Als je kind bent dan vind je de leeftijd van 10 al geweldig want je kunt het nog net met alle vingers van beide handen aangeven. Dan komt 20 en ben je bijna volwassen en bij 30 denk je dat je oud wordt. Bij 40 vertelt iedereen dat je nu in de wijze jaren bent aangekomen. Dan tik je de 50 aan en ben je niet oud maar van middelbare leeftijd wat dat ook maar mag betekenen. Nu mag ik vieren dat ik de 60 voorbij ben. En ja, de tijd vliegt maar voel ik me oud? Nee, jong van hart in een wat ouder lijf. Wat boven alles uitstijgt is dankbaarheid naar God toe dat ik dit mag meemaken en dat we als gezin gezegend en beschermd zijn door alle jaren heen. Dat hebben we gevierd met onze ouders. Wat een zegen is dat, net als toen ik 40 en 50 werd. Mijn vader was er toen nog bij; wat ben ik blij dat we die mijlpalen ook toen hebben gevierd. Vanavond hebben enorm met elkaar genoten van een speciaal voor ons ingepast 4-gangen diner. We hebben mooie verhalen gedeeld en fijne gesprekken gehad. Mijn jeugdvriend George had een mooie verrassing meegegeven met een warme groet voor iedereen. Als je 60 wordt en je met je dierbaren van hart tot hart kan spreken, dan is deel één van het vieren van mijn verjaardag zeer geslaagd.
 

 

De meeste tijd verbrachten we in het plaatsje Ponta do Sol zelf waar ons hotel Estalagem gelegen was. De tuinen van het hotel werden zorgvuldig onderhouden en de service van het personeel was heel prettig. Het ontbijt was zeer uitgebreid en werd elke dag naar wens aangevuld met een gebakken ei, roerei, omelet of zalm. Het dineren met de uitgebreide kaart is ons ook heel goed bevallen. Eén dingetje vond Ingrid niet zo leuk: wanneer we langs de rotsmuur zaten werden we verrast door de hagedissen die het lekkere eten waarschijnlijk roken. Daarna zochten we ons plekje langs een open hek en was dat probleem opgelost. ‘s Middags na onze verkenningstochten gingen we lezen, serie kijken, muziek luisteren of zwemmen en genoten van een rose of whiskey van de bar. Naast alle bezoekjes en autorijden voelde dit als een plek van ontspanning.
 

Langs de zuidkust kom je langs het plaatsje Madalena do Mar. We stopten er zo rond het middaguur en gingen op de voorste rij zitten van een strandtent Tasquinha do Henrique om een hapje te eten en wat te drinken. Een cocktail was er slechts €4 en uit het beperkte assortiment kozen we voor garnalen en French fries. Het smaakte ontzettend goed en de entourage was geweldig: de hoge golven klapten regelmatig stuk op de grote strandstenen. Enkele malen was de kracht zo groot dat het water over onze schoenen liep. Je hoort het schuren van de stenen wanneer het water weer terugstroomt en een volgende golf op komst is terwijl boven ons paragliders hun landing op het strand voorbereidden.

Enkele malen dineerden we in restaurants bij het hotel. Een daarvan was het (gele) restaurant Sol Poente dat een terras heeft wat over het water hangt. Het eten was er goed en de locatie boven het golvende water heel bijzonder. Ook hier genoten we van het uitzicht met opnieuw een zonsondergang.
 

Voor het eerst was onze vakantie-bestemming Madeira. Het eiland behoort bij Portugal en ligt in de Atlantische Oceaan op 4 uren vliegen van Amsterdam. De vlucht naar de hoofdstad Funchal vertrok om 6 uur ‘s ochtends. Met de drukte op Schiphol betekent het dat je om 3 uur al op het vliegveld moet zijn. Sam dropte ons midden in de nacht en daarna ging het baggage afgeven en security heel vlot. Binnen een half uur waren we al door alle stappen heen. De vlucht verliep ook prima over Engeland, langs Bretagne en Portugal richting het eiland.
Na aankomst haalden we onze huurauto, een nieuwe Peugeot 208, op en maakten we om 10:30 uur al onze eerste rit naar Machico, de meest oostelijke punt van het eiland wat ongeveer 51km bij 22km groot is. Omdat onze biologische klok nog op 11:30 uur stond lunchten we eerst bij een strand met vulkaanzand. Op het pad er naar toe zagen we meteen een mooie torenvalk. Het uitzicht vanaf deze plek was fantastisch: een mooie blauwe oceaan en lucht in een decor van palmbomen.

Onze jongste telg, Noud, wordt bijna 21 jaar. Dat wilden we op een bijzondere manier met hem vieren. We reserveerden bij Tante Kee waar ze al feestelijke ballonnen op tafel hadden geplaatst. Annelot had kadootjes voor Noud meegenomen. Daarna kon de maaltijd beginnen en genoten we van 4 gangen met extras tussendoor. Het deed ons goed smaken en het was een geslaagd verjaardagsetentje.


