De wandeling van vandaag begon in Vatos en dan over de berg langs olijfbomen en langs klooster Mirtiotissas naar restaurantje Bella Vista. Na een korte lunch zochten we een plekje tussen de rotsen om even een frisse duik te nemen in het heldere zeewater. En dat laatste was zeer aangenaam bij een temperatuur van 34 graden.
In het zuidelijke deel van Corfu ligt het Korissionmeer. Langs de westelijke kant ligt een smalle duinenreeks met een onverhard pad van ongeveer 3km tot een klein kanaaltje dat het brakke water met de zee verbindt. Langs de weg kun je gemakkelijk parkeren en even een stop maken op het zandstrand. De begroeiing bij het kanaaltje deed ons denken aan de Peleponeses met groen, rotsen en kiezels. Het duinzand was behoorlijk heet en schoeisel was absoluut noodzakelijk. We genoten van het warme water en vooral van de rust op het strand. Op de terugweg aten we typisch Griekse gerechtjes met als favoriet de Griekse Salade en Tzaziki.
Op Corfu kan men mooie wandelingen maken door de olijfboomgaarden, langs stranden en door de bergachtige streken. Net als vorig jaar liepen we de route vanaf het huis naar Giannades en weer terug. In het dorpje namen we een sandwich en een frappé. Omdat de temperatuur al behoorlijk aan het stijgen was vulden we ook de koelfles bij met gekoeld water. Giannades is een klein dorp met typische eilandtaferelen: veel bloemen en zo nu en dan afgedankte geparkeerde auto’s of scooters. Onderweg zie je veel bloemen en kleine dieren zoals vlinders en spinnen. Bukken dus om je hoofd vrij te houden van kleverige spinnenwebdraad.
Van de foto sessie met de vosjes is hier een kort overzicht van onze modellen. Wat kan de natuur soms verrassen en wat kun je er blij van worden. Zowel George als ik konden deze dag wandelen met veel voldoening afsluiten. We hadden op veel herten gerekend en gezien maar vossen zien is niet altijd raak. Vandaag wel dus. Met het prachtige licht kleuren de vossen prachtig in het landschap en kun je mooie voltreffers schieten. Wat een heerlijke dag. Hieronder zijn onze favorieten groot afgebeeld.
Eén van de hoogtepunten van onze mooie wandeling was het spotten van 4 vossen op 3 verschillende plekken. Van de vier vossen waren 3 nog pup. Ze lieten zich gemakkelijk zien voor de camera terwijl ze vrolijk door het hoge gras sprongen. George en ik maakten wederzijds foto’s van elkaar terwijl de puppies vlak bij ons langs liepen. Wonderbaarlijk mooi en spannend.
Mijn jeugdvriend George is vandaag op bezoek. Samen trokken we voor een flinke wandeling van 15km door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Onderweg praatten we gezellig bij want er was veel te vertellen. Het voelde als twee oudere tieners die met liefde voor de natuur van gedachten wisselden en verhalen met elkaar deelden. Super gezellig! Beide met camera uitgerust hoopten we wat mooi momenten te vangen. En die waren er zeker: een reiger die zich te kost deed aan libelles, zangvogels die hun lied lieten horen, allerlie libelles en een heerlijk zonnetje die het landschap kleur gaf.
Zeevissen, dat stond op ons programma voor vandaag. Met z’n vieren reden we vanuit Esquibien naar de haven van Le Guilvinec. Daar pikte de vissersboot van soizen.fr ons op voor een tocht van 4 uren. We vingen deze keer 35 vissen. Dat is een verbetering van het record uit 2018; toen was het 20. De buit was makreel, sprot, wijting en zandspiering. Sommigen van deze vissen zitten op een diepte van 30-40 meter terwijl de makreel zich beweegt op een diepte van 5-10 meter. Het was een leuke activiteit, lichtelijk fris op het water maar ook wel motiverend om soms 2-3 vissen tegelijk te vangen.
Een andere kustplek is Pointe de Kastel Koz. We verwachtten een kasteel te zien op de rotsen, strategisch geplaatst om aanvallende troepen te kunnen weren. Op afstand bleken er geen echte restanten meer te zijn van het platform op de rots wat dateert uit 450 voor Christus. De plaats van Kastel Koz huisvestte een dorp van ongeveer 200 inwoners. De vindplaats wordt toegeschreven aan het einde van het Neolithicum of het begin van de Bronstijd. We wandelden op de helling van dit rotsplatform en zagen onderweg nog een geelgroene hagedis voorbij springen (zie later blog item).
