De lynx heeft ons gefacsineerd tijdens onze wintervakantie in Noorwegen 2016. Het is een bijzonder roofdier dat opvalt door de zwarte oorpluimen. De lynx is een hoogpotige kat met duidelijke bakkebaarden en een opvallend korte dikke staartje waarvan de punt zwart is. De snorharen zijn lang en lichtgekleurd. Op het moment van fotograferen liet de moederlynx zich uitstekend fotograferen met haar drie jongen.
De das is een typisch nachtdier maar is als bewoner van het wildpark ideaal te fotograferen. Als hij zijn binnenverblijf heeft verlaten en buiten gaat eten doet zich een typisch fenomeen voor: zodra het eten er op zit rent hij van zijn plek terug naar het verblijf en komt even later weer tevoorschijn. Het is een aparte verschijning met een forse kop-romp lengte van 65-80cm. Hij is daarmee één van de grootste voorkomende landroofdieren in Nederland. De das heeft een brede kop en een zwaargebouwd gedrongen lichaam met korte poten en korte staart.
De wilde kat herken je aan zijn dikke staart met lange beharing, een stomp zwart uiteinde en 3-5 zwarte ringen. Het is een prachtig dier die iets groter is dan de huiskat. De wilde kat lijkt op een cyperse huiskat maar is zwaarder gebouwd en heeft een langere vacht waardoor hij forser lijkt. In Nederland komt deze soort niet meer voor.
De wolven konden we op afstand horen omdat ze onderling een strijd hadden. Nadat alles weer beslecht was deden ze een dutje. In het donkere bos kwam weinig zonlicht binnen maar kon ik met hoge ISO (die staat trouwens op automatisch omdat ik met de 600mm lens de sluitertijd op 1/400 heb ingesteld). De wolven komen soms nieuwsgierig in je buurt en kijken of je niet in hun territorium komt.
Na onze ervaring in Canada 2019 met beren ben ik gefascineerd door de zwarte beer. Hij lijkt zo’n knuffeldier en beweegt zich als een ouwe goedzak. Niks is bedrieglijker dan deze waarneming want de zwarte beer is bijzonder snel en gevaarlijk. Achter de beschermende omheining is het veilig en kan er gefotografeerd worden.
De otters in het wildpark hebben enorm veel ruimte om te zwemmen en te bewegen. Om ze scherp voor de camera te krijgen moet je veel geduld hebben. Ze zijn super snel en beweeglijk, in een omgeving met weinig licht. Ze zijn best grappig omdat ze een bepaalde route bij herhaling afleggen en de omgeving goed observeren op gevaar of (eet)gelegenheid. De otter is in Nederland een streng beschermd dier sinds hij in 2002 weer is uitgezet na een periode van afwezigheid.
Wat een prachtig beestje is de bunzing! Hij behoort tot de familie der marterachtigen en samen met de andere marterachtigen, de das, otter, wezel, hermelijn, nerts en de boom- en steenmarter, vormt deze familie de grootste groep landroofdieren in Nederland. De bunzing heeft een lengte van ongeveer 33-45cm en heeft een donkerbruine vacht met een geel, geelwitte of lichtbruine ondervacht. In het park verstoppen ze zich graag in kleine holtes. De laatste 3 fotos’ zijn van een steenmarter die in een apart verblijf, een nagebootste schuur, zijn kunstjes liet zien.
Het wild park in Anholt heeft ook een paar vossen die zich in een relatief kleine omgeving uitstekend kunnen verstoppen. Het is erg lastig om de dieren te spotten en als je ze dan ziet zijn moielijk te fotograferen.
De wasbeer is een bijzonder venijnig dier en daarom ook zeer gevaarlijk. Hij laat zich ook in de natuur zien maar is vaak niet zichtbaar voor de mens. Het dier is een plaatje om te zien maar heeft lange scherpe klauwen om zijn voedsel te kunnen bemachtigen.
Via het blad Natuurfotografie heb ik me ingeschreven voor een foto workshop in Wildpark Anholter Schweiz. Het park ligt 40km voorbij Arnhem net onder de Nederlandse grens. In het park worden verschillende wilde diersoorten verzorgd: de lynx, de wolf, de zwarte beer, de das, de wasbeer en nog een aantal soorten. Het park bezoeken is echt de moeite waard en een aanrader. Wat betreft de foto workshop hadden we het weer bijzonder mee: een matig zonnetje en vooral droog. Ook lieten alle dieren zich vandaag zien en was er voldoende gelegenheid om ze te fotograferen.
Twee jaar geleden hadden we de eer om te chauffeuren op de trouwdag van mijn nichtje in het noorden van Friesland. Nu zijn ze de gelukkige ouders van een prachtige zoon die vernoemd is naar mijn vader en haar vader, bijzonder mooi. Samen met Annelot gingen we op kraambezoek om het wonderschone nieuwe leven te bewonderen en de ouders te feliciteren. In alles kunnen we de Schepper dankbaar zijn zoals dat in Psalm 8:4-6 beschreven is (NBG 1951, Nije Fryske Bibeloersetting) want het is wonderlijk dat het nieuwe leven zo uniek is gevormd.
De petgaten vullen zich met schoon water en de oevers raken begroeid en in het water komen de bijzondere waterplanten van het laagveengebied terug. Dat trekt de libellen en vogels aan. Halverwege de route keer je overdwars voor de Spiegelplas en zo weer het rechte eind terug tussen de plassen door naar ‘s-Graveland. In Ankeveen hebben we gezellig geluncht bij restaurant Lekr; zag er goed uit om eens uit eten te gaan.
Zie ook Ankeveen (1).
Nadat we vanmorgen de honden hadden uitgelaten en ontbeten, reden we naar ‘s-Graveland bij Ankeveen. Natuurmonumenten (waar we nu lid van zijn) heeft opnieuw een mooie route langs de Ankeveense plassen uitgestippeld van ongeveer 11km. Ook vandaag hadden we mooi weer en het werd zelfs 25 graden, bijna zomers in de zojuist aangebroken herfst. Onderweg krijg je veel te zien rond de opnieuw afgegraven petgaten. Uit de petgaten heeft men vroeger het veen gewonnen. Het gebied is open en afwisselend.
Zie ook Ankeveen (2).
Opnieuw de shuttle test doen, niet mijn favoriete bezigheid. De interval test voor beginnende bondsscheidsrechters is verplicht en moet minimaal trede 38 halen. Omgerekend is het 760m die je moet lopen. Alleen is de test zo ontworpen dat je steeds intervals loopt van 20m waarbij het tempo na elke 4, 5 of 6 omhoog gaat. Voor jonge getrainde actieve sporters is het halen hiervan niet zo’n punt maar voor de minder ervaren een lastige klus. Vanavond heb ik hem gehaald en kon de champagne op tafel.
Het is vrijdagmiddag en ik ga vroeg naar huis. Het weer is mooi en we besluiten om een strandwandeling te maken met de honden. De zon straalt we laten ons opwarmen door de nazomerse temperatuur. We denken aan mijn zus die vanmorgen een operatie heeft gehad en nu aan het herstellen is. De rust op het strand is heerlijk. Vanavond is mijn ISRT (Interval Shuttle Run Test) voor bondsscheidsrechter. Afgelopen weken heb ik behoorlijk geoefend om de conditie op te schroeven en vanavond zal blijken of dat voldoende is geweest. Voor nu is de zee ons uitzicht en til ik Rakker zo nu en dan omdat hij vermoeid is van de wandeling. Borre wil nog wel een rondje, een pup met veel energie. Bij Duindamse Slag drinken we koffie en fris en keren huiswaarts.
