Het is vandaag feest want Ingrid’s vader is 80 geworden. We reden naar Friesland, eerst opgehouden door de Feyenoord bus die onderweg was naar Ajax, en overhandigden ons kado voor hem. Het kado was een kussen en kleed met waterroute kaart van de omgeving waar de boot in de haven ligt. Ze hadden familie en vrienden uitgenodigd en het werd een gezellig feest. Er was zelfs een warm buffet met heerlijke diamanthaas en Italiaanse salades. Omdat we vroeg waren gekomen konden we eerst nog met elkaar bijpraten. En ook mijn moeder was van de partij.


 

De band van Opwekking tourt door het land en geeft concerten waarin opnames worden gemaakt van nieuwe liederen. Vanavond waren we met onze vrienden Rob en Petra in onze oude gemeente, de LEG in Aalsmeer, en woonden we het concert bij. De nieuwe liederen waren:

• This Is Our God, van Phil Wickham
• Praise, van Elevation Workship
• Look to the Lamb, van Jesus Culture
• Allesomvattend, van Mozaiek Worship

Het werd een prachtige avond met lofprijzingsmuziek in een echte Opwekkingsstijl.

Het fluiten voor de hockey competitie is weer begonnen. In augustus waren het nog oefenwedstrijden en vandaag was de eerste thuiswedstrijd om te fluiten. Het eerste dames team speelde tegen Hoorn 1-1. Sam maakte de foto’s. Daarna speelde het eerste heren team tegen Noordwijk 4-1, waarvan ik nog een paar foto’s heb genomen.
 

De vennenroute Kampina is een groot gebied tussen Boxtel en Oisterwijk. Het was de eerste keer dat we de Huisvennen bezochten. We zagen en hoorden ganzen in de vennetjes, een buizerd, libelles, paddenstoelen en zelfs een eekhoorn. Ingrid zag hem in het bos naar een boom lopen. Ik richtte de camera snel op de boom maar toen stak hij supersnel het wandelpad over. Ik kon nog net twee foto’s maken maar had eigenlijk geen tijd om goed scherp te stellen. Maar we hebben er eentje gezien. Onderweg maakten we foto’s met de zelfontspanner. Het harde licht maakte het niet gemakkelijk maar er zijn er toch een paar door de ballotagecommissie gekomen. Op de terugweg reden we naar Nistelrode om bij kledingzaak Van Tilburg iets voor Ingrid te scoren. Daarna brachten we nog een bezoek bij Sam’s werk, het bedrijf zerosteps in Houten. We kregen een rondleiding en koffie, en maakten kennis met de eigenaar van het bedrijf.


 

Op deze mooie zaterdag vertrokken we vanmorgen naar Boxtel om te wandelen in natuurgebied Kampina. De route over de A2 verliep vlot terwijl in tegenovergestelde richting het verkeer over wel 10km stil stond. We parkeerden de auto aan het Loo en liepen vandaar naar de Hessenweg het vennengebied in. In eerste instantie wilden we de route van Natuurmonumenten lopen maar die zou ons over de normale weg brengen terwijl het natuurgebied zelf wonderschoon is. We vroegen een locale bewoner die ons vriendelijk advies gaf over een mogelijke route. Zo gezegd, zo gedaan. Het trappenbos (vanwege alle wortels) met de tamme kastanjes was een heerlijke omgeving om te wandelen. Er zouden hooglanders lopen maar we zagen alleen het resultaat van hun voedselvertering.



 

En jawel, ook in Nederland komt de boomkikker voor. Toen de fotoworkshop werd aangekondigd triggerde dat meteen mijn nieuwsgierigheid. En vandaag trok ik op naar Drenthe om de beestjes te zoeken en te fotograferen. Het duurde niet lang en daar was al de eerste gespot door de groep fotografen. Met elkaar kijken en turen geeft ook een stukje collegialiteit. Als iemand eentje spot, worden anderen er op gewezen en zo kijken er meerdere ogen uit naar foto-objecten. De boomkikkers maken nog aardig wat geluid ondanks hun kleine formaat van 2-4cm. Ze hebben een mechanisme om zichzelf te beschermen tegen uitdroging. Als de zon te sterk wordt trekken ze een vliesje over zich heen waardoor het lichaamsvocht niet verdampt. Het was een prachtige fotodag.



