De flora en fauna van Costa Rica moet je met een gids bekijken, zeker als het donker is. Een gids ziet 3x zoveel en kent ook het gedrag van planten en dieren. We hadden om een gids gevraagd en toen kwam Jessy Lopez Herra. Wat een kanjer en leuke vent! We dachten meteen de jungle in te gaan maar hij koos eerst gewoon voor de tuin, luisterde en begon daarna te speuren. Binnen 10 minuten wees hij ons op kikkers en op 2 (kleine) slangen. Echt bijzonder. De kleinste slang zat verborgen waar het blad zich van de stam afzet. De tweede lag gewoon op een blad en was een giftige slang. We zagen kikkers in mooie kleuren en eentje die na het laten zien van de kleuren zich als dood hield, de ogen sloot en zich heel klein maakte (bovenste 2 foto’s). Wow! Ook zagen we spinnen, wandelende takken en sprinkhanen. Dit hadden we niet willen missen.



 

Vanuit de vakantie-huisjes zitten we tegen een nationaal park aan, niet wetende dat om de hoek een trail is van 2 uren met mooie hangbruggen. Met camera’s om de nek gingen we op pad. De verkoper van de tickets gaf ons de route mee en gaf aanwijzigingen om een uitvalsroute omhoog naar de krater niet te lopen omdat die onbegaanbaar is. We genoten van de mooie jungle begroeiing en de 3 hangbruggen. Je moet je ogen goed open houden want er is zoveel te zien: een vlinder met doorzichtige vleugels en een hagedis die de kleur aanneemt van de boomstam waar hij op klimt. Ook zagen we onderweg de apen met witte kop. Annelot en Salo liepen toch de route naar de krater en werden volledig verrast door de enorme stortbuien die plotseling naar beneden kwamen, terwijl Ingrid en ik genoten van een drankje maar ook wel zorgen maakten over hun pad terug.

De nachtwandeling in Tapir Valley is representatief voor wandelen in het (pikke)donker en begint al om half zeven ‘s avonds. We hadden geboekt met gids die ons toelichting gaf en uitrusting uitreikte met lichten en laarzen. Dat laatste was nodig omdat het gebied drassig is en ook bescherming biedt tegen aanwezige slangen. En die waren er, zelfs de meest gevaarlijke giftige van Costa Rica: de Fer-de-Lance (2 foto’s op 2de rij). We hebben ontzettend veel kikkers gespot maar ook padden, schildpadden, krabben, slangen en veel muggen. De mooiste beleving kwam toch wel van de bijzonder gekleurde kikkers die op bladeren en in de bomen zaten. In een vochtig klimaat moet je je goed beschermen tegen muggen want ze prikken je lek. Deet kan een vriend worden, net als een regenjas. De laatste was echt nodig want er kwam toch een plensbui opzetten. Ook voor de camera had ik een regenjas die veelvuldig gebruikt is.




 

Via de gastvrouw van het vakantie-verblijf ontdekten we Tapir Valley: een particulier natuurgebied om bescherming van kostbaar natuurgebied te beheren. Zij is daar bestuurslid en kan het gebied aanbevelen. We zouden in hetzelfde gebied ‘s avonds een nachtwandeling te maken. Dus vandaag eerst maar eens overdag kijken. Het gebied is relatief klein maar wel goed voor een wandeling van zo’n 2 uren. Onderweg moesten we 2x een beekje versteken en gaf Salo aan Ingrid een helpende hand. De jungle is prachtig en de natuur is zeer rijk. Grote (blauwe) vlinders vliegen om je heen, kikkers kwaken in de vijvers en prachtige vogels laten zich hier en daar zien, zie o.a. de Vogels (1..8) items. Na de wandeling gingen we lunchen bij een restaurant 8km verderop met een prachtig uitzicht over een van de vulkanen.



 

Het huis van Eliette & Mark ligt in het hart van de jungle tegen Parque Nacional Volcán Tenorio aan. Wat een prachtige omgeving voor een eerste kennismaking met Costa Rica! Onze gastvrouw- en heer zijn bijzonder hartelijk en bieden ons de tweelingwoning aan voor Annelot en Salo. Zo hebben ze hun eigen verblijf en kunnen ze ook even aan ons wennen. We kijken tegen de bananen aan, de kolibris vliegen langs het terras en de apen krijsen ons soms wakker. ‘s Ochtends komt hun lieve hond even goedemorgen zeggen en zitten we met z’n vieren aan tafel voor het ontbijt dat is voorbereid door het huis, heerlijk! ‘s Avonds kunnen we terecht bij locale restaurants waar het jonge stel ons op trakteerde. Overdag maakten we wandelingen en fotografeerden we veel. Annelot had haar camera weer terug en de eerste ochtend stonden we al om 5 uur naar de vogels te kijken, o.a. de toekan.

