Deze week werd bij LOHC (10 minuten hier vandaan) een drieluik gespeeld door de Dames 1 en Heren 1 teams uit de Hoofdklasse. Hoe mooi kun je het krijgen? Gisteravond ging ik met Sam bij de D1 kijken. De dames teams van HGC, HDM en Rotterdam speelden elk 30 minuten (2 kwarten) tegen elkaar. Vanavond speelden de H1 teams van HGC, Schaerweijde en Amsterdam tegen elkaar. Het was fascinerend om ze zo van dichtbij te zien spelen. Wat een hoog tempo!

 

In juli waren we uitgenodigd door onze vrienden Toby & Aukje (oprichters van Beautiful Gate in Zuid-Afrika) om samen bij hun te eten in hun verblijf in Kortenhoef. Vanavond zagen we elkaar weer. De laatste keer dat we Toby zagen was in februari 2020, net voor de corona uitbraak. Deze avond aten we samen en hadden we fijne gesprekken. Toby gebruikte het woord “Connect” in de zin van contact houden met het thuisfront. En zo voelde deze ontmoeting ook: met elkaar verbonden zijn en vrijuit gedachten, herinneringen en ervaringen delen. We baden met en voor elkaar, heel fijn en apart. Zij in het Fries, wij in het Nederlands. En nu ligt er een uitnodiging voor het volgende bezoek…in Kaapstad, Zuid-Afrika.

Na verder experimenteren van het fenomeen “paarse autofocus” zie item 18.08.2022 – AF-S heb ik het verkrijgen er van kunnen reproduceren met de a9ii in zowel AF-S als in DMF focus mode. Normaal gesproken geeft de camera een groen vierkant in de zoeker als de focus er is (1ste plaatje). Wanneer er (nog) geen focus is is het vierkant wit (2de plaatje). Als je dan met de camera gaat bewegen en de ontspanknop half ingedrukt houdt verschijnt het paarse vierkant (3de plaatje). Het blijkt dus een waarschuwing van de camera dat het niet in staat is om de lens scherp te stellen.

We waren nog niet eerder samen in het Teylers museum in Haarlem geweest. Het is het oudste museum van Nederland. Je vindt er fossiele vondsten, meetinstrumenten uit de oude tijd, experimentele apparaten, schilderijen, oude en recente (strip)tekeningen en natuurlijk het oorspronkelijke huis van Pieter Teyler. In het museum is de beroemde elektriseermachine te zien uit 1784. Napoleon bezocht in 1811 het Teylers Museum om de machine te zien. De machine doet gigantische vonken overslaan als de glasschijven gaan draaien. Van de website: “Vanaf de opening in 1784 tot het begin van de 20e eeuw was Teylers Museum een plek waar actief wetenschappelijk onderzoek werd bedreven en waar de resultaten getoond werden aan een breed publiek. Wist je dat Nobelprijswinnaar Hendrik Antoon Lorentz zijn eigen laboratorium in Teylers Museum had waar hij vanaf 1909 tot zijn dood in 1928 werkte? Grote wetenschappers, waaronder Einstein, bezochten hem hier“.
Ook zijn er diverse schilderijen te zien van vele onbekende schilders, zoals (rij 5, eerste foto) Wybrand Hendriks met het Haarlems teekencollegie uit 1799, (rij 5, derde foto) Christiaan Dreibholtz met schipbreuk voor Engelse kust uit 1839 (tevens het aankoopjaar) en (rij 6) Bartholomeus van Hove met zijn stadsgezicht uit 1836 (ook het aankoopjaar). Iets bekender is (op rij 5, vierde foto) de Trommelslaagster van Isaac Israëls uit 1908.

Tijdens een oceaantocht in Costa Rica met dolfijnen werd ik onverwacht geconfronteerd met een “paars autofocus vierkant” in de zoeker van de nieuwe Sony a9ii. Ik bleek onbewust een verkeerde instelling te hebben geactiveerd, waarschijnlijk bij het in- of uitpakken van de rugzak. Bij onderzoek op het internet kwam ik twee forum gesprekken tegen die over hetzelfde gaan. Er was zelfs iemand die het kon reproduceren (zie foto van dit forum). Naslag van alle Sony handleidingen en navraag bij een auteur van veel fotografie boeken bracht geen verdere helderheid. Voor nu lijkt het er op dat de camera in AF-S stand (single autofocus) de focus verliest als het object niet meer in focus is terwijl de ontspanknop half ingedrukt blijft. Dat laatste is gebruikelijk bij AF-C (continue autofocus) maar ongebruikelijk bij AF-S. De kleuraanpassing van de autofocus van oranje naar paars lijkt dan wel een grapje van de software ontwikkelaar.

Na het ongeluk met de motor is Sam voor MRI onderzoek geweest in het OLVG vanwege nekklachten. Vanmorgen werd de gunstige uitslag gedeeld via telefonisch consult. De wervelkolom staat recht. Er is alleen binnen het interspinosum sprake van enige vochtophoping rond C7. Dat laatste kan worden verholpen door gecontroleerd (met fysiotherapie) de nekspieren te gaan bewegen. Aanvankelijk was er een vermoeden dat er een los stukje in de nek zweefde dat beslist ingreep nodig zou hebben. Gelukkig is een operatie niet nodig en kan Sam met gerust hart actief aan herstel werken. De nekbrace is handig wanneer er teveel belasting is maar kan in principe af. We zijn blij en opgelucht.

