Annelot heeft haar eerste eigen auto. Vorige week deden we een proefrit in een kandidaat maar die werd het niet. Gisteren zouden we 2 andere kandidaten bekijken. Na de proefrit met de VW Polo was het meteen raak. Ze heeft de auto aangeschaft en kon hem vanmorgen al ophalen. Daarna is ze meteen naar Amsterdam gereden. Ze bracht Sam naar zijn werk en ging de overdracht van haar appartement afronden. Daarna vertrok ze, vrijheid-blijheid, naar Duitsland om Salo dit weekend te bezoeken.

Na een verblijf van ruim een jaar in het buitenland, beginnend in Mexico en eindbestemming in Costa Rica, is Annelot weer thuis aangekomen. Het is weer een warm weerzien. We zijn blij dat zij en haar vriend weer in Europa zijn. Annelot werd opgehaald uit Hannover door haar vriendinnen met vriend die ‘s avonds zijn blijven eten. Ingrid zal deze week nog met haar op stap gaan. Welcome home, girl.

Gisteravond luisterde ik naar muziek op YouTube en een van de liederen was “Count your blessings, name them one by one, see what God has done!”. Vandaag was zo’n dag. Zowel Ingrid als ik hielden het niet droog toen Sam vandaag voor het eerst weer inviel bij zijn hockey team. Heeft God dan iets te maken met hockey? Geen idee, maar wat ik wel weet is dat we elke dag bidden voor zijn herstel. En als er dan gebedsverhoring komt in een vorm die zichtbaar verschil laat zien met een week geleden, dan kunnen we God alleen maar danken en eren. We vieren niet een stap maar een sprong. En dan de actie die Sam maakte waaruit een ander kon scoren was fantastisch.
In de wedstrijd er voor floot ik de Dames 1 (D1) waar Sam een aantal foto’s van maakte.


 

Terwijl op bijna 12km hoogte Annelot en Salo terugvlogen van San José naar Frankfurt wandelden Ingrid en ik door de duinen en langs het strand bij Langeveld. Rond 15:00u vanmiddag landden ze en vervolgden hun weg naar de ouders van Salo. We zijn blij dat ze weer op Europse bodem staan vanwege de noodzakelijke behandeling van Salo’s elleboog. We hopen dat hij spoedig zal herstellen.
Annelot had tijdens de afgelopen dagen de mooie bus alleen afgeleverd in San Teresa, helemaal aan de westkust, moeilijk begaanbaar. Helaas kon Salo niet op een prettige manier afscheid nemen van zijn eigen creatie. Nu ligt de prioriteit bij eigen gezondheid en zijn er vele mooie fotos’s, filmpjes en herinneringen met familie en vrienden die de droom overeind houden. Beterschap, Salo!

Regelmatig krijgen we berichtjes van Annelot en Salo vanuit Costa Rica. Na ons bezoek in juli hebben ze vrienden ontvangen en zijn ze helmaal naar het zuiden afgereisd. Deze week kregen we het bericht dat Salo was uitgegleden op het terras van de bus. Daarbij heeft hij zich behoorlijk geblesseerd en was urgente behandeling nodig. En dat gebeurt dan net voordat ze op het punt staan de bus te verkopen en de terugreis naar Europa te plannen. De foto’s laten de jongelui zien in prachtige gebieden van Costa Rica. We hopen ze binnenkort weer te zien en bidden voor een voorspoedig herstel van Salo.

Door het motorongeluk in de zomer is de vakantie van Sam in duigen gevallen. Bij onze terugkomst in Nederland wilden we samen wat passende dingen doen. We bezochten hockeywedstrijden en boekten voor de wedstrijd Ajax-Cambuur in de Amsterdam Johan Cruijff Arena. Die vond vandaag plaats. We zaten hoog in vak 405 en hadden een mooi overzicht over het veld. Rechts van ons was de F-side die de sfeer er goed in kreeg. Op het veld bood Cambuur in het eerste half uur goed weerstand; ze zetten het strafschopgebied helemaal dicht. Toch kwam er een (rommel)goal in de 34ste minuut en volgden er nog 3 prachtige goals, zie samenvatting. De uitslag werd 4-0 en we hadden een gezellige middag.


 

Spelen met cijfers is altijd weer grappig. Hoe oud ben je geworden? Weet je het 17de priemgetal? Dan heb je het antwoord. Van familie en vele vrienden ontving ik felicitaties met foto’s en filmpjes. Van één iemand kreeg ik de laatste verzen van mijn leeftijdspsalm toegestuurd. Van Annelot’s vriend kreeg ik een foto van een kleine kikker in Costa Rica als herinnering aan onze jungle tochten.
Deze dag was ook feestelijk omdat Sam weer voor het eerst naar zijn werk ging. Terwijl hij samen met zijn collega’s werkte, kon ik gebruik maken van de kantoorruimte en vanuit Amsterdam werken. Sam kon aangeven wanneer hij het werk wilde afronden en we samen naar huis zouden rijden. Thuis vervolgde ik dan mijn werkzaamheden. Dit geeft Sam de gelegenheid om stap voor stap het werk weer op te pakken. De afleiding om op een andere plek te werken geeft mij weer wat afwisseling. En bovendien is het ontzettend gezellig om samen op te trekken. Win-win.

Vanavond vierden we mijn aanstaande verjaardag met eigen gezin en aten we bij Tante Kee. Het zondagse à la carte menu gaf voor het voor- en hoofdgerecht keuze uit vis, vegetarisch of vlees. Wat je ook kiest, het is allemaal verfijnd in smaak en presentatie. Met passende wijnen waren de gerechten compleet. Zo werd het een gezellige en geslaagde avond. We zijn blij dat we het samen met kinderen kunnen vieren ook al is Annelot nog ver weg.