 

Naast een apart rubriekje over de zwartkop heb ik ook voor de appelvink een item gemaakt. De appelvink heb ik nog niet eerder gefotografeerd. Wel heb ik de gewone vink vaak op de plaat gehad. En ook hier in dit item om aan te geven dat de appelvink met zijn dikke snavel en blauwe veren in zijn vacht echt anders is dan de vink. De robuste snavel en kleine ogen maakt het een fascinerende verschijning.
 

Een van de mooiste vogeltjes om te zien in Nederland vind ik de zwartkop. Een aantal mannetjes en vrouwtjes lieten zich met regelmaat fotograferen. Het mannetje heeft een zwarte “kapje” om zijn hoofd en het vrouwtje een bruine.

 

Omdat de vogelhut tijdens de boomkikker workshop beschikbaar was heb ik een aantal mooie momenten kunnen vastleggen van o.a. de grote bonte specht, de heggenmus, de boomklever, de roodborsten de tjiftjaf. Ook hier moest ik werken met een (voor vogels) lange sluitertijd. Het liefst werk je dan met 1/1600 of 1/3200, zeker bij kleine vogels. Nu moest ik het doen met 1/250 of 1/400. Dat is gelukt mede omdat de laatste versie van Adobe Lightroom (v12) een AI-gestuurde Denoise functie heeft die de ISO10000 ruis er prachtig uithaalt. De foto’s zijn daarmee goed presenteerbaar.

 

Vanuit de vogelhut, die tijdens de workshop vrij te bezoeken was, had ik zicht op een woelmuis die zich zo nu en dan heel kort even liet zien. De woelmuis is een apart diertje met een relatief korte staart en een kortharige vacht. Omdat het licht laag was, moest ik met een minimale sluitertijd werken om een balans te krijgen tussen scherpte en sensor gevoeligheid. Het is aardig gelukt ondanks dat de ISO opliep tot 10000 met een sluitertijd van 1/250.
 

Waar water met waterplanten is, zijn vaak ook libelles te vinden. Het is paringstijd en dus zijn de Gewone en de Tengere Pantserjuffers actief en vliegen ze in tandems over het water om te paren. Ze zijn lastig te fotograferen maar als ze even samen rustig aan een stengel van een waterplant hangen kun je goed scherpstellen. Het licht was hard waardoor het contrast erg groot werd en de foto’s lastig in balans waren te krijgen. Tijdens een bezoekje aan de vogelhut was er nog de Tipula Paludosa, een aparte langpoot (eerste foto) die erg schadelijk blijkt te zijn voor de landbouw.

 

Voordat de boomkikkers worden gepubliceerd is hier eerst een indruk van de hele dag met kikkers in de vennetjes die liggen te zonnen op de bladeren van de waterlelies. Andere kikkers zoeken verkoeling in het water. Later op de dag zagen we zelfs een “Groot Avondrood” rups (laatste foto).


 

Enige tijd geleden had ik me ingeschreven voor een foto workshop over boomkikkers in Nederland. Dat wilde ik wel eens meemaken want ik dacht dat die alleen in Midden-Amerika voor komen zoals we vorig jaar zagen in Costa Rica. De verzamelplaats was in Drenthe, vanaf 10:00 uur. De organisator riep iedereen vooraf om vanwege de hoge temperaturen 2 uren eerder te beginnen. Zo zat ik om 5:30 uur al in de auto. Na vele kilometers in dichte mist te hebben gereden was er dichtbij de locatie de mooie zonsopgang. In het gebied zelf scheen de zon prachtig over heide en struiken. Het begin was al goed.