Vandaaag vieren we de 20ste verjaardag van Noud. Het is een bijzondere dag en we zijn dankbaar om samen met familie en vrienden zijn verjaardag te vieren. Met de jongste nu twintig jaar oud zijn we uit de tienertijd. Tijdens onze vakantie heeft Noud (samen met Sanne) zich zeer verantwoordelijk getoond toen Sam net het motorongeluk had gehad. Dat is iets waar je als ouder niet op voorbereid bent maar als het dan gebeurt maakt je dat ontzettend blij. Dat we Noud’s verjaardag kunnen vieren met Sam er bij maakt deze dag nog feestelijker. We vieren het leven en zijn ontzettend blij dat de bescherming van God over onze kinderen is. We bidden er dagelijks en vragen om de zegen van God over hun leven, waar ze zich ook bevinden. Met de Psalmist zeggen we vanuit Psalm 124:8: “Onze hulp is in de naam van de HEER, die hemel en aarde gemaakt heeft“.

 

Gisteren zijn we aangekomen op het internationale vliegveld van Houston (IAH) en overnachtten in het Marriott hotel dat op het vliegveld ligt. Vandaag vliegen we terug naar Nederland met KL662. We moesten om 11:00uur uitchecken van het hotel en konden al vroeg de baggage inchecken voor de vlucht die om 15:00uur zou vertrekken naar Amsterdam. Op het vliegveld van Liberia kwamen we nog de leren stoeltjes tegen die Annelot voor de bus heeft gekocht, zelfde prijs overigens. De vlucht naar huis verliep in 8,5 uur terwijl de KL661 naar Houston toe 10 uren duurde, klein verschil. Het vliegtuig bereikte snelheden tot 1009 km/u op een hoogte van ruim 11km. Aankomst op Schiphol: 1 augustus om 7:00uur.

Het hotel OPacifico in Naranjo was een mooie afsluiting van ons verblijf in Costa Rica. Het is gelegen in de jungle in het zuiden-oosten van de provincie Guanacaste, niet ver van Coyote wat aan de westkust ligt. Het hotel heeft een prachtige grote tuin met een groot zwembad, strand, hangmatten en een mooie steiger. Van de steiger hoor je de apen in het bos en zwemmen de roggen om je heen. In de tuin lopen de grote hagedissen en zit de kolibri aan de bloemen te tippen. Orchideeën sieren de veranda van het restaurant op. Vanavond gaan we hier lekker eten en morgen vliegen we van Liberia naar Houston.


 

De volgende dag vertrokken we richting vliegveld. Omdat het rijden in Costa Rica niet zo snel gaat als in Nederland hebben we het in 2 stappen gepland: vanuit Jacó eerst naar Naranjo (met de veerboot) en de volgende dag naar het vliegveld in Liberia en de auto inleveren. ‘s Ochtends bij het inpakken ontdekte ik dat er nog een onderdeel van Annelot haar lens in mijn tas zat. We vonden het niet erg om die nog bij haar langs te brengen, het was maar 25km. Na een koffietje in de bus viel het tweede afscheid veel lichter dan gisteren en reden we met een gerust hart naar Puntarenas. Onderweg pakten we nog even een drankje en broodje waar peilkanen het landschap sierden met hun grote verschijning. De tocht met de veerboot was zo’n 70 minuten. Daarna was het nog 2 minuten rijden naar het hotel wat we vanaf de veerboot al konden zien (laatste foto).



 

Ons verblijf in Costa Rica was 3 weken met en dag of 5 aan reistijd. Van de 3 weken hebben we 2 volle weken met Annelot kunnen optrekken. Dat was ook het doel van deze reis. Samen hebben we het land kunnen bewonderen en genoten van de activiteiten en van het fotograferen. Maar alles is tijdelijk, ook dit verblijf. We brachten Annelot terug naar de Salo en “Billy de Bus”. Eerst lunchten we met hen en zijn broertje en zus die ook naar Costa Rica waren gekomen. Na de lunch zagen we warempel een krokodil op 50 meter afstand van de bus. Oops.
Het afscheid viel bijzonder zwaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er tegen op zagen omdat Annelot en Salo pas met de kerst weer naar Europa komen. Maar de vakantie was zeer geslaagd.



 

Op verschillende plekken in Costa Rica kun je jungle activiteiten ondernemen. Wij vonden de kabelbanen erg leuk, ofwel ziplinen. Niet ver bij ons vandaan kun je een parcours van 12 platforms door de jungle doen. Annelot en ik waren er klaar voor. Bij sommigen ga je wel 60km/u. Je bent natuurijk goed ingesnoerd met een harnas onder je heup en over je schouder. Dat laatste is nodig als je mee wilt doen om even een kabelbaan op de kop te doen, ook leuk.

 
 

Hagedissen, leguanen, iguanen of lizards, het zijn allemaal merkwaardige verschijningen met soms wel dezelfde benaming. Eéntje springt er uit: de helmbasilisk die ook wel de Jezus Christushagedis wordt genoemd omdat hij over het water kan lopen. Hun verschijning lijkt prehistorisch en vaak ook wel een beetje eng. Toch zijn ze bang voor mensen en eten ze plantaardig voedsel. We hebben ze overal in Costa Rica gezien. De laatste foto is van een rivierkrab die ook een plekje op het blog moest hebben.


 

 

Tijdens de krokodillentocht waren er ook talloze vogels te bewonderen: reigers, witte reigers, aalscholvers, arenden, gieren, valken, eendjes en ijsvogels. Ze zijn hieronder afgebeeld en behoren bij de riviertour van 26.07.2022 – Krokodillen
Zie alle items over Vogels (1), (2), (3), (4), (5), (6), (7), (8).



 

De tocht met José Crocodile River Tour werd ons door een Amerikaanse surfster aanbevolen. José is bioloog en zeer bevlogen. En dat klopt. Zelfs Freek Vonk was met hem op krokodillentocht geweest. José fluit de vogels naar zich toe, zie Vogels (8) en wees ons op leguanen, krabben en andere dieren op de rivier. Het leverde spectaculaire beelden op.