Tante Kee kenden we al maar Tante Koosje nog niet. Na het bezoek aan CODA in Apeldoorn, de wandeling in het kroondomein rond Het Loo en een flitsbezoek aan Loods 5 in Amersfoort gingen we naar Tante Koosje in Loenen aan de Vecht. We genoten van mooie amuses, tonijn tartaar, schol, polderhoen, kersendesert en kazen. Bij de kaas kreeg ik een opvallende aparte wijn, eigelijk een soort sherry: de Macvin du Jura. Het diner beviel ons goed. Toch gaan we volgende keer weer naar Tante Kee ondanks dat Tante Koosje een Michelin ster heeft.

Bad Kleinkirchheim heeft ons veel plezier gegeven en de afgebroken vakantie van vorig jaar weer goed gemaakt. Het was voor ons als familie met vriendinnen heel waardevol om deze herinneringen samen te maken. Het verblijf stond in het teken van samen activiteiten ondernemen en met elkaar plezier maken. Dat is gelukt en we kijken dankbaar terug naar een intensieve week van ontspanning en gezelligheid.

Vorig jaar aten we bij Adriana en ontdekten we dat bij het bestellen van steak voor meerdere personen de ober met een karretje komt en met een bel aankondigt dat de steak gearriveerd is. Dit jaar wilden we dat ook beleven en de Tomahawk werd geleverd na het voorgerecht van zalm, carpaccio en octopusringen. De ober sneed het vlees aan tafel en serveerde het vers aan tafel. Het vlees was heerlijk gekruid en we lieten het ons goed smaken. Het werd een feestelijke avond die we afronden met een voor iedereen passend nagerecht.

De Brunnacher Höhe ligt om de hoek en is vanuit onze vakantie-woning te zien. We waren er nog niet eerder geweest en namen de lift naar de hoogte van 1908m om vervolgens op de bergtop een paar kilometers te wandelen. Vanaf dit punt kun je zowel de Mallnock (dichtsbijzijnde top), de Klomnock en de Falkert duidelijk waar nemen. Het uitzicht is opnieuw prachtig. Ook in omgekeerde richting kunnen we vanaf de bergtop de vakantie-woning zien. Na een korte wandeling genoten we in een dubbele ligstoel van een drankje en wat hapjes.


 

Op vrijdag vertrokken we richting Oostenrijk voor een korte vakantie in Bad Kleinkirchheim. We hadden besloten om een tussenstop te maken in de buurt van Regensburg. We vonden een kasteelhotelletje in Heitzenhofen. De ruim 760km zou ons over de helft van de 1150km duwen waardoor we volgende ochtend rustig het laatste stuk konden rijden. Onderweg maakten we een aantal korte stops en was de route over Dortmund plezierig en rustig. Aangekomen op Heitzenhofen hadden we eigenlijk wel trek in een maaltijd. Tegenover het hotel was een restaurant die voor die avond een heus 6-gangen menu in petto had. Er was nog een tafel vrij en we konden aanschuiven nadat we even hadden gecheckt of die 6 gangen “normale” porties waren. Met passende wijnen voelde het diner on-Duits aan maar hebben we genoten van de mooie gerechten en wijnen. De sommelier die een eigen tafel had stond na het eerste gerecht op en begon zachtjes een verhaal over de wijnen. In eerste instantie dachten we dat de beste man even de weg kwijt was want wie gaat nu midden in een grote tuin staan en een betoog houden die niet hoorbaar was. Het bleek een aardige man die gewoon luider had moeten praten. Hij kwam bij ons aan tafel nog de wijnen toelichten en bijschenken.
De nieuwe S60 deed zijn taak uitstekend en hield zich niet in met een skibox op het dak. De snelheid beperkte ik wel tot 135km/u.

Restaurant Bentinck is vernoemd naar Graaf Godard van Aldenburg Bentinck, die zich in 1879 op Kasteel Amerongen vestigde. Het kasteel speelde een belangrijke rol in het verleden. Het zijn in 1286 de gebroeders Henric en Diederic Borre, die toestemming vragen aan Graaf Floris V om bij het dorp Amerongen een versterkt huis te bouwen en zijn zo de grondleggers van het nu ruim 700 jaar oude kasteel (bron: wandelpaden.com). In 1918 werd het kasteel bezocht door de Duitse Keizer Wilhelm II. En, vanmiddaag waren wij er te gast. We kregen prachtige gerechten met een passende wijn geserveerd. Ondertussen genoten we van het uitzicht over de tuin en het kasteel.


 

In 2010 waren we met het hele gezin op Corfu (Barbati) aan de noord-oost kant. We bezochten toen samen met een gezin uit Leeuwarden restaurant “The White House”. Naast dat het eten heel goed was, was de boottocht er naar toe een hele belevenis. We werden toen opgehaald met een rubberboot met 2x250pk, en dat ging snel. Om nu weer naar het Witte Huis te gaan was ook een beetje sentiment. Intussen was het restaurant een stapje hoger gegaan en kun je er heel culinair (vis) eten. De derde en vierde foto op de vierde rij van dit blog item zijn van het bezoek op 31.07.2010 – Corfu (1).
 