 




 

We hadden ons er enorm verheugd op het moment om Annelot en haar vriend Salo te ontmoeten. Gisteren waren we naar Bijagua gereden en vandaag gaan we via Liberia naar Huacas om ze op te halen en met ons op te trekken. Salo heeft een schoolbus gekocht en omgebouwd in Guatemala en samen hebben ze het interieur afgemaakt. We zijn benieuwd en komen bijna 2 uren eerder dan gepland bij de bus. Dat komt met name omdat het leven in Costa Rica vroeg begint (het is er om 5:00 uur licht en om 18:30 uur pikkedonker). De ontmoeting was bijzonder hartelijk, blij en spontaan. Het was een prachtig moment. De kennismaking met Salo was heel fijn. De bus stond geparkeerd bij de garage van “Ome Jan”. Echt waar, hij lijkt 100% op mijn zwager, lachen. Na het laden van de tassen reden we terug naar Bijagua en lunchten we onderweg bij het zelfde restaurant als gisteren (met z’n tweetjes). Alleen was er nu een enorme stortbui. We zijn in het regenseizoen beland… Maar wat maakt het uit, we zijn bij onze dochter (en haar vriend) die we sinds september vorig jaar niet meer gezien hebben. De locatie waar we verblijven is geweldig, zie volgend item.

Het is dan eindelijk zover, we gaan naar Costa Rica om Annelot te ontmoeten en samen te genieten van de natuur in het jungle land. De grootste horde die we moeten overbruggen is Schiphol. Het internationale vliegveld is verworden tot een armoedige toestand met lange rijen reizigers die hopelijk hun vlucht nog halen ondanks 4 uren wachttijd. Gelukkig is het ons gelukt om na 2 uren bij de gate te komen. Pfff, laat de reis nu maar beginnen. We vliegen van Amsterdam (AMS) naar Houston (IAH) en gaan vandaar door naar San José (SJO) in Costa Rica. Het vliegen verliep bijzonder vlot en in de Boeing 787-900 Dreamliner werden we gefêteerd op champagne wat geregeld was door vrienden die bij KLM werken, echt leuk! Ook het overstappen op Houston verliep gesmeerd. In San José haalden we onze huurauto op (inmiddels waren we bijna 24 uren op) en reden we naar ons overnachtingshotel. De volgende dag reden we vroeg naar onze eerste bestemming, Bijagua, en zagen we de jungle, prachtige vogels, eekhoorns en hagedissen. Prachtig! De vakantie is begonnen. Bijna bij het vakantie-adres aangekomen stond een kleine truck dwars op de weg en mocht ik meteen de mouwen oprollen om samen met anderen de auto los te krijgen. Een voorteken van een actieve (en overigens veilige) vakantie.

 

Het is vandaag de op een na laatste speeldag en het eerste dames team, de D1, speelde tegen Purmerend. Zoals ik schreef in 8.05.2022 Laatste H1 dat ik deze D1 wedstrijd zou gaan fluiten. Omdat de H1 zijn kampioenswedstrijd zou spelen heb ik kunnen wisselen met een collega-scheidsrechter. In plaats van fluiten ging ik bij de D1 wedstrijd fotograferen. De dames verloren helaas met 0-2 van de gasten die moedig hun degradatie wilden veilig stellen.
In de H1 wedstrijd daarna speelde Sam ook weer mee na een liesblessure. Zijn eerste strafcorner was ook meteen een goal! Ook Noud kwam bij de wedstrijd kijken (laatste foto) bij de kampioenswedstrijd van de H1 (zie volgende item).

