Ingrid is vrijwilliger in ontmoetingswerkplaats De JoJo en coordineert er het naaiatelier. In oktober 2023 won het centrum de prijs Appeltje van Oranje en naar aanleiding van die toewijzing kwam vandaag Koningin Máxima op bezoek. Ook Ingrid en haar collega’s waren er bij. Máxima was zeer geinteresseerd en de gesprekken waren ontspannen. Het is een bijzondere ontmoeting geweest.
Als webmaster van de De JoJo site, heb ik een nieuws flash gepubliceerd met meer informatie: “Koningin Máxima bezoekt De JoJo“.
 


Foto’s Oranjefonds (Patrick van Katwijk), BlikOpLisse en internet

Steeds meer begrijp ik de nieuwe functies in Adobe Lightroom Classic (LRC). Sinds oktober vorig jaar zijn er nieuwe AI-gebaseerde functies ingevoerd zoals ruisonderdrukking en scherptediepte aanpassing (zie blog item van 24 oktober 2023). Teveel van het goede is ook niet goed en langzaamaan begrijp je beter hoe de “white balance, exposure, highlights, shadows, whites, blacks, contrast, texture, crop, sharpening en noise” (omdat ik al mijn programmatuur in het Engels heb. Vertaald is het: “witbalans, belichting, hooglichten, schaduwen, witte tinten, zwarte tinten, contrast, textuur, uitsnijden, scherpte en ruis“) de foto kunnen verbeteren. Meestal is correctie minimaal maar bij sommige foto’s is het beslist noodzakelijk. De verbeterde retourcheerfunctie kan met AI analyseren hoe correctie het beste in het beeld past, mits niet al te groot. Door een combinatie te maken van handmatige en AI correcties heb ik de zwartkop van de vogelhut opnieuw bewerkt en de storende elementen op de voorgrond vervangen. Hieronder is zijn de foto’s getoond van origineel, met lichtcorrectie, met correctie van de voorgrond en vervanging van de voorgrond. Toch wel tricky.

 

Museum Kranenburgh in Bergen heeft een expositie van Diana Scherer die onder de titel “Farming Textiles” grenzen opzoekt tussen natuur en kunst. Van grote oppervlaktes gras of haver laat ze de wortels in patronen groeien en breekt ze in op het groeiproces door de wortelstructuur los te trekken. En dat levert mooie patronen op. Om het zover te laten komen moet je wel veel geduld hebben. Daarnaast waren er tekeningen te zien van Alice Hoogstad met haar expostitie “Monsters en Krokovaars”. Het museum beschrijft haar als een illustrator van “een ooievaar die langzaam in een krokodil verandert of een meisje dat met haar krijtjes de zwart-witte straten van een stad inkleurt en daarbij hulp krijgt van vriendelijke kleurmonsters“. De foto’s van haar werk worden niet verstoord door de interferentie banden zoals benoemd in het vorige blog item. Ander werk van locale schilders lieten mooie portretten zien van begin 20ste eeuw.

 

Zo tussendoor maak ik even dit item om het begrip “banding” ofwel interferentie toe te lichten. In het volgende item laat ik foto’s zien van het museum in Bergen waar de LED verlichting interfereert met de sluitertijd van de camera. Kijk maar eens bij de foto’s van het vorige bezoek op 23.01.2023. Op onderstaande foto heb ik het met extra contrast meer geaccentueerd. De oorzaak ligt het samenvallen van de frequentie van het LED licht (50Hz) en de sluitertijd van de camera, b.v. 1/50, 1/100 of 1/250 sec. De Sony a9ii heeft daar een slimmigheidje voor, nl. dat je de sluitertijd op een willekeurig getal kan zetten tot een decimaal. Die kun je dan instellen todat je zie dat er geen banden meer op de foto staan. Ik koos voor een sluitertijd van 1/145,8 sec.

Onze jongens maken van deze Valentijnsdag een leuke dag. Dus waarom wij ook niet, dachten we? Nog niet eerder hebben we iets specifieks op deze dag gedaan omdat Valentijn ons daar niet aan hoeft te herinneren. Een keer moet het er dan toch van komen en daarom reden we naar Bergen. We lunchten samen bij LadyPapa en genoten van de entourage, een cocktail, een wijntje en tompouche van steak tartaar. Na de koffie en thee winkelden we nog even om vervolgens een bezoek te brengen aan het locale museum.
 