Annelot berichtte deze week dat ze in het zuidelijke deel van Costa Rica zitten. Vandaag komt haar vriendin op bezoek. Ze vliegt vanuit San José naar Golfito. Annelot stond haar op te wachten bij het vliegveldje en stuurde een paar plaatjes. Fijn om zo contact te hebben met elkaar. Veel plezier gewenst daar.

Mijn moeder had via de gebruikelijke souffleur gevraagd wat ik voor mijn verjaardag zou willen hebben. Tja, eigenlijk heb ik geen dingen op mijn verlanglijstje. Of toch? Twee jaar geleden wilde ik mijn tuingereedschap vervangen met accu-gestuurde middelen. Het was er nooit van gekomen. Vandaag schoot het me te binnen. Ingrid en ik gingen naar de dealer van STIHL, het merk voor goede apparaten. We kwamen voor de heggenschaar die mijn moeder me wilde geven. We kwamen thuis met inderdaad de heggenschaar maar ook met een nieuwe grasmaaier, grastrimmer en hoogtesnoeier. Alle apparaten werken op dezelfde accu. Het gras is gemaaid. Als ik de heggenschaar officieel op mijn verjaardag krijg, zal de heg het voelen.

Na het ongeluk met de motor is Sam voor MRI onderzoek geweest in het OLVG vanwege nekklachten. Vanmorgen werd de gunstige uitslag gedeeld via telefonisch consult. De wervelkolom staat recht. Er is alleen binnen het interspinosum sprake van enige vochtophoping rond C7. Dat laatste kan worden verholpen door gecontroleerd (met fysiotherapie) de nekspieren te gaan bewegen. Aanvankelijk was er een vermoeden dat er een los stukje in de nek zweefde dat beslist ingreep nodig zou hebben. Gelukkig is een operatie niet nodig en kan Sam met gerust hart actief aan herstel werken. De nekbrace is handig wanneer er teveel belasting is maar kan in principe af. We zijn blij en opgelucht.

Vandaaag vieren we de 20ste verjaardag van Noud. Het is een bijzondere dag en we zijn dankbaar om samen met familie en vrienden zijn verjaardag te vieren. Met de jongste nu twintig jaar oud zijn we uit de tienertijd. Tijdens onze vakantie heeft Noud (samen met Sanne) zich zeer verantwoordelijk getoond toen Sam net het motorongeluk had gehad. Dat is iets waar je als ouder niet op voorbereid bent maar als het dan gebeurt maakt je dat ontzettend blij. Dat we Noud’s verjaardag kunnen vieren met Sam er bij maakt deze dag nog feestelijker. We vieren het leven en zijn ontzettend blij dat de bescherming van God over onze kinderen is. We bidden er dagelijks en vragen om de zegen van God over hun leven, waar ze zich ook bevinden. Met de Psalmist zeggen we vanuit Psalm 124:8: “Onze hulp is in de naam van de HEER, die hemel en aarde gemaakt heeft“.

 

Gisteren zijn we aangekomen op het internationale vliegveld van Houston (IAH) en overnachtten in het Marriott hotel dat op het vliegveld ligt. Vandaag vliegen we terug naar Nederland met KL662. We moesten om 11:00uur uitchecken van het hotel en konden al vroeg de baggage inchecken voor de vlucht die om 15:00uur zou vertrekken naar Amsterdam. Op het vliegveld van Liberia kwamen we nog de leren stoeltjes tegen die Annelot voor de bus heeft gekocht, zelfde prijs overigens. De vlucht naar huis verliep in 8,5 uur terwijl de KL661 naar Houston toe 10 uren duurde, klein verschil. Het vliegtuig bereikte snelheden tot 1009 km/u op een hoogte van ruim 11km. Aankomst op Schiphol: 1 augustus om 7:00uur.

Het hotel OPacifico in Naranjo was een mooie afsluiting van ons verblijf in Costa Rica. Het is gelegen in de jungle in het zuiden-oosten van de provincie Guanacaste, niet ver van Coyote wat aan de westkust ligt. Het hotel heeft een prachtige grote tuin met een groot zwembad, strand, hangmatten en een mooie steiger. Van de steiger hoor je de apen in het bos en zwemmen de roggen om je heen. In de tuin lopen de grote hagedissen en zit de kolibri aan de bloemen te tippen. Orchideeën sieren de veranda van het restaurant op. Vanavond gaan we hier lekker eten en morgen vliegen we van Liberia naar Houston.


 

De volgende dag vertrokken we richting vliegveld. Omdat het rijden in Costa Rica niet zo snel gaat als in Nederland hebben we het in 2 stappen gepland: vanuit Jacó eerst naar Naranjo (met de veerboot) en de volgende dag naar het vliegveld in Liberia en de auto inleveren. ‘s Ochtends bij het inpakken ontdekte ik dat er nog een onderdeel van Annelot haar lens in mijn tas zat. We vonden het niet erg om die nog bij haar langs te brengen, het was maar 25km. Na een koffietje in de bus viel het tweede afscheid veel lichter dan gisteren en reden we met een gerust hart naar Puntarenas. Onderweg pakten we nog even een drankje en broodje waar peilkanen het landschap sierden met hun grote verschijning. De tocht met de veerboot was zo’n 70 minuten. Daarna was het nog 2 minuten rijden naar het hotel wat we vanaf de veerboot al konden zien (laatste foto).