Toen ik afgelopen zaterdag door de duinen wandelde waren er opvallend veel tjiftjafs. Ze lijken erg op de fitis met als enige zichtbare verschil de donkere pootjes van de tjiftjaf. Vanavond wandelde ik met de hondjes door het park en naast de roodborst hoorde en zag ik nog een ander vogeltje die ik niet zo vaak had gezien in het park. Met de camera in de hand kon ik het vogeltje dichterbij halen. Het bleek een tjiftjaf. Sommige tjiftjaffen overwinteren in Nederland maar het is zeker dat ze in het voorjaar en in de zomer sterker aanwezig zijn. Je hoort en ziet ze dan op vele plaatsen; zo ook vanavond dus. En dan is er altijd het roodborstje, een zeer territoriaal beestje die zich gemakkelijk laat fotograferen.
 

We hadden familie uitgenodigd voor een brunch op deze Paasmaandag. Mijn moeder, zus en zwager voegden zich aan de tafel met ons gezin. Op tafel stonden broodjes, croissants, soepje, carpaccio, salades, eitjes en lekkere sapjes. Gezellige gesprekken en boeiende verhalen gingen over en weer. In het begin van de middag kwamen ook Ingrid’s ouders er bij. Omdat het Paasfeest is zongen we met de familie paasliederen onder begeleiding van pianospel. Het werd nog leuker toen de sjoelbak op tafel kwam en de oud-vertrouwde spelletjesdrift activeerde. Het was een bijzonder warm samenzijn.
 

Vanmorgen gingen we samen met Annelot naar een zeer levendige Paasdienst van Hillsong in Amsterdam. Pasen is het feest van de opstanding en dat werd gevierd!
Vanmiddag maakten we samen met Noud, Sanne, Annelot en Lianne een wandeling langs de duinen en over het strand terug naar Langevelderslag. De twee viervoeters waren ook mee. De oudste, bijna 15 jaar, droegen we bij het oversteken van de duin naar het strand. Genieten zit soms eenvoudigweg in samen kleine dingen doen.

 

Pasen is het feest van de opstanding van Jezus Christus. Het raakt het hart van het christelijk geloof omdat we er kracht uit putten en hoop. Op 1 april dacht ik terug aan het overlijden van mijn vader en schreef dat het een weerzien zal zijn. Dat is alleen mogelijk omdat Jezus de dood overwon. Hij is de opstanding en het leven zoals Hij zelf zei in Joh. 11:25-26: “Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?“.
De opstanding van Jezus en de betekenis daarvan is vaak in twijfel getrokken maar de Bijbelse verslaggeving is helder (zie ook item 21.04.2019 – Hij Leeft!). Toen Maria van Magdala en Maria, de moeder van Jakobus, en Salome met geurige olie naar het graf gingen om Hem te balsemen kregen ze dit te horen in Marcus 16:5-6: “Toen ze het graf binnengingen, zagen ze rechts een in het wit geklede jongeman zitten. Ze schrokken vreselijk. Maar hij zei tegen hen: ‘Wees niet bang. Jullie zoeken Jezus van Nazaret, die gekruisigd is. Hij is opgewekt uit de dood, Hij is niet hier; kijk, dat is de plaats waar Hij was neergelegd’. “.
De film “Risen” uit 2016 laat een prachtig verslag zien van een Romeinse officier die het graf van Jezus moest bewaken (zie ook Matt. 27:62-66). Hij onderzoekt de verdwijning van het lijk, haalt graven onderste boven, ondervraagt de discipelen en is ontsteld als hij Jezus in levende lijve tegenkomt; een bijzondere film. Jezus is opgestaan, Hij leeft!
 

De grote verrassing kwam op de terugweg in de buurt van het Groot Zwarteveld. Een kleine vossenpup was op verkenningstocht. Moeder vos had een stuk eten klaargelegd. De pup pakte het in zijn bek en liep er een stukje mee door de duinen naar het vossenhol. De vacht van het schattige beestje lichtte helemaal op in het zonlicht en de blauwe oogjes maakten het een innemend tafereel.

 

Het was opvallend hoeveel tjiftjaffen er vandaag in de AWD waren. Hun gezang was rondom en gaf een vrolijke noot in de duinen waar de struiken er nog wat dor uit zagen. Zo nu en dan vloog er een reiger met klapperende vleugels over. Als je dan net gunstig staat ten op zichte van de zon en de vliegrichting levert dat mooie slagen op. Ook de torenvalk liet zich hoog in de lucht zien en observeerde mij meer dan ik hem. In het water kleurden de blauwe snavels van de kuifeend mooi op in het zonlicht. En de kwikstaart liet zich in de bomen, bij het water en in het gras zien. Ze waren druk in de weer en liepen parmantig door het veld. De vink was overal en de gaai kraste zijn liedje want zingen kan hij niet. De putter was ook aanwezig maar verschool zich te veel achter donkere takken. Na een stille winter is er weer leven in de brouwerij.



 

Het weer lokte me naar de AWD voor een wandeling net als in mei vorig jaar. De afstand was ongeveer 15km en ik hoopte onderweg veel vogels en misschien wel een vos te zien. Het gebeurde allemaal. Met de 28-200mm lens maakte ik wat foto’s van het landschap. Eerst van de merkwaardige bomen die met veel vertakkingen uit de grond ontkiemd zijn maar ook blikken op het water en foto’s met bloemen en herten in het landschap.





 

Annelot is vanmiddag aangekomen vanuit Münster en komt dit weekend logeren. We maken van de gelegenheid gebruik om haar winterbanden te vervangen door de zomerbanden. De auto is weer klaar voor de komende warmere maanden.

