Na een fijn ontbijt reden we naar Haarle om vandaar uit onze zelf-aangepaste Natuurmonumentenroute te wandelen. Het gebied staat bekend om kasteel Sprengenberg en is bosrijk met veel gras. Ingrid kreeg hierdoor wel erg veel last van de pollen en liep met mondkapje. De enige voorbijgangers hielden niet 1,5m afstand maar wel 5 keer zoveel. De route liep ook langs mooie graanvelden met een heuse camouflage uitkijkpost. Het gebied wordt vooral beheerst door de roodborst en de gekraagde roodstaart. Hier en daar lieten een specht en een libelle zich zien.



 

Ingrid had hotel Hoog Holten geboekt om te wandelen en weer eens uit eten te gaan. Dat kan als je in een hotel zit. Op vrijdagmiddag maakten we een wandeling van ruim 6km door de bossen vanuit het hotel en langs de Canadese begraafplaats. Op de helft genoten we even van het uitzicht over de heide wat eigenlijk het begin van de Holterberg is. Het weer was fantastisch en onderweg genoten we van roodborstjes en vinken.

 




 

Het weer was vandaag bijzonder. We hebben de fiets gepakt en een rondje van ruim 30km door bollenstreek en duinen gedaan. Bij het afhaalloket aan het strand dronken we een ijsthee en pakten we even een lekker broodje. Het was gezellig druk en heerlijk om te fietsen.

 

Vanmiddag maakten we een wandeling naar het strand. Omdat alle parkeerplaatsen zijn afgesloten parkeerden we ergens langs de duinweg en wandelden we door de duinen naar de zee. De wind was stevig en fris. We zochten even een plekje op de duinrand en genoten van het geluid van de golven en de wind. Voor de Nieuwe Waterweg lagen grote cruiseschepen te wachten om de haven van Rotterdam binnen te kunnen. Aan de noordkant roken de schoorstenen van de hoogovens in IJmuiden. Het zicht van Hoek van Holland tot IJmuiden was hemelsbreed ruim 70km.



 

Samen met Noud en Sanne wandelden we over de polderdijk met prachtig avondlicht. Onderweg waren er veel weide vogels en was het gezellig om samen op stap te zijn. De wandeling liep door een weiland met jonge koeien. Net toen we het grasland betraden was er een koe die Noud de stuipen op het lijf joeg. Noud was de laatste in de rij en toen hij de ene koe net was gepasseerd begon hij bokkesprongen te maken. Het leek even dat hij een kopstoot zou uitdelen maar het bleef bij een schrikactie.







 

Vanmorgen wandelden Ingrid en ik door de duinen. Op gepaste afstand passeerden we andere wandelaars. Iedereen houdt zich aan de 1,5m regel en eigenlijk is de “intelligente lockdown” best uit te voeren. We spraken samen over de volledige lockdown in Spanje waar de 29-jarige Australische wereldkampioen tijdrijden Rohan Dennis het even niet meer kon uithouden en een rondje in zijn auto reed. Zijn excuses was dat hij al 34 dagen opgesloten was. Ik kan me dat heel goed voorstellen en de vind de manier waarop Nederland het aanpakt de juiste (los van het mondkapjes gedoe, slordig).
Tijdens de rit naar de duinen was er nog de ooievaar. De wandeling door de AWD werd opgevrolijkt door de gekraagde roodstaart en een tjiftjaf. In augustus vorig jaar kwam ik ook een gekraagde roodstaart tegen, een juveniel (zie laatste foto). Het is moeilijk voor te stellen dat dat verenpak uiteindelijk er zo uitziet als op onderstaande foto.
 

Na het online meedoen aan de Paasdiensten van Hour of Power en Opwekking liepen Ingrid en ik het rondje over de polderdijk. Het was warm en er waren veel kikkers actief aan de oever van het kanaal. Ook de grutto en kievit lieten zich zien. In de weilanden was een moedereend met haar kroost en een graspieper vermaakte zich in een geel tulpenveld. De fuut ging steeds kopje onder maar ontkwam niet aan de camera. Het was rustig onderweg en iedereen houdt gepaste afstand.
 

Om met het thuiswerken fit te blijven is enige oefening nodig. Vanavond ging ik een stukje fietsen door de polder. De avondzon zakte al langzaam richting horizon en het temperatuurtje was erg aangenaam. Onderweg kon ik wel mooie tafereeltjes fotograferen. Helaas ging daardoor de gemiddelde snelheid wel naar beneden. Daarom moest ik mijn foto-stops beperken tot 2.
 
 

Om beweging te houden en de drukte van de zondag te ontwijken wandelden we vanmiddag met gepaste afstand van elkaar een rondje door de AWD. Het is een voor ons bekend rondje met een lengte van 5,7km. Onderweg was het gezellig kletsen en genoten we van de stralende zon. Het was nog warm ook.



