Het woord rotswandeling bestaat eigenlijk niet maar toch ging onze wandelroute over de rotsen en grote keien. Het was één van de eerste dingen die we deden toen we voor het eerst hier in Esquibien waren, toen de kinderen nog heel klein waren. Rotswandelen is een beetje sentiment en leuk om te doen. Voor het huis ligt een grote punt dat omringd is door een rotspartij en grote keien. Het is een kleine kilometer in lengte en je bent een klein uurtje bezig. De spieren worden even gerekt maar zolang je niet op gladde stukken springt is het goed te doen.
 

Bij aankomst in Esquibien hebben we eerst boodschappen gedaan, de baggage uitgeladen, even wat gegeten en gedronken, hondjes uitgelaten en in mijn geval even een dutje gedaan. Vannacht waren we om 3:00 uur vertrokken en om 15:00 uur aangekomen. Het was een lange rit maar de mooie bestemming maakt alles goed. Er staan prachtige bloemen in de tuin, we hebben oceaan-zicht, een perfecte plek om lekker te genieten; en een heerlijke omgeving om weer te fotograferen.
 

Eindelijk is het zover, we kunnen weer naar Frankrijk. Samen met Ingrid’s ouders en Noud met Sanne reden we in 2 auto’s over de autoroute naar onze bestemming in Bretagne, Esquibien. Op deze locatie waren we al enkele malen eerder en dat beviel zo goed dat we er een beetje aan verknocht zijn geraakt. Na het doorkruisen van België reden we via Amiens, Le Havre, Caen, Rennes, Lorient, Audierne naar Esquibien. We werden zeer hartelijk ontvangen door de eigenaren en verrast met Bretonse appelcider en crêpes. Voor Noud was dit de eerste keer om zo’n grote afstand te rijden en het ging hem zeer goed af. Hij en Sanne hadden de twee Maltezers achterin. Opa en oma reden met ons in de Volvo. We deden 12 uren over de 1100km en konden meteen volop genieten van de zon en het mooie uitzicht. Zie ook de hierna volgende blog items.

Eén van de unieke Nederlandse feestdagen is koningsdag. Heel Nederland kleurt oranje, de vlooimarkten worden ingenomen door jong en oud, de grachten van Amsterdam lopen dicht met in oranje gehulde feestgangers (zoals Sam) en Nederland eet oranje tompoes. Zo ook wij wat het laatste betreft. Het eten er van is ook een kunst en kan op verschillende manier, zie hier het onderzoek op Youtube.

Het bloemencorso in de Bollenstreek wordt sinds 1947 ieder jaar gehouden en gaat van Noordwijk naar Haarlem. Vandaag was er na 2 jaar weer een corso met warempel dezelfde walvis die in 1947 de aanleiding gaf voor het corso, zie Haarlem Nieuws. De wagens waren prachtig opgedost met kleurrijke bloemen en vertolkten bijen, de toekan, de walvis, paarden, zwanen en veel meer. Ook deden er 4 muziekkorpsen mee uit de regio. De belangstelling was groot en het weer zeer aangenaam. Een camera team van TV West was erg actief met interviewen van toeschouwers.

 

Pasen is het feest van de opstanding van Jezus. Dit is niet alleen een historische gebeurtenis maar een verandering die grote betekenis heeft voor ons mensen. Jezus overwon de dood. Hij werd gemarteld en gekruisigd om in onze plaats te gaan staan. De opstanding geeft uitzicht over de dood, namelijk eeuwig leven met Hem. De gebeurtenis gaf veel beroering onder Zijn volgelingen, kijk maar eens in Lucas 24. Er was zelfs een hevige aardbeving toen Jezus opstond uit de dood. Indrukwekkend!
Vandaag kregen we een Paasgroet van Annelot en Salomo vanuit Guatemala. Zij vierden Pasen met de locale mensen aldaar. We groetten elkaar via Whatsapp en wensten elkaar een fijne Pasen.
 

Nadat we bij Ingrid’s ouders Hour of Power hadden gekeken wandelden we met haar vader door natuurgebied door de Houtwiel. Er waren op deze Paaszondag opvallend veel vogels en vooral veel ganzen. Wat ons bijzonder in het oog sprong waren de Bruine Kiekendief en de Blauwborst. Daarnaast zagen we de fitis, grasmus, rietzanger en rietgors. En natuurlijk waren de Schotse Hooglander en de Konigspaarden in het gebied aan het grazen.



 

We hadden onze ouders uitgenodigd om samen te eten in bistro Aragosta in Leeuwarden. We lieten ons verrassen met een 4-gangen menu. De bediening en het eten waren voortreffelijk. De onderlinge gesprekken waren ontzettend fijn. We praatten over familie historie, over de opstanding van Jezus en de gevolgen daarvan voor ons, over vakanties en alles wat ons bindt. Iedereen genoot en sloten we een mooie avond uit af.
 

Het uitgestelde bezoek van de familie vond vandaag plaats. Sam had een oude motor gekocht en zou die opknappen met zijn oom, mijn zwager. Terwijl de heren klusten aan de 1000cc Suzuki, ging ik met Ingrid, mijn moeder en zus door de bollenstreek. De jongste dames maakten daarna een wandeling over het strand naar Wassenaar waar mijn moeder en ik hen weer ophaalden. Thuis aangekomen lunchten we met elkaar en genoten we van het mooie weer in de tuin. Helaas was er voor de motor geen goed nieuws: er was teveel om te herstellen. De dag was erg gezellig en enorm geslaagd. Tot de volgende keer maar weer.