 

Nadat de schoolactiviteiten nam Annelot me mee naar het centrum van Enschede. Als verrassing had ze gereserveerd bij Vue voor de nieuwe Indiana Jones film (zie ook IMDB voor meer info). De bioscoop was erg luxe want je kon de stoel in een ligstand zetten. Dat was erg handig want de film duurde ruim twee en een half uur. Het was een prachtige film met geschiedenis, actie, archeologie, mathematiek en onderlinge strijd.
Na afloop aten we samen bij Loetje en deden we een klein rondje Volkspark waar mijn vroegere studentenflat tegenaan gelegen is. Al met al was het een superleuke dag en ging Annelot haar weg naar Münster en ik naar de randstad. Het voelde even als heimwee toen onze auto’s naast elkaar stonden en zij linksaf en ik rechtsaf sloeg. Afscheid nemen is niet leuk. Toevallig is het precies 10 jaar geleden dat Annelot en ik ook samen op pad waren, nl. in Tanzania.

Vandaag gingen Ingrid en ik op bezoek bij een oud-collega en dorpsgenoot die door een ernstige ziekte verblijft in revalidatie-centrum Heliomare in Wijk aan Zee. We hadden om 12:15u afgesproken maar de Velsertunnel bleek afgesloten waardoor we vastliepen op de A22. We reden terug naar Rottepolderplein en moesten toen de A9 nogmaals volgen maar nu door de Wijkertunnel. De vertraging bracht ons een half uur later op bestemming. We ontmoetten Rob en wandelden met hem naar het strandrestaurant dat op 300m afstand ligt. Hij trakteerde ons op een heerlijke lunch met drankjes. We haalden herinneringen op, spraken over zijn situatie en hadden een goede tijd samen. We wensten hem sterkte met revalidatie en zullen voor hem blijven bidden.

Net als op 20 januari hebben we met een achttal Nederlandse collega-directeuren samen geluncht. Het was mijn beurt om voor de gelegenheid een locatie te kiezen. Het werd Tante Kee op de Kaag waar we van mooie gerechten hebben genoten. Het was een ontzettend gezellig samenzijn met leuke onderlinge gesprekken. Door het mooie weer konden we buiten aan het water lunchen.

Samen met onze vrienden Rein en Petra aten Ingrid en ik deze avond bij Basserie David. De gerechten waren heel goed en ons samenzijn erg gezellig. We praatten bij en keken met elkaar vooruit naar de komende vakantie tijd.


 

De ouders van Salo, de vriend van Annelot, bleken ook op Corfu te zijn. We spraken af in Sidari en hadden een geweldige tijd met elkaar. Het zijn bijzonder lieve mensen en onze band voelde alsof we elkaar al jaren kennen. Ze trakteerden ons op heerlijk Grieks eten en drinken. Op de parkeerplaats namen we afscheid van elkaar maar pas nadat we ter plekke voor elkaar hadden gebeden. We voelden ons zeer gezegend.


 

Grieks eten is een van de prettige dingen van vakantie op Corfu. Afgelopen dagen bezochten we Jialos, Ambolenas, Elizabeth, Ladokolla en Apomero. Alle restaurantjes hebben hun eigen specialiteiten. Bij Jialos is dat de cerviche, bij Ambolenas hebben ze eigengemaakte wijn, bij Elizabeth (de beste van allemaal) hebben de beste stifado van het eiland, bij Ladokolla heerlijke souvlaki en bij Apomero de kip in mostersaus en niet te vergeten de gebakken aubergine.
Ons bezoek aan Elizabeth in Dukades was opvallend want we arriveerden in het midden van een hoosbui. Op de terugweg was er dan de regenboog.


 

Een kwartiertje rijden van Nymfes ligt (oud) Peritheia. Het is inderdaad oud en verlaten. Althans het plaatsje leek vanaf 1960 uitgestorven en dat maakt het sinds 2010 een toeristen trekpleister. Van oorsprong was het een schuilplaats tegen piraten vanwege de ligging. Meer informatie is te vinden op deze website: https://old-perithia.com/. Naast de ruines is het dorpje nu opgesierd met taverna’s. En dat maakt het echt gezellig tussen de oude rotzooi. We hebben er lekker gegeten en genoten van de prachtige bebloemde bergweg. Na het bezoek reden we via de oostkant terug langs Kalami waar het welbekende restaurant The White House zich bevindt.

De gastvrouw en gastheer hadden met hun Zwitserse vrienden een mooi buitendiner georganiseerd met een Nederlands echtpaar die al lange tijd op Corfu wonen. Wij werden ook uitgenodigd en genoten van de heerlijk voorbereide gerechtjes en van de heerlijke champagne en rosé. Het was bijzonder gezellig en voelt als familie als je zo met elkaar aan tafel zit.

 

We vertrokken vanmorgen vroeg vanaf Schiphol, om 5:50 uur, en landden al om 9:30 uur ‘s ochtends op het vliegveld van de hoofdstad Kerkyra. Nadat we de baggage en huurauto hadden opgehaald, bezochten we het centrum van de oude stad waar we meteen aan de Frappa gingen. We liepen door de smalle straatjes en beklommen de aan de kust gelegen Venetiaanse historische burcht. Op het grote plein van de burcht staat de Saint George kerk die in 1840 door de Britse Emmett gebouwd werd in de stijl van een Dorische tempel. Daarna gingen we langs het oud-Brits ziekenhuis naar de top waar de vuurtoren staat. Vanaf die plek heb je een prachtig uitzicht over de oude stad en de haven. Na de bezichtiging aten we in een smalle steeg van een klein restaurantje, met overheerlijke gerechtjes.