Tegen het middaguur trokken Sam en ik naar Breda om eens te kijken in een MotoPort showroom. Het zien van een mooie motor in een tijdschrift of internet helpt om je te orienteren maar Sam wilde het ook vasthouden en er op zitten. Met name de zithoogte is belangrijk als je lang bent. De Yamaha Tracer 900 was een hele opvallend mooie verschijning en trok zijn aandacht. Een motor uitzoeken is nog niet gemakkelijk, zeker als je als beginnend bestuurder niet op een motor mag rijden met meer dan 35kW (A2 rijbewijs). Een motor met meer vermogen kan tijdelijk worden afgetuned maar ook dat heeft een kostprijs. Vandaag heb ik weer nieuwe dingen over motoren geleerd.
Eenmaal thuisgekomen keken we simultaan naar de hockey finale Bloemendaal-Pinoké en de F1 kwalificatie in Monaco. Samen er op uit was erg gezellig.
 

Al enige tijd verdiepten we ons in een mogelijk barbecue oplossing: houtskool, gas of elektrisch? Het werd de laatste. We bestelden de Weber Q2400 en gingen meteen aan de slag. De eerste resultaten zijn supergoed. De temperatuur kan goed worden ingesteld door de kok (Noud) en het schoonmaken is prima te doen als je van te voren even folie onderin de bak legt. We kunnen los.

Sam is vanmorgen naar Milaan gevlogen voor een weekend met one-wheel vrienden. Ze hebben daar een gebied voor zichzelf om wedstrijden te houden en om gezellig te sparren. Om 6:30 uur bracht ik hem naar Schiphol. Rond 10:45 uur was hij geland en begint zijn one-wheel-weekend.

Voor de tweede keer viert Annelot haar verjaardag in Guatemala. Ze is vandaag 26 jaar geworden. Gefeliciteerd, meid! Twee jaar geleden hadden we een filmpje voor haar gemaakt en deze keer een korte collage met foto’s van elk levensjaar. Toen ik thuiskwam van de hockey video-belden we met haar en zagen we een vrolijke dame die met haar vriend reist in Guatemala. We zijn ontzettend blij voor haar dat ze haar draai daar heeft gevonden en dat ze dat samen met haar vriend Salo oppakt. Hij had haar verrast met ontbijt en een weekendje uit naar een locatie met een mooi meer. Dat is geweldig om te zien, zo op afstand.

Zeevissen, dat stond op ons programma voor vandaag. Met z’n vieren reden we vanuit Esquibien naar de haven van Le Guilvinec. Daar pikte de vissersboot van soizen.fr ons op voor een tocht van 4 uren. We vingen deze keer 35 vissen. Dat is een verbetering van het record uit 2018; toen was het 20. De buit was makreel, sprot, wijting en zandspiering. Sommigen van deze vissen zitten op een diepte van 30-40 meter terwijl de makreel zich beweegt op een diepte van 5-10 meter. Het was een leuke activiteit, lichtelijk fris op het water maar ook wel motiverend om soms 2-3 vissen tegelijk te vangen.

 

We hebben het altijd lastig gevonden om een goed restaurant in dit gedeelte van Bretagne te vinden. Er zijn veel crêperies maar dat vind ik eerlijk gezegd niet zo spannend. Ons favoriete restaurant Tandoori was deze week gesloten. We gingen op zoek naar alternatieven en vonden een restaurant in Penhorn, Breitz Armor genaamd, zo’n 30 minuten rijden. We aten er heel gezellig en de bediening was uiterst vriendelijk.
Een tweede restaurant zat eigenlijk om de hoek, in Audierne, Le Goyen genaamd. Hier hebben we bijzonder lekker gegeten en ook hier was de bediening zeer vriendelijk. We aten zalm en vis, kreeft, beef op twee manier gebakken of gepocheerde kip en kaas of chocolade desert. Het was een voortreffelijke gelegenheid.
Maar ook thuis in het vakantiehuis hebben we heerlijk gegeten terwijl we vanuit de serre genoten van het prachtige utizicht. En als het even kon werd een ijsje gehaald bij de haven in Audierne.

 

Vandaag wandelden we vanuit Audierne terug naar het vakantiehuis langs de kust. Noud had ons gedropt bij de veerboot naar Ile de Sein. Met Noud en Sanne hadden we deze route ook al eens gelopen maar dan in omgekeerde richting. Onderweg zie je allerlei mooie bloemen en een hele aparte zwarte bij met rode vlekken op zijn vleugels. De zon scheen heerlijk over het water en gaf het landschap prachtig kleur. Weer een mooie dag op vakantie in Esqbuibien.