Jesaja 46 leert ons dat God het einde verklaart vanuit het begin: “Ik, die van den beginne de afloop verkondig en vanouds wat nog niet geschied is; die zeg: Mijn raadsbesluit zal volbracht worden en Ik zal al mijn welbehagen doen”. Van de woorden in Genesis 1 “In den beginne” tot het allerlaatste woord “Ik kom spoedig” gaat het over Jezus in de Bijbel:

In Jesaja 9 wordt Jezus beschreven: “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouder en men noemt hem Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst. Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over zijn koninkrijk, doordat hij het sticht en grondvest met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid”. Door het geloof worden deze woorden werkelijkheid in mijn leven want:

Na een telefonische controle in juli door de chirurg over het herstel van mijn elleboog was ik vanmorgen in het ziekenhuis voor controle. De arts was verbaasd dat het resultaat zo goed is. Ik heb geen klachten, geen pijn en kan mijn arm functioneel weer volledig gebruiken. Voor mij voelt het zeer bijzonder omdat ik steeds terug ga naar het moment 5 seconden na de val en ik dacht: dit komt nooit meer goed. Ook voor de arts was dit bijzonder omdat dit soort “interessante” breuken hooguit 2 of 3 keer per jaar voor komen. Over een jaar mag ik terug komen voor een foto en een evaluatie van het resultaat op langere termijn.

Vanmorgen keken we eerst naar Hour of Power met als onderwerp: een verschil kunnen maken. De preek ging hier over en ook het interview met Jan Slagter, de oprichter vam omroep Max. Na de online kerkdienst maakten we een wandeling door de duinen. Met maar 9 graden op de thermometer dachten we in een frisse buitenlucht te komen maar de laagstaande zon maakte veel verschil. De jas kon zelfs uit. Het licht was hard waardoor foto’s maken niet echt lukte behalve een aantal van lucht, maan en een zweefvliegtuig.
‘s Middags floot ik de hockeywedstrijd van het H1 team tegen Gouda. Wat een warmte-verschil met afgelopen donderdag toen het zo vreselijk woei met koude regen. Vanmiddag was het aangenaam warm.


 

Een oefenwedstrijd door de week is altijd leuk. Lekker bewegen en alert zijn bij zwak licht. Dat ging me in principe goed. In de tweede helft werden alle actievelingen binnen de lijn op de proef gesteld. Met een strakke wind in het gezicht bij zo’n 9 graden kwam het met bakken uit de lucht. Iedereen was nat tot aan het ondergoed en kreeg koude handen of werd koud over het hele lijf. Wel weer een oefening om bij kou geconcentreerd te blijven. De wedstrijd verliep goed en de 3de klasse thuisploeg won met 2-1 van de 2de klasse gasten.
 

Met collega scheidsrechter (van de Silvercup van afgelopen vrijdagavond) floot ik vandaag de competitie wedstrijd van Hisalis D1 tegen Loenen D1. De wedstrijd kende (helaas) geen doelpunten. Er waren 3 strafcorners (voor de gasten) maar zonder resultaat. In het vierde kwart hebben we de teugels wat strakker aangetrokken omdat het hakken en praten toenam. Eén van de verschillen tussen dames en heren teams is de uiting van ongenoegen. Bij heren is er vaak een “bosbrand” die je moet blussen en dan is het klaar. Bij dames uit zich het vaak als een “veenbrand”; het lijkt rustig maar dan is er toch plotseling die utibarsting. Dit neem ik zelf mee als een leerpunt voor de volgende wedstrijd. Het positieve van vandaag is dat ik in de afgelopen wedstrijden van de D1 het plezier weer zie toenemen en dat maakt het fluiten van de D1 ook erg leuk.

Dertig jaar geleden werden we eigenaar van het huis waar we wonen. Nadat we de akte hadden ondertekend en de sleutel hadden ontvangen, hebben we de inboedel vanuit Rijswijk overgebracht. Er volgde een periode van verbouwingen en nog steeds wonen we hier naar tevredenheid.