Het is een gewone zondag in februari. We kijken naar Hour of Power met als gast Jan de Zwart van Stichting MAF (Mission Aviation Fellowship). Voordat ik een hockey wedstrijd ga fluiten van Hisalis H1 tegen eerste klasser Alecto H1 maken Ingrid en ik een wandeling rondom de polder. De temperatuur was mild en onderweg zagen we de eerste sneeuwklokjes. Met de iPhone probeerde ik laag te zitten en het polderlandschap als achtergrond mee te pakken. De ProCam app levert mooie de foto in DNG formaat op waarna ik het in Lightroom nog kan tunen qua belichting.
 

We kwamen speciaal voor het werk van Anselm Kiefer naar museum Voorlinden. In het “Astrup Fearnley museet” in Oslo zagen we al het zware boekenwerk van hem. De boeken waren gemaakt van lood om het gewicht van de geschiedenis weer te geven. Dit werk stond, naast vele gigantisch grote schilderijen, ook in Wassenaar. Om dit werk te tonen moest zelfs de vloer worden verstevigd. Daarnaast was er de “Ochtenddauw” dat de opbouw van een land vertolkt met hoog graan en gras. De grote schilderijen met dikke gekleurde lagen olieverf met stro en lood geven een impressie van allerlei gedachten met referenties naar sterren maar ook naar abstracte hypothetische geschiedenis-scenarios, soms ook Bijbelse referenties. Het werk is intrigerend. Ook buiten het museum staan in de duinen bunkerachtige torens, ook weer met het thema van vernietiging en wederopbouw. Kiefer ziet in de schoonheid van ruines een teken van het bieden van hoop op een nieuw begin.


 

In museum Voorlinden in Wassenaar is tot 25 februari een expositie te bewonderen van Anselm Kiefer. We hebben ook werk van hem gezien in Oslo. Vandaag kochten we online kaartjes (want het museum is nog niet “gediplomeerd voor de museumkaart”) en de extra €2,50 voor de expositie over het tarief van €19,50 heen namen we op de koop toe, keer 2 weliswaar. Het museum ligt prachtig in een bosrijke duinomgeving en heeft naast Anselm Kiefer ook mooie werken van Richard Serra (met reusachtige metalen wanden), Jan Sluijters’ bekende schilderij, Esther Tielemans met Full Moon (kleurrijke vlakken), Adolf Luther met holle en bolle spiegels en bij de vaste elementen is er het oudere stel met parasol van Ron Mueck, en nog veel meer.




 

Toen Sam en ik op 24 januari terugreden uit het Franse skigebied tikte er iets op de voorruit en even later zat er een barst in de ruit. Thuisgekomen heb ik meteen met de verzekering gebeld. Carglass bestelde een nieuwe Volvo voorruit en we maakten een afspraak. Die was vandaag en de auto-technici hebben de ruit en ook de ruitenwissers vervangen. Een bijkomende taak daarbij is om de “lane-control” opnieuw te calibreren. Wanneer de voorruit wordt vervangen kan er een visuele fout ontstaan in de uitlijning van de camera die de rijstroken registreert. Ook dat is weer op orde.
 

Na dagen van stormachtig en nat weer was het vandaag helder en rustig. Een goed moment om de nieuwe fiets te pakken en te bewegen. Ik wilde naar de duinen en richting Zandvoort, eventueel naar Zandvoort en langs Bentveld en Aerdenhout weer terug. En zo liet de route zich makkelijk invullen. Vlak voor Zandvoort stopte ik even voor een foto van de duinen. Later stopte ik nogmaals om mijn billen-zonder-fiets-ervaring even rust te gunnen en tegelijk een drinkpauze in te lassen. De Specialized hielp in de Eco stand en als het steil de duin omhoog ging, even heel kort een tandje meuk er bij, standje Sport. De Turbo stand heb ik heel eventjes gebruikt om het verschil te testen. En dan heeft de fiets ook nog een traploze versnelling. Die is echt fantastisch want je kunt de belasting voor jezelf heel fijntjes aanpassen. Daardoor kon ik bijna continue op Eco stand rijden met een gemiddelde van zo’n 25km/u, snel genoeg voor mij. Zonder elektro-motor kan ook maar dat is met het gewicht van deze fiets niet erg prettig. Het rondje Zandvoort was toch meer dan ik had gedacht: ruim 47km, waarvan de helft langs een mooi natuurgebied.
 