 

Tijdens onze vakantie op Madeira bestelde ik een Pergear 60mm f/2.8 macro lens met 2:1 vergroting, voor mijn verjaardag van Ingrid. Al langer keek ik naar een macro-lens maar een goede lens komt al gauw in de buurt van €1000. De Pergear is een eenvoudig model maar de recenties waren goed, en de prijs slechts €185. Dat is het proberen waard. Omdat de levering langer deed wachten (vanwege een enorme vraag) dan voorzien kreeg ik een refund van €30. Wat kun je verwachten van een lens van iets meer dan €150? Nou, heel veel. De uitvoering is solide, mooi glas en superscherp. Er is behoorlijke vignetting als je landschapsfoto’s maakt maar daar is een macro niet voor bedoeld. En bij macrofoto’s is die vignetting er niet. Gek genoeg heeft de diafragma ring geen klikstops maar doorloopt de f-stops lineair. Je moet handmatig scherpstellen en dus een stevige hand hebben. Bovendien is er geen digitale lensinfo beschikbaar maar dat probleem had ik al opgelost met de Laowa 10-18mm met een programma om dergelijke info aan het EXIF record toe te voegen. Hier is een eerste indruk van de lens. De 2:1 vergroting is wel een mooie bijkomstigheid.
 

Vanavond vieren we mijn verjaardag, deel 3. Ingrid en Annelot verzorgden heerlijke hapjes en een ontzettend mooie en lekkere taart. Onze vrienden maakten er een heus feest van met polonaise, mooie woorden en prachtige kado’s. Op deze leeftijd mag men een speech verwachten en die ging ongeveer als volgt: “Wij, mensen, hebben een verfijnd gevoel voor tijd, iets wat ons onderscheidt van dieren. We weten inmiddels dat tijd geen constante is want Einstein toonde in 1915 al aan dat alleen de snelheid van het licht constant is. Tijd begon toen God bij de Schepping zei “Er zij licht”. Daarna schiep God ons als mens naar Zijn beeld. Tijdsbesef zit ons in de genen maar verandert ook naar de omstandigheid. Als je kind bent denk je dat het een eeuwigheid duurt voordat je tien wordt. Als je ouder bent, zoals ik, besef je dat de tijd enorm snel voorbij gaat. En als we terugkijken dan stellen we onszelf soms de vraag: wat was nou de beste tijd van je leven? We denken dan aan onze kindertijd, lekker zorgeloos. Of aan onze studententijd, vrijheid-blijheid. Of aan die momenten dat we trouwden, dat je familielid herstelde van een ziekte of gespaard werd tijdens een ongeluk. Of dat ons eerste kind geboren werd. Maar ook het tweede, en ook het derde want je wil niemand tekortdoen. Het grappige is dat in die beste momenten we denken aan periodes of specifieke momenten. Wat als rode draad door al die herinnering terugkomt is de interactie met de geliefden om je heen. Geliefd zijn door je ouders, door je familie, door je vrienden maken al die momenten waardevol. Toen God ons schiep zei Hij dat het goed was. Daar was de eerste blijk van liefde. Het is liefde dat ons die beste tijd in ons leven geeft. Paulus zei in 1 Corinthiërs 13 dat de liefde de meeste is van geloof, hoop en liefde. Dat Jezus voor ons stierf was Gods tweede blijk van liefde, onvoorwaardelijke liefde. Jezus zei: Heb God lief boven al en je naaste als jezelf. Geliefd zijn en liefde geven maken van elke dag de beste tijd van je leven. Leeftijd speelt dan geen rol. Ik houd van mijn familie en vrienden en wens dat zij ook kunnen en zullen liefhebben. Dan geven we elkaar de beste tijd van ons leven“. Je verjaardag vieren in een soort van drieluik met mensen die je heel dierbaar zijn is een geweldige zegen.