Het gras naast de schuur was veranderd in mos. Het werd hoogtijd voor iets anders. Omdat we nog oude klinkers op voorraad hadden leek de oplossing eenvoudig: bestraten maar. De voorraad bleek voldoende. Met regelmatig de rug strekken en houding wisselen zat het straatje er aan het einde van de dag in. Daarna moesten de kieren worden gevuld met breekzand. Met de ware elektrische step drukten we de klinkers op hun plaats.
 

Alle senioren teams speelden vandaag een thuiswedstrijd. Bij Hisalis D1 fotografeerde ik de wedstrijd, die de dames verloren van Shinty met 0-3. Bij Hisalis H1 (waar Sam in meespeelt) was ik een van de twee arbiters. De heren wonnen met 2-0 van Rijnvliet uit Utrecht. Het werd een heerlijke sportieve wedstrijd. Als scheidsrechters hebben we met veel plezier de wedstrijd kunnen fluiten. Ook de sportieve gasten spraken hun waardering uit voor het fluiten. Na afloop ontvang je altijd wel feedback en pak je je leermomenten, ook als het goed gaat. Sam stond een uitstekende wedstrijd te spelen. Hij sleepte een tweetal strafcorners hard in maar de keeper stond sterk te keepen. Ook maakte Sam een geweldige stick-redding van een strafcorner toen ze eentje tegen kregen. Dat was een zeer belangrijke redding voor het kampioenschap anders was het 1-1 geworden.

Sam speelde een competitie wedstrijd in Nieuwkoop. Om de koppositie te behouden voor het kampioenschap moest er gewonnen worden. Ik ging mee als supporter (en fotograaf). Het werd een spannende wedstrijd want de gasten lieten zich niet gemakkelijk passeren. De winst van 2-3 werd pas in het laatste quart verzilverd. Het was koud maar als toeschouwer prima te doen dankzij een warm thermo en dankzij het zonnetje. Het werd een mooie sportieve wedstrijd. Sam leidde de eerste goal in en was helemaal in een “yes” moment; de eerste drie foto’s.

Zes jaar geleden leverde mijn vader, na een ziekbed, zijn aardse koffertje in. Hij was een charismatisch man en goede vader voor ons. Ondanks de ernst van de leukemie heeft hij nog enige tijd bij ons kunnen zijn. Nu verblijft hij bij Zijn Hemelse Vader. Het is een vast gegeven voor ieder mens dat ons fysieke bestaan op een bepaald moment ten einde komt. Bij de een is dat helaas heel jong en bij anderen op hogere leeftijd. Voor de nabestaanden is er altijd verlies te dragen wat kan worden verzacht als je weet welke hoop er bij God is. Tijdens het rouwen is dat voor mij en de familie steeds opnieuw een houvast. Ons afscheid van hem was geen vaarwel maar een tot-ziens. Wat een dag zal dat zijn als Jezus straks terugkomt! Wat een ontmoeting met Hem en met hen die ons voorgingen. Het is niet te bevatten maar het vertrouwen in deze uitkomst maakt het leven zinvol. Toen Jezus stierf en korte tijd daarna opstond uit de dood, waren er opmerkelijke gebeurtenissen die het besef van Zijn grootheid alleen maar doen groeien; ik schreef hierover in: 21.04.2019 – Hij Leeft!. Zelf ban ik dankbaar dat mij dit besef en geloof is bijgebracht. Mijn vader, grootvader van mijn kinderen, is niet meer onder ons en vandaag staan we daar even bij stil en denken we met dankbaarheid terug over zijn leven en wat hij voor ons heeft betekend. Tegelijkertijd geeft dit moment ook aan dat we zelf kwetsbaar zijn maar in goede handen van onze Schepper en Hemelse Vader zijn. (Onderstaande foto werd genomen in 2012.)

Gisteren was ik scheidsrechter bij de wedstrijd Jongens A1 tegen Rotterdam A2. Het was niet alleen leuk om te doen (mooie leeftijd, 16-18 jaar) maar ook een test om te kijken hoe mijn knie zich houdt met de dag er na weer een wedstrijd. Het was een spannende wedstrijd met als uitslag 5-4. Vandaag speelde het eerste team met Sam, de Heren 1, tegen de Zwaluwen uit Utrecht. Met de zon strak op het veld was het heerlijk hockeyweer en opnieuw een fijne wedstrijd om te fluiten. Tijdens een wedstrijd zijn er altijd momenten dat spelers het niet eens zijn met je beslissing. Dat hoort er bij, je legt het uit, overlegt eventueel met de andere scheidsrechter en dan gaat het spel weer verder. Het was een sympathieke wedstrijd en de thuisploeg won met 3-0. Sam maakte de tweede uit een strafcorner. Twee van de spelers van het gastenteam gaven ons complimenten voor het fluiten: “Hadden we elke week maar zulke scheidsrechters“. Dat was prettig om te horen. En de knie had geen klachten na afloop. Ook wel eens leuk voor de verandering.
 

Om de border bij de schuur te vullen, togen we vanmorgen naar tuincentrum & sierbestrating De Oosteinde in Hillegom. Wat een gemoedelijke zaak is dat. We konden een restant Moräne keien meenemen, per kilo in een emmertje gewogen en in een aanhangwagen geladen. In eerste instantie vroeg ik of men het kon brengen. Nou, wil je dat echt zei de eigenaar, voor €70? Heb je een trekhaak? Neem dan even de aanhanger mee. En zo reden we met 319kg keien terug naar huis. Thuisgekomen hielp Sam met uitladen en later met de aanleg. Onderweg was het toch nog redelijk druk aan het worden vanwege de bezoekers aan de Keukenhof. De aanleg duurde niet lang en zo hebben we het beeld van Esquibien in onze achtertuin.