De noordkust van de punt ten westen van Douarnenez is bijzonder rotsachtig en hoog ten opzichte van de waterlijn. We maakten een aantal bezoekjes aan deze kust om de rotsen te beklimmen en van het uitzicht te genieten. Met Noud en Sanne maakte ik een uitstapje bij de plek Pointe de Penharn. Hier zagen we vele vogels en een prachtige hagedis (zie later blog item).
Met Ingrid’s vader zocht ik de plek met hele steile rotswanden. De dieptes zijn zo groot dat we ons maar neerlegden op de grond om naar beneden te kijken. Eén misstap of uitglijder betekent einde oefening en dat is bijzonder ongewenst natuurlijk. Dit uitstapje hadden we ook al eens gedaan in 2015. We waren wel benieuwd welke kustplek het nu eigenlijk was. Het bleek Brézellec te zijn.
Het gehucht waar ons vakantiehuis in Frankrijk staat heet Brigneoc. Aan het einde van de straat naar de zee staat het huis en vandaar uit kun je een rondje omloop doen van 1,8km die je langs door duingebied, langs rotsen en langs de oceaan leiden. Overal waar je loopt zie je ver over het water of over het landschap met strand en typische Bretonse witte huizen. Midden op de omloop staan twee oude kannonnen die werden gebruikt tussen 1633 en 1871. We boften enorm met het prachtige weer met heerlijke ochtend- en avondzon. Met zulk licht konden we even wat familie-foto’s maken.
Het woord rotswandeling bestaat eigenlijk niet maar toch ging onze wandelroute over de rotsen en grote keien. Het was één van de eerste dingen die we deden toen we voor het eerst hier in Esquibien waren, toen de kinderen nog heel klein waren. Rotswandelen is een beetje sentiment en leuk om te doen. Voor het huis ligt een grote punt dat omringd is door een rotspartij en grote keien. Het is een kleine kilometer in lengte en je bent een klein uurtje bezig. De spieren worden even gerekt maar zolang je niet op gladde stukken springt is het goed te doen.
Bij aankomst in Esquibien hebben we eerst boodschappen gedaan, de baggage uitgeladen, even wat gegeten en gedronken, hondjes uitgelaten en in mijn geval even een dutje gedaan. Vannacht waren we om 3:00 uur vertrokken en om 15:00 uur aangekomen. Het was een lange rit maar de mooie bestemming maakt alles goed. Er staan prachtige bloemen in de tuin, we hebben oceaan-zicht, een perfecte plek om lekker te genieten; en een heerlijke omgeving om weer te fotograferen.
Nadat we bij Ingrid’s ouders Hour of Power hadden gekeken wandelden we met haar vader door natuurgebied door de Houtwiel. Er waren op deze Paaszondag opvallend veel vogels en vooral veel ganzen. Wat ons bijzonder in het oog sprong waren de Bruine Kiekendief en de Blauwborst. Daarnaast zagen we de fitis, grasmus, rietzanger en rietgors. En natuurlijk waren de Schotse Hooglander en de Konigspaarden in het gebied aan het grazen.
Het uitgestelde bezoek van de familie vond vandaag plaats. Sam had een oude motor gekocht en zou die opknappen met zijn oom, mijn zwager. Terwijl de heren klusten aan de 1000cc Suzuki, ging ik met Ingrid, mijn moeder en zus door de bollenstreek. De jongste dames maakten daarna een wandeling over het strand naar Wassenaar waar mijn moeder en ik hen weer ophaalden. Thuis aangekomen lunchten we met elkaar en genoten we van het mooie weer in de tuin. Helaas was er voor de motor geen goed nieuws: er was teveel om te herstellen. De dag was erg gezellig en enorm geslaagd. Tot de volgende keer maar weer.
De klap op zijn gebit en het herstel van de ingreep heeft Sam toch aardig te pakken gehad vandaag. Maar vanavond was hij weer fit genoeg om samen gezellig een klein rondje bollenstreek te fietsen. We legden ruim 15km af in een lekker hoog tempo. Dat is op zich niet zo moeilijk met deze zware elektrische fietsen (van FatDaddy). We wisselden zo nu en dan even van paard. De lucht was helder, de avondzon scheen heerlijk in ons gezicht en het wind voor of tegen maakte met deze paarden niet uit. Sam was weer bijgekomen en de buitenlucht deed ons goed.
