Het was weer tijd om ingekomen documenten te scannen, archiveren en vernietigen. Het werd een hele stapel maar de hele boel is weer digitaal. Afgelopen jaren heb ik bij herhaling gezocht naar software om het archief bij te houden. De beste tot nu toe was Benubird maar helaas is het product gestopt. Vandaag zag ik Tabbles die min of meer hetzelfde doet en tags op documenten toepast. Dat ga ik eens proberen.
Een mooie naam voor een mooie route bij Tienhoven, dichtbij Utrecht en Loosdrecht. De route is één van de uitgezette paden van Natuurmonumenten. Je loopt door de weilanden en “klompenpaden” en geniet van de rust in de natuur. Bijzonder was de frater, een vink, die ik nog niet eerder ben tegengekomen, familie van de kleine barmsijs.
Gisteravond heb ik zitten puzzelen om een wandelroute langs Elswout en door de duinen van Aerdenhout uit te stippelen. We zouden beginnen bij Kraantje Lek, dan door het bos naar Elswout en terug door de duinen. Bij aankomst bleken alle hekken gesloten en moesten we noodgedwongen onze route loslaten en helemaal omlopen richting Zandvoort, Bentveld en terug door Aerdenhout naar Kraantje Lek.
Op de weg terug naar hus stopten we even bij een bloementeler waar je zelf de bloemen uit het veld mag plukken.
De vlucht van Corfu naar Amsterdam gaf een mooi schouwspel aan wolkenpartijen. Hele merkwaardige patronen deden zich voor afgewisseld met wel 10 vliegtuigen die ons passeerden. Eén vliegtuig kwam erg dicht naast zij, ik denk niet meer dan 300 meter op zelfde hoogte, en maakte een scherpe afkerige bocht om vervolgens op grote afstand parallel van ons zijn weg te vervolgen. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt en ik was daarom erg verrast. De wolkenpartijen zijn gefotografeerd boven de Adriatische zee en de Alpen. De eerste foto is zonsopgang tijdens de vlucht naar Corfu.
Zie ook Paleokastritsa (1), (2), (3), (4), (5), (6) en (7).
We wilden nog eens naar het noorden van het eiland, Sidari, om een boot te huren om langs de krijtrotsen te varen en te zwemmen. Helaas was de wind zo sterk dat alle boten aan de ketting moesten. Op de weg terug hebben we andere strandjes bezocht waaronder Agios Georgios, eigenlijk net zo mooi. De blauwe kleuren van zee en lucht zijn fascinerend.
Zie ook Paleokastritsa (1), (2), (3), (4), (5), (6) en (8).
Ingrid en ik pakten de Renegate om even een dagje naar Corfustad, Kerkyra te gaan. Door een harde wind was de temperatuur aangenaam blijven hangen op 29 graden. Maar na een paar uren was die al weer omhoog gegaan naar 36. En dat is best warm als je door de prachtige smalle steegjes loopt van de oude stad. Op de weg naar de stad stopten we onderweg bij een “olive workshop”, een winkel in artikelen gemaakt van olijvenhout.
Zie ook Paleokastritsa (1), (2), (3), (4), (5), (7) en (8).
Samen met Noud pakten we de “air chair” achter de speedboot aan. Met hoge snelheid werden we over de golven gesleept en bij stevige bochten tegen de rand geduwd. Bij terugkomst was er bij het zwembad weer een andere sport: tafeltennis.
Zie ook Paleokastritsa (1), (2), (3), (4), (6), (7) en (8).
Naast het hotel waren er faciliteiten om te wakeboarden en voor andere watersporten. Sam heeft daar ervaring mee alleen waren de golven dit keer vrij hoog vanwege een stevige wind. Toch maar proberen. Ook gingen we met elkaar springen en duiken vanaf de rotsen aan de zuidelijke kant van het hotel.
Zie ook Paleokastritsa (1), (2), (3), (5), (6), (7) en (8).
Met de huurauto (een Jeep Renegate, 1.6 diesel) waren de bergroutes over het eiland geen probleem. Soms waren de hellingen zo steil en de haarspeldbochten zo krap dat de auto echt in de eerste versnelling moest om te klimmen. Je komt dan door de kleinste bergdorpen waar soms maar één rijbaan beschikbaar is en het verkeer om beurten mag passeren met behulp van een verkeerslicht. Op de strandjes speurde Ingrid naar seaglass.
Zie ook Paleokastritsa (1), (2), (4), (5), (6), (7) en (8).
Op Corfu zijn vele restaurantjes en gelegenheden om te genieten van de Griekse salade met echte tomaten, uien en komkommer. En natuurlijk ontbreken de kalamatas niet bij het eten. Dat is echt genieten met elkaar. De kust is prachtig aan de westkant met overal mooie kleine strandje en baaitjes en met op de meeste onverwachte plekken een eetgelegenheid.
Zie ook Paleokastritsa (1), (3), (4), (5), (6), (7) en (8).
Onze zomervakantie was dit jaar naar Paleokastritsa op het eiland Corfu. We hadden hotel Akrotiri geboekt aan de westkant van het Griekse eiland. Het hotel is gelegen op een soort schiereiland-rots dat aan weerskanten wordt omringd door een baai. Aan de zuidelijke kant was het rotsachtig met een prachtige zwem- en duikgelegenheid en aan de noordelijke kant is een kiezelstrand met restaurantjes en watervertier. Na een vroege vlucht op 5 uur ‘s ochtends gingen we op de eerste dag meteen in de huurboot de zee op.
Zie ook Paleokastritsa (2), (3), (4), (5), (6), (7) en (8).
Als afsluiting van het weekend gingen we samen eten bij Engelberthahoeve in Leiden. We begonnen met een amuse van gazpacho en daarna gerookte zalm met lepeltje sorbetijs. Als tweede gerecht kregen we gebakken heilbot. Het hoofdgerecht bestond uit kalfsvlees en verse groenten. We zaten buiten op het terras met uitzicht over het water.
Teruggekomen van de duinwandeling waren de mannen actief op de trampoline. De ene salto na de andere is voor hen geen probleem. Regelmatig word ik uitgedaagd om op zijn minst een eenvoudig kunstje te laten zien. Maar als je de lenigheid van de jongens ziet oefen ik liever even in het donker.
Temperatuur: 23 graden. Windkracht: 13km/u. Luchtvochtigheid: 46%. Kortom: ideaal weer om te wandelen door de duinen.
Afgelopen week heeft Annelot een nieuwe wasmachine in haar woning in Amsterdam gekregen. Keurige service van coolblue tot op de 4de etage maar helaas ontbrak de elektra aansluiting. Op zaterdag, klusdag, toog ik naar Amsterdam om even de contrastekker aan te sluiten op de tuimelschakelaar; netjes zoals het hoort in een vochtige ruimte. Kanonne zeg, wat kan een ‘lego’ klusje dan irritant worden: draadschroefje in de tuimelschakelaar was los geraakt, ding open, veertjes alle kanten op. Enfin, in elkaar gezet, geen spanning meer op de aanvoerfase. Dat kan toch niet. Meterkast ok. Enfin, een uur later, werkt nog steeds niet. Uiteindelijk nieuwe tuimelschakelaar aangeschaft, binnen 10 minuten klaar. Ik vermoed dat de vorige bewoner de contrastekker met snoer gewoon uit de tuimelschakelaar heeft getrokken (want je wil natuurlijk wel je “eigen” snoertje en contrastekker meenemen van een paar eurootjes), met als gevolg kapotte binnenwerk. Annelot kan nu wassen met de nieuwe bovenlader.