Gisteravond keek ik op NetFlix naar de film “The Wonder” uit 2022. Het verhaal gaat over een tienermeisje dat nooit at en toch gezond bleef. Een verpleegster en een non moesten van de dorpsraad het meisje observeren en verslag doen hoe dat nou kon. De verpleegster was doortastend en prikte door de religieuze dwanggedachten heen. Vanuit het vrome denken van de familie is het tienermeisje gevangen geraakt in een soort verlossingsdrift die volledig is losgeslagen van het evangelie dat gebaseerd is op genade. Ik was verbolgen over de misleiding van dergelijke gedachten. Iets soortgelijks vond kortgeleden plaats waar ik observeerde dat lieve mensen kracht putten uit eigen energie of van de aarde. Vandaag vieren we Goede Vrijdag waarin “Amazing Grace” centraal staat omdat Jezus zelf de verlossing van het kwaad heeft gebracht door te sterven voor alle mensen. We kunnen en hoeven onze eigen redding niet te “regelen”. Dat is in feite “Het Wonder” en de kern van het evangelie met straks als climax de opstanding uit de dood wat we vieren met Pasen. Zo jammer dat evangelie vaak wordt verward met “iets moeten” terwijl het omgekeerde waar is.

 (Foto’s van https://www.thechillviews.com/)

Gisteren heeft Noud een contract getekend voor een studentenbaan bij accountantkantoor Novèns. Van beide kanten was er enthousiasme om aan de slag te gaan. Het begon met Noud zelf die met een brief en cv gewoon aan de deur klopte en zich aanbood in een open sollicitatie. Uit deze actie kwam een gesprek voort en volgde de baan. Hij gaat na de Pasen beginnen. Gefeliciteerd, Noud!

Eind vorig jaar werd er een brochure aan huis bezorgd met een oproep voor bloeddonoren. Plotseling realiseerde ik me dat ik al lang had kunnen doen. Ik heb me aangemeld bij Sanquin en vandaag was mijn tweede bloeddonatie. Bij andere bloedgroepen dan O- wordt ook gevraagd om plasma te doneren. Bij mij hoeft het niet en een afname duurt ongeveer een kwartier, tel daar een half uur bij op voor de voorcontroles en nog een half uur voor een rustige afbouw om flauwvallen te voorkomen. Het is me allemaal meegevallen. Na de afname moet je even rustig drinken, niet te snel op staan en hupsaké, weer naar huis.

Kort voor het avondeten gingen Sam en ik nog even het park in om wat foto’s te schieten. We hadden mooi licht en Sam kon ook even wennen aan de nieuwe Tamron lens waarmee hij vrijdag een fotoshoot gaat maken. We liepen meteen de roodborst tegen het lijf en maakten allebie soortgelijke foto’s om de bokeh te testen bij tegenlicht; Sam met de Tamron 28-200 (foto’s links), ikzelf met de Sony 200-600 (foto’s rechts).

Voor het normale fotografie-bereik werk ik met de Sony 24-70mm/f4, een mooie lens die scherpe foto’s produceert en vrijwel geen kleurafwijkingen of vignettering geeft. Sinds ik ben overgestapt op de FE mount en de Sony 200-600mm/f5.6-6.3 heb aangeschaft zit er een bereikgat tussen 70 en 200mm. Eigenlijk zou ik de 70mm willen opkrikken. Sony biedt zoomlenzen in het bereik 24-105mm/f4 en 24-240mm/f3.5-6.3. De eerste is een superscherpe lens maar het bereik kan ik ook afdekken als ik in APSmode fotografeer. De tweede lens heeft een supermooi bereik maar uit alle tests blijkt het een belabberde kwaliteit te zijn wat scherpte betreft. Een zeer sterk alternatief is de Tamron 28-200mm f/2.8-5.6 Di III RXD die speciaal voor de Sony FE is gemaakt. Rond het middaguur kwam de lens binnen en tijdens de lunch heb ik even wat foto’s kunnen schieten. De lens geeft bijzonder scherpe foto’s en stelt snel scherp (op de Sony a9ii). De eerste twee foto’s zijn gemaakt vanuit dezelfde positie, eerst op 28mm en dan op 200mm. De andere twee foto’s laten de scherpte en bokeh zien op 200mm.

(foto’s overgenomen van https://contrastly.com)

Het was vanmiddag weer zover: zelf mocht ik het eerste dames hockey team, D1, fluiten en de H1 fotograferen. Foto’s van de D1 werden door Sam gemaakt. De wedstrijd van de D1 was erg spannend en eindigde in 1-1. Sam won met de H1 met 3-1 van Weesp en alle drie goals werden door Sam gemaakt uit 2 stafcorners en 1 strafbal. Dat voelde goed, zeker ook omdat mama en jongere broer kwamen kijken.

Het is vandaag 7 jaar geleden dat mijn vader werd bevorderd tot heerlijkheid. Het is een uitdrukking die aangeeft dat hij is overleden en Zijn Schepper ging ontmoeten. We geloven dat de dood niet het laatste woord heeft en dat geeft ons kracht. In 1 Thessalonicenzen 4:13-17 staat over de wederkomst van Jezus dat we niet bedroefd hoeven te zijn: “…zoals de andere (mensen), die geen hoop hebben. Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven en opgestaan is, zal God ook zó hen, die ontslapen zijn, door Jezus wederbrengen met Hem“. Volgende week vieren we Pasen en belijden we:
      “Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
       want alles, alles is voldaan;
       wie in geloof op Jezus ziet,
       die vreest voor dood en helle niet.”.
Vandaag gedenken we mijn vader met mooie herinneringen en met de gedachte dat we elkaar weer zullen ontmoeten. We zijn daarom niet bedroefd maar vol hoop.