en is superscherp in het midden en iets minder in de hoeken. Omdat het een handmatige focus heeft is de scherpte in het midden direct afhankelijk van de hand van de fotograaf. Dat geeft ook weer nieuwe manieren om te fotograferen. Ik wil de lens vooral gebruiken voor landschaps- en stadsfotografie. De lens geeft geen EXIF data door wat je later zelf (met exiftool) aan de foto’s moet toevoegen (als je tenminste de brandpuntsafstand en diafragma nog herinnert). De eerste resultaten zijn echt prachtig (zie Kozijnen). Een goeie review met voorbeeldfoto’s is te vinden op https://phillipreeve.net.
Om de workflow voor de fotografie te versnellen heb ik me weer verdiept in de script-taal van AutoIt. Het AutoIt script kan worden uitgevoerd met een interpreter en ook als Windows-applicatie na compilatie. Jaren geleden had ik een script gemaakt maar eigenlijk nooit gebruikt, te knullig en omslachtig. Nu heb ik het script uitgebreid met een dialoog die informatie valideert en vervolgens het pad klaarlegt waar de foto’s worden opgeslagen. Daarnaast hernummer ik de bestanden om de volgnummers te bewaken. Dit heb ik veranderd door voor beide camera’s het batch programma via het register op te nemen in het context menu van Windows Explorer. Hiermee kan ik zonder tussentijdse opslag meteen de bestanden opslaan en hernummeren op hun uiteindelijke opslagplek. Vanuit die plek importeer ik de foto’s in Adobe Lightroom (Classic) om ze vervolgens te selecteren en te bewerken. Een aantal foto’s wordt dan gebruikt voor het blog door ze te exporteren met watermerk en andere info met behulp van de plugin LRMogrify2.
Na de breuk van de handgrip heb ik gisteren meteen een nieuwe grip besteld bij cameranu.nl (we reden er vorige week nog langs in Urk) en die was vandaag al binnen: de Wimberly AP-620. Deze van staal gemaakte grip monteer je “gripvast” met een inbusschroef en borg je vervolgens othogonaal met een verzonken inbusschroefje. Niet alleen kun je de (langere) handgrip beter in je hand houden, deze grip kan ook rechtstreeks op het statief zonder tussenplaat.
Het mooi weer lokte enorm om er met de camera op uit te gaan. Het woei hard en ik nam de monopod mee op de rug met de camera en lens over mijn schouder. Toen ik een half uur onderweg was het boem. De camera lag op de stenen, de kop van de monopod links en de handgrip van de lens rechts. Duidelijk was dat de kop gebroken was maar ook de handgrip. Ik heb de boel bij elkaar geraapt, de monopod aan de riem gehaakt en camera met lens los in de hand. Shit, als het glas in de lens maar geen opdonder heeft gehad en uit positie is of dat de sensor in de camera is verschoven. Het gaat maar om fracties van millimeters. De eerstvolgende foto’s zouden het moeten uitwijzen. Na een rondje om het water keerde ik maar weer huiswaarts want het lopen was bijzonder ongemakkelijk. Toch kwam ik nog fotomateriaal tegen om de scherpte thuis te kunnen verifieren: een libelle, eenden, gekraagde roodstaart, rups, een bambi-hert en een grote bonte specht. Geluk bij een ongeluk is dat de foto’s met bibberende hand en harde wind toch geslaagd zijn.
Als kers op de taart liet de putter zich zien. Die had ik even niet verwacht bij het riet maar hij was er wel met zijn prachtige rode kop en gele veren.
Het polderavondje was kort van duur maar wel de moeite. Ik kende het gebied van eerdere wandelingen en vermoedde al dat er rietspul in polder was. Na geduldig wachten kwamen de rietzanger en de rietgors voorbij. De rietgors hing fluitend in het riet en de rietzanger zocht een plekje op het prikkeldraad. Ze zaten in elkaars verlengde. Soms zie je helemaal niets en vanavond allebei vogels tegelijk.
Na de onweersbuien van vanmiddag, kreeg de lucht een mooie avondgloed en kreeg ik de kriebels om even met de camera op stap te gaan. Het hoefde niet zo ver weg en in de polder kwam de fuut al gauw voorbij.
Terwijl ik met de camera de lucht fotografeer pak ik tussendoor even een bloem. Door de sterke zoom in combinatie de grootst mogelijke opening (kleinste diafragma van toch wel f/6.3) bij de lens in te stellen, ontstaat een mooie bokeh op de achtergrond. D.w.z. dat lichtpuntjes in de onscherpe achtergrond kleine rondjes worden of dat een achtergrond dusdanig onscherp wordt dat alle accent op het scherpe object komt te liggen.
