Terwijl we een koffie nemen in de tuin zoemen de insecten om ons heen. Dat vraagt om een camera. Zo gezegd zo gedaan. Met de Tamron 28-200mm is een beetje macro op 200mm best te doen. Nog mooier zoude 1:1 macrofoto’s zijn maar dat vraagt meer geduld. Op deze foto’s zijn de details van de kleine diertjes al aardig goed te zien.
Orthetrum cancellatum is de officiële naam van de gewone oeverlibelle. Vanmiddag zat ze bij ons in de tuin en bleef op de rand van de zitkuil zitten (mannetjes hebben een blauw onderlijf). De lichaamslengte van volwassen libelles ligt tussen 44 en 50 millimeter en de spanwijdte is 70 tot 80 mm.
Voor de A-mount camera heb ik nog een macrolens. Deze heb ik nog niet zoveel geprobeerd met de E-mount cameras omdat er een adapter tussen moet. Met handmatig scherpstellen en veel foto’s afvuren zit er zo nu en dan een raak shot tussen. Een libelle van ongeveer 5cm lang lag gewond op de bank (en vloog later zonder blessures gewoon weg). Een spinnetje van 3mm maakte zijn web tussen de bloemen. Ook daarvan zijn er twee redelijk gelukt.
Rondom in tuin en park is er groot en klein leven. In de tuin zijn het de bijen die zich te goed doen aan de bloemen en in het park zijn het de meeuwen die de rivierkreeften uit de vijver duiken. Beide is een apart gezicht.
‘s Middags liet Annelot ons een stukje Münster zien. We rden naar de Westfälische Wilhelms-Universität van Münster, ook wel bekend als het slot van Münster. Achter het slot is een hele mooie botanische tuin met kassen, een vijver en hele bijzondere boomsoorten. In één van de kassen hadden we even een déja-vu van Costa Rica vanwege de planten met enorm grote bladeren. We genoten van het uitzicht en van een appel en drinken. De tuin had een typisch universitaire opzet want bij elke bloempje of boompje stond een bordje met de naam in Latijn en Duits. Ne het waren er heel veel.
Rondom Het Depot zijn prachtige tuinen aangelegd die voortkomen uit het onderzoek dat toebehoorde aan de universiteit die hier voorheen huisde. De verscheidenheid aan bomen en planten is ontzettend groot en fascinerend. De kleuren lichten zeer opvallend, zeker met het mooie zonlicht. De tuinen mag je niet missen als je hier op bezoek bent.
Afgelopen week nam ik vaak de camera mee als ik de hondjes uit liet. Je weet maar nooit wat je in het park tegen komt: eendjes met kuikentjes, de gaai en de schildpad.
In de tuin hebben we een nestkastje waar de pimpelmees broedt en ook ook een roodborst paartje laat zich regelmatig zien. Het zijn gewoon alledaagse tafereeltjes waar je van kunt genieten, als je er oog voor houdt.
Als ik dan toch bezig ben met experimenteren met de zoom via de crop modus, dan ook maar even wat vogels fotograferen. Hieronder zijn de heggenmus, de tjigtjaf met wijde vleugels in de pimpelmees (in APS-C crop modus).
Ee tijdje geleden kregen we van de buurman die in de bloementeelt zit een doss bloembollen. Ingrid heeft ze in de plantenbak en rondom in de tuin geplaatst. Ze staan volop in de bloei en zo ook de malusboom. In de roze bloesem doen de hommels hun werk. De tulpen staan te pronken in de zon en hun schelpen zijn doorschijnend met het mooie zonlicht. Het geeft een vrolijke kleur aan de tuin.
Mijn moeder had via de gebruikelijke souffleur gevraagd wat ik voor mijn verjaardag zou willen hebben. Tja, eigenlijk heb ik geen dingen op mijn verlanglijstje. Of toch? Twee jaar geleden wilde ik mijn tuingereedschap vervangen met accu-gestuurde middelen. Het was er nooit van gekomen. Vandaag schoot het me te binnen. Ingrid en ik gingen naar de dealer van STIHL, het merk voor goede apparaten. We kwamen voor de heggenschaar die mijn moeder me wilde geven. We kwamen thuis met inderdaad de heggenschaar maar ook met een nieuwe grasmaaier, grastrimmer en hoogtesnoeier. Alle apparaten werken op dezelfde accu. Het gras is gemaaid. Als ik de heggenschaar officieel op mijn verjaardag krijg, zal de heg het voelen.
Het gras naast de schuur was veranderd in mos. Het werd hoogtijd voor iets anders. Omdat we nog oude klinkers op voorraad hadden leek de oplossing eenvoudig: bestraten maar. De voorraad bleek voldoende. Met regelmatig de rug strekken en houding wisselen zat het straatje er aan het einde van de dag in. Daarna moesten de kieren worden gevuld met breekzand. Met de ware elektrische step drukten we de klinkers op hun plaats.
Om de border bij de schuur te vullen, togen we vanmorgen naar tuincentrum & sierbestrating De Oosteinde in Hillegom. Wat een gemoedelijke zaak is dat. We konden een restant Moräne keien meenemen, per kilo in een emmertje gewogen en in een aanhangwagen geladen. In eerste instantie vroeg ik of men het kon brengen. Nou, wil je dat echt zei de eigenaar, voor €70? Heb je een trekhaak? Neem dan even de aanhanger mee. En zo reden we met 319kg keien terug naar huis. Thuisgekomen hielp Sam met uitladen en later met de aanleg. Onderweg was het toch nog redelijk druk aan het worden vanwege de bezoekers aan de Keukenhof. De aanleg duurde niet lang en zo hebben we het beeld van Esquibien in onze achtertuin.
De vosjes komen weer in de tuin. Dat is een verbetering ten opzichte van een jaar geleden toen we weinig vlinders meer zagen. De officiële naam van de klein vos is: Aglais Urticae.
Nu ik vanuit huis werk is het fascinerend te zien hoe veel vogels in eigen tuin rondvliegen. Omdat de camera altijd klaar ligt dacht ik tijdens lunchtijd even een paar foto’s te schieten van de merel en de leeuwerik.
Vandaag is het opnieuw mistig en druilerig, en koud bovendien. Met de camera naar buiten zit er niet in. Maar gelukkig komt de kleru naar ons toe: de parkparkiet heeft zijn kruidenier in onze tuin gevonden en trakteert zichzelf ruim. Zijn bek zit onder het lekkers van de vruchten die hij ongevraagd uit de boom pikt.