 

Na 3 weken thuiswerken (vanwege het corona-besmettingsgevaar) had ik vanmiddag vrij genomen voor een beeldschermvrij moment. Nadat de wolken waren weggetrokken wandelden Ingrid en ik een rondje polderdijk van ruim 7km. De zon scheen prachtig, de wind was fris en het verkeer op de wegen buiten de polder leek erg druk. Bij thuiskomst gingen we met de jongens en hun vriendinnen gezellig gourmetten. Een geslaagde middag. Helaas zijn er nog geen berichten wanneer Annelot vanuit Guatemala terug kan naar huis. We bidden er elke dag voor en verwachten dat God hierin voorziet.



 

Na wat klusjes in de tuin ging ik vanmiddag even voor een wandeling naar de duinen. Het was bijzonder rustig en daarom aangenaam om te genieten van de mooie natuur. Onderweg kwam ik wat herten tegen (het is een uitzondering als je ze niet tegenkomt) en vooral veel pimpelmezen, een paar buizerds, zingende graspiepers, krooneenden en de eerste bloeiende bomen.

 

 

Met de invloed van corona in ons dagelijks leven zouden we bijna vergeten dat de lente vandaag is ingezet. De zon schijnt helder en de lucht is blauw. Het geeft even lucht om buiten te kunnen wandelen. Wandelaars houden gepast afstand als ze elkaar tegen komen, en het was druk omdat iedereen er even uit wil.
Buiten-zijn doet de dreiging niet vergeten want sommigen kúnnen niet denken aan lente. In directe vriendenkring is er een zeer pijnlijke en schrijnende situatie ontstaan; tijdens het verzorgen van een ernstig ziek familie-lid in Spanje blijkt deze patiënt bij het ondergaan van een zware chemokuur ook nog eens met corona besmet te zijn. Het verzorgen wordt daarmee quarantaine terwijl het vooruitzicht voor het familie-lid terminaal is. Het zet heel veel in perspectief. Vrienden in Spanje, Annelot in Guatemala, bedrijfssluiting voor eigen familie, bezoekisolatie voor onze ouders en afgelasten van normale schoolactiviteiten. De wereld staat op zijn kop. Onze houvast moeten we opnieuw zoeken bij onze Helper uit Psalm 121 en Psalm 34.
De wandeling samen met Sam en Anouk was heel fijn; met 2 camera’s konden we plezier halen uit elkaar fotograferen en even uitwaaien in de koude wind. Vogels floten weer, herten sprongen door de duinen en de watervogels zwommen door onstuimige golven. De 9km bewegen waren bovendien nuttig omdat onze (hockey)trainingen niet meer plaatsvinden en de spieren wel oefening nodig hebben.
 

Kort na thuiskomst speelde Sam alweer een hockeywedstrijd. Het telefoontje kwam om kwart over drie: “Sam heeft een stick tegen zijn hoofd gehad en is even dizzy geweest. De ambulance is onderweg”. Snel in de auto naar het clubhuis toe en daar zat Sam: helemaal verdwaasd en stilletjes voor zich uitkijkend. Al gauw kwam het ambulance personeel dat hem onderzocht op reactie, aanspraak, bloed, hartslag en eventuele afwijkingen in gedrag die zouden kunnen duiden op hersenletsel. Sam was namelijk in botsing gekomen met een tegenspeler waarbij zijn hoofd eerst hard tegen de schouder van de speler kwam en vervolgens hard op de grond. Toen is hij even “buiten westen” geweest. Na onderzoekjes bleek verder onderzoek nodig in het ziekenhuis en zaten we even later, samen met zijn vriendin, in het LUMC. Daar was zijn reactie goed genoeg om hem weer te ontslaan en kregen we instructies voor de komende week.

Rond één uur vanmiddag kwam Sam terug uit Zwitserland na een week snowboarden met zijn vriend in Laax. Het weer was uitstekend; op die ene dag na met die flinke storm. De mannen hebben de reis veilig afgelegd en ook het snowboarden verliep dit jaar zonder kleerscheuren. Fijn dat ze weer gezond terug zijn.

 

In het plaatsje Mont vonden we via booking.com een mooi pension Le Sorbier (een b&b) prachtig gelegen in de heuvels van Malmedy in de Ardennen. De gastheer en gastvrouw waren bijzonder vriendelijk en verzorgden een prima ontbijt. Omdat de weersvoorspellingen niet gunstig waren gingen we op de eerste dag meteen wandelen in de bossen tegenover het pension. We kwamen door een echt donker bos langs gladde paden bij een beekje en klommen bergje op en af. Het werd een mooie eerste activiteit voordat we gingen eten in Spa.