Samen met Sam en een ouder van de Dames 1 togen we naar HDS in Den Haag waar Hisalis D1 tegen HDS D1 zou spelen voor de Silvercup. Dat zijn altijd aparte wedstrijden met veel vertoon van thuispubliek. Ik had de camera meegenomen om het een en ander vast te leggen. Dat was niet heel eenvoudig vanwege het donker en onregelmatig kunstlicht. Toch zijn er mooie foto’s uitgekomen die het team kon waarderen en op de website zijn geplaatst. Het Hisalis team won met 0-2 en is door naar de volgende ronde. De Hisalis scheidsrechter die deze Silvercup floot is a.s. zondag mijn collega om dezelfde D1 in de competitie te fluiten. Binnenkort fluit ik zelf de Silvercup van de H1, altijd weer een leuk event.
 

Windows 11 is uit en eigenlijk wilde ik er niet aan omdat Microsoft een beperking heeft opgelegd voor de taskbar. Je kunt hem namelijk alleen maar aan de onderkant van je scherm plaatsen. Al jaren heb ik die bovenin omdat daar ook de knopen zitten om een venster van grootte te veranderen of te sluiten. Noud maakte mij er op attent dat er vast wel een tweak mogelijk is. En ja hoor, op de site tomshardware.com is het uitgelegd: door in de Registry op een aantal plekken een byte van 03 naar 01 te zetten is het zo gepiept. Windows 11 ziet er wat gelikter uit en kruipt nu naar iOS toe. En daar staat hij dan met dubbel scherm en met de panorama achtergrond van Oostenrijk.

Gisteravond zijn we thuisgekomen na de activiteiten in mijn moeders appartement. Vanaf donderdag verbleven we bij Ingrid’s ouders die ons hielpen bij de herstelklus. We ontbeten en dineerden samen en hadden ook een gezellige tijd samen. De beide hondjes waren ook mee. Het verblijf vonden ze leuker dan de autorit. Met de S60 na 19:00uur duurt de rit minder lang en was het gemiddelde 114km/u voor de afstand van 190km.
Na een beetje uitslapen vanmorgen maakten we een mooie duin- en strandwandeling. De zon scheen helder en gaf een mooi nazomerse gloed over strand en zee.

Op 25 juli overstroomde het appartementencomplex waar mijn moeder woont en heeft ze sindsdien niet meer haar woning kunnen betrekken. Afgelopen dagen gingen we met familie en vrienden de meubels installeren en inboedel terugplaatsen. Het was een hele aanloop in de afgelopen maanden naar de herinrichting vanwege schade-opruimen, drogen van de woning, schilderwerk, nieuwe deuren plaatsen en het leggen van een nieuwe vloer. Met elkaar plaatsten we de kasten en meubels op de plek van bestemming. Na twee dagen gezellig samen werken kon mijn moeder weer wonen op haar eigen plek. Ik heb waardering voor mijn jongste zus en zwager die onderdak boden aan moeder voor 2,5 maanden. Dank daarvoor. En ook waardering voor mijn moeder die deze periode sterk is geweest en van haar logeerverblijf heeft genoten.




 

De afgelopen tijd zijn we met regelmaat herinnerd aan de kracht die er is in de naam van Jezus. In Hour of Power wordt deze weken aandacht gegeven aan de kracht die aan uitgesproken woorden verbonden is. Als we spreken van Jezus en Zijn liefde voor ieder mens kan dat niet zonder effect zijn. Annelot beschreef deze week haar enthousiasme over Mattheus 24:14 om iedereen van Jezus te vertellen. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14:6), geeft kracht en bevrijdt. Om deze punten is er vaak geestelijke strijd omdat het ons op de tweede plaats zet en Jezus nummer 1. Wie wil de regie van zijn leven loslaten en zich onderwerpen aan Jezus als vergever van zijn of haar zonden? Geloven is niet zo maar een mening maar juist een leven vanuit overgave. Als Jezus die uitnodiging doet is daar kracht, Zijn kracht, aan verbonden.
Toen ik deze week door foto’s bladerde van mijn reis door Israël voelde ik opnieuw de kracht van Bijbelse verhalen en profetieën. In 1985 was ik op de Olijfberg met zicht op de Gouden Poort. Door deze poort kwam Jezus, gezeten op een ezelin, als de Messias Jeruzalem binnenrijden (Mattheus 21:1-10). Jezus zal volgens de Bijbel op een dag terugkomen, net zoals Hij vertrok. In de nabije toekomst zal de wereld dus de meest spectaculaire gebeurtenis uit de gehele menselijke geschiedenis beleven. Zijn voeten zullen straks weer op de Olijfberg staan (Zacharia 14:4). Hij zal daarna opnieuw door de Gouden Poort Jeruzalem binnenrijden, wat ook voorspeld is door de profeten. Openbaring 1:7 zegt “Zie, Hij komt met de wolken, en elk oog zal Hem zien”. Daarin staat dus gewoon dat iedereen Hem dus zal kunnen zien bij Zijn wederkomst. In Ezechiël 44:1-2 is voorspeld dat de Gouden Poort, die sinds 1541 gesloten is, weer open zal gaan en Jezus hierdoor weer naar binnen zal gaan. Dat klinkt als een plan en wie wil mag deel zijn van het koninkrijk van de hemel zoals Jezus ons voor bad in het Onze Vader: “Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiede in de hemel en op de aarde”.
 