Het pensioensbestaan bevalt me uitstekend. Afgelopen week heb ik wat kleine klusjes kunnen doen en kijk ik naar nieuwe mogelijkheden voor het fotograferen. In september vorig jaar heb ik tijdens de boomkikker workshop een uurtje in een vogelhut doorgebracht met mooie resultaten (zie foto’s hieronder). Sinds kort is er een Gids voor Hutfotografie uitgebracht, en die heb ik als pre-order meteen besteld. Vandaag viel de “Hutten Spotgids” door de nieuwe (tochtvrije) brievenbus. De variatie aan fotografie-hutten is niet erg groot maar er zitten een paar mooie locaties tussen die mijn interesse hebben gewekt. Hieronder is een kleine indruk van de soorten hutten zoals die gepresenteerd wordt op de website van natuurfotografie. Wordt vervolgd.




 

Vanmiddag wandelden we met onze vrienden door de AWD. We namen de omgekeerde route die Ingrid en ik afgelopen maandag namen. Het weer was prachtig en het was fijn om bij elkaar te zijn en bij te praten. Onderweg dronken we de meegenomen koffie uit de thermokan en dat smaakt goed als er een venijnig koude wind om je oren waait. Rein had ook de camera bij zich en samen probeerden we vooral de roofvogels in de lucht te volgen. Andere vogels hebben we eigenlijk niet gespot dan alleen een paar watervogels zoals de Grote Zaagbek. Met de nieuwe iPhone maakte ik de eerste selfie.




 

Afgelopen week begaf mijn iPhone 8 het. Tijdens de wintersport heeft de batterij de kou niet goed verdragen en was het einde oefening. Thuis moest ik de telefoon aan een oplaadsnoer blijven verbinden anders viel hij meteen uit. Vandaag kwam de nieuwe iPhone 13 Mini binnen en is geinstalleerd. Dat laatste ging vrij vlot op een paar dingen na die handmatige acties nodig hadden. De mini is klein maar fijn.

De zon scheen prachtig over de duinen en als de wind even weg was, voelde de temperatuur van 11 graden zelfs warm aan. Ingrid en ik wandelden een rondje van zo’n 9km door de AWD. We hoorden en zagen in het begin niet zo veel vogels maar wel veel herten. Dan was er de grote raaf en later tot onze verrassing een mooie vos. Verder de duinen in kwamen we weer de vertrouwde watervogels tegen: dodaars, kuifeenden, futen, wilde eenden, een roodborst, een roodborsttapuit, een rietgors en een blauwe reiger. Thuisgekomen zaten de koperwiek en de vink ons op te wachten. Het was zeer aangenaam om lekker buiten te zijn en thuis een warme koffie en warme chocolademelk te drinken. Met pensioen zijn is zo luxe en ontspannen.

 

In Hour of Power sprak Bobby Schuller vanmorgen bijzondere woorden over “Groeien in je geloof”. Hij refereerde naar investeren in je eigen geloofsleven ten bate van anderen. Hij noemde als positief en als negatief voorbeeld het verhaal van koning Salomo. Toen God hem vroeg wat hij wenste was zijn antwoord: wijsheid. En hij kreeg het in zeer hoge mate. Dat was een geweldige investering in zijn eigen leven ten dienste van Israel. De andere kant van dit verhaal is dat Salomo op hoge leeftijd zich liet verleiden tot het huwelijken met vele vrouwen uit omringende landen. Als gevolg daarvan liet hij altaren bouwen voor hun (af)goden, iets wat bij het begin van zijn regeerperiode ondenkbaar was. Het gevolg voor het land was desastreus, zie de geschiedenis in 1 Koningen 11, met in vers 9 en 10 de climax: “De HEER werd woedend op Salomo, omdat hij ontrouw was geworden aan Hem, de God van Israël, die hem tot tweemaal toe was verschenen en hem uitdrukkelijk had verboden andere goden te vereren“. Deze tegenstrijdigheid wordt ook wel de Salomo-paradox genoemd: ingaan tegen je eigen wijsheid (2 woorden).
Bobby gaat verder over het investeren in hemelse schatten, met name de 3 belangrijke die hij op een rij zet:

1. Gunst bij God en mensen: die creëert mogelijkheden en tweede kansen. Liefde en trouw opent genegenheid bij anderen, zie Spreuken 3:3-4 “Mogen liefde en trouw je nooit verlaten, wind ze om je hals, schrijf ze in je hart. God en de mensen zullen je genegen zijn en je zult waardering ondervinden.“
2. Wijsheid wat in feite betekent: leren van je eigen fouten en die van anderen. Het staat niet gelijk aan kennis.
3. Geloof wat dagelijks gevoed moet worden door de Bijbel tot je te nemen en het Woord te horen.

Hemelse schatten verzamelen gaat eenvoudigweg om 3 punten: gunst, wijsheid, geloof.