De gastvrouw had ons attent gemaakt op een wijnboer(in) met een restaurant genaamd Ambelonas. Het is gelegen tussen Kerkyra en Pelekas. De locatie is al prachtig en het eten was echt fijn. Het openingsaperatiefje was een eigen gemaakte rozenwijn, erg passend voor onze reisgelegenheid.

 

Vanmorgen om 4:00 uur bracht Noud ons naar Schiphol. Het is dan toch zover dat we mogen vliegen met een negatieve PCR test op zak. Onze reis ging naar Corfu waar we een week lang een privé-huis tot onze beschikking zouden hebben. De gelegenheid is dat we op 21 juni ons 30-jarig huwelijk vieren. Het huis en de vlucht hadden we op 1 januari geboekt. Bij aankomst in Kerkyra, de hoofdstad van Corfu, kregen we onze (te luxe) huurauto mee (Peugeot 508), gingen we boodschappen doen en lunchten we vervolgens bij Tristrato, een restaurantje vlakbij onze woning in de bergen van Giannades.

Na de koffiepauze en het bekijken van het boek reden we richting Eastermar, de plaats waar we de camper vandaan hadden. Er moest nog even water bijgevuld worden. In het plaatsje aangekomen ging het zonnetje schijnen en konden we in de dorpskern zo aanschuiven op het terras. We genoten van een drankje en een zonnige lunch, met feesthoedjes op.

 

In oktober hadden we gepland om met Pasen te gaan wandelen met het gezin van Rein en Petra in Brunssum. De reservering van het Pinksterweekend in 2020 was door corona komen te vervallen en het leek ons een goed idee om de tegoedbon te gebruiken met Pasen. De corona zou dan wel voorbij zijn. Dat bleek nog niet het geval en daarnaast kwam mijn operatie er nog tussen. Het herstel verloopt prima alleen de vermoeidheid van de narcose speelde een rol. Dat betekende dat ik niet kon chauffeuren en ‘s middags moest rusten. Gelukkig heeft het “grote” gezin dat sportief opgepakt. Het gezellige samenzijn was geweldig en de onderlinge sfeer was bijzonder fijn.
Samen hebben we Pasen gevierd en gelezen uit Lucas 24:2-6 over de opstanding van Jezus uit de dood. Nu Hij de dood heeft overwonnen, is ons leven niet meer eindig maar heeft eeuwige bestemming.


 

Het evenementenburo Wij-Samen organiseert cateringtours langs restaurants in de omgeving van Wezep. Dwars door de IJssellanden en Salland word je door het mooie landschap geloodst als een soort puzzeltocht (als je tenminste een keertje zonder navigatie wil rijden). Ingrid was de “navigator” en zelf was ik “courreur”. We reden door de bossen, door het rivierlandschap en door kleine dorpjes (Oene, Welsum, Olst, Wijhe, Den Nul, Heino, enz.). Tussen Welsum en Olst was er warempel een overtocht over de IJssel met een (kabel) pont. Bij elk restaurant werd een gerechtje aangereikt en drankjes aangeboden. Het was een prachtige route en de gerechtjes vielen in de smaak, de een wat meer dan de ander. Onze favoriet was de steak tartaar van restaurant Het BuitenHuys in Heino. Onder het motto “Als de restaurants niet open mogen komen we het wel halen” was de wij-samen tour zeer geslaagd.



 

Het is al weer een tijdje geleden kregen dat we verkering kregen, en dat is vandaag 38 jaar geleden. Voor de gelegenheid ondernamen we een aantal leuke activiteiten. Als eerste gingen we wandelen in de omgeving van Vierhouten/Elspeet en daarna deden we een tour van Wij-Samen. Een mooie titel voor deze dag. Verder gingen we fietsen in de omgeving van Deventer en Gorssel. We overnachtten in hotel van der Valk in Deventer en bestelden een uitgebreid ontbijt. Het werden geslaagde ondernemingen.

Inderdaad, Valentijnsdag is op de 14de. Maar vanavond hebben we met gezin de Valentijnsdag gevierd. We genoten van een heerlijk menu van restaurant Tante Kee. Ingrid had er mooie wijntjes bij gehaald en zo waren we uit eten in eigen huis.

 

Op een regenachtige tweede kerstdag was er ruimte voor wat lezen en film kijken.’s Avonds aten we met z’n vieren bij de grill: kalkoen, beef, tartaar en burger. Omdat onze ouders er niet bij kunnen zijn beeldbelden we tussendoor even met de onze moeders. Na het eten was er nog tijd voor nog een film.