Voor vandaag stond ik ingeroosterd om in de hockey competitie de wedstrijd van de H1 tegen Nieuwkoop te fluiten. Samen met een collega scheidsrechter waar ik al jaren samen mee fluit was het opnieuw een groot plezier om als scheidsrechtersteam in de wedstrijd te staan. Een paar maal overlegden we over de preciese overtreding en of het een strafcorner of vrije slag zou moeten zijn. We wilden de wedstrijd het liefst zonder kaarten leiden en dat lukte na een paar vermaningen. De tegenstander die met 6-1 verloor complimenteerde ons na de wedstrijd. Omgekeerd wij hen met hun sportieve houding.
Voordat de H1 wedstrijd begon, nam ik een paar foto’s van de wedstrijd van het Dames 1 (D1) team. Helaas viel een van de scheidsrechters uit vanwege een hamstring blessure en zo was mijn opwarming voor de H1 het fluiten van de tweede helft van de D1.
De foto’s van de D1 zijn gemaakt door een speler van een ander heren team en van de H1 door een van de ouders van de spelers.

Na de wandeling in de bossen bij Hoge Vuursche gingen we kijken bij de wedstrijd van Sam tegen de Zwaluwen H1 in Utrecht. Zijn team had veel overwicht en won met 1-2. Sam speelde een uitstekende pot maar tegen het einde van de wedstrijd werd Sam letterlijk gevloerd door zijn weer opspelende liesblessure. Als ouder denk je: “oh, nee, toch niet weer een hoofdblessure?”. Ingrid vond het zeer onprettig om Sam zo op het veld te zien liggen en vroeg of ik er niet naar toe kon gaan. Inmiddels was de begeleiding bij Sam op het veld en liep Ingrid naar de dugout waar Sam met koeling op de bank zat. De liesblessure vraagt rust. Na de wedstrijd kon hij gelukkig weer rustig lopen. De winst van het team met vervelende blessure is toch wel een anticlimax.

 

Onze wandeling van vandaag was in de bossen bij Hoge Vuursche en over Landgoed Groeneveld. Door het prachtige weer lichtten de mooie herfstkleuren op in het bos en park. We hadden Borre meengenomen die enorm genoot van de 8,5km wandeling. Bij landgoed Groeneveld kwam er een hele aardige dame naar ons toe die vroeg naar Borre: “Is dit een Bichon Frisé?”. Heel toevallig was de naam Bichon afgelopen week al op twee verschillende manieren bij ons geland. Eigenlijk blijkt Borre niet een Maltezer maar een Bichon te zijn. We hadden inderdaad al heel lang verschillen gezien maar nu kwam ook deze dame met haar Bichon met gelijke kenmerken. De Bichon is zeer sociaal en wordt blij met mensen om zich heen. Omgekeerd is ook waar: hij wordt zeer stil als er geen gezelschap is. In park van Landgoed Groeneveld was het een verademing dat honden los mogen en er geen boa’s nodig zijn die je 90 euro aansmeren als de hond niet aangelijnd is. De route van vandaag lag tussen Hilversum en Baarn in en is hetzelfde gebied waar heerlijk met de mountainbike gefietst kan worden.