Om 6:00 uur vertrokken Sam, Annelot en Lianne van huis om in één keer naar Bad Kleinkirchheim. Wij vetrokken om 9:00 uur vanaf Heitzenhofen en kwamen rond 16:00 uur aan. De eerder vertrokken Mini Countryman kwam rond 20:00 uur op bestemming. Dat laatste was verbazingwekkend omdat op zaterdag het fileleed groot was. Dicht tegen de Oostenrijkse grens aan werd het weer al maar slechter en waren er stortbuien op de snelweg, met name in de omgeving van Salzburg waar achteraf ook overstromingen plaatsvonden in het stadje Hallein dat dicht tegen de A10 aan ligt. We konden alleen maar hopen op beter weer. Het belangrijkste voor de familie vandaag was dat iedereen veilig op plaats van bestemming is aangekomen.
De vakantie week in Bad Kleinkirchheim kan beginnen of eigenlijk voortgezet worden en hopelijk kunnen we de verloren week van vorig jaar nu goedmaken.

Op vrijdag vertrokken we richting Oostenrijk voor een korte vakantie in Bad Kleinkirchheim. We hadden besloten om een tussenstop te maken in de buurt van Regensburg. We vonden een kasteelhotelletje in Heitzenhofen. De ruim 760km zou ons over de helft van de 1150km duwen waardoor we volgende ochtend rustig het laatste stuk konden rijden. Onderweg maakten we een aantal korte stops en was de route over Dortmund plezierig en rustig. Aangekomen op Heitzenhofen hadden we eigenlijk wel trek in een maaltijd. Tegenover het hotel was een restaurant die voor die avond een heus 6-gangen menu in petto had. Er was nog een tafel vrij en we konden aanschuiven nadat we even hadden gecheckt of die 6 gangen “normale” porties waren. Met passende wijnen voelde het diner on-Duits aan maar hebben we genoten van de mooie gerechten en wijnen. De sommelier die een eigen tafel had stond na het eerste gerecht op en begon zachtjes een verhaal over de wijnen. In eerste instantie dachten we dat de beste man even de weg kwijt was want wie gaat nu midden in een grote tuin staan en een betoog houden die niet hoorbaar was. Het bleek een aardige man die gewoon luider had moeten praten. Hij kwam bij ons aan tafel nog de wijnen toelichten en bijschenken.
De nieuwe S60 deed zijn taak uitstekend en hield zich niet in met een skibox op het dak. De snelheid beperkte ik wel tot 135km/u.

Inderdaad, ook gisteren was er een item over Lage Vuursche. Toen ik Sam gisteren vertelde dat de omgeving erg mooi is maar dan van de fiets stelde hij vanmorgen voor om samen met de mountainbike het parcours in Lage Vuursche af te leggen. Dat was snel besloten. We legden de 10km in een klein uur af. Op het hoogste punt is het 27m en het laagste 8m waarmee het hoogteverschil 19m is maar over het hele parcours bekeken is er daadwerkelijk een hoogteverschil van 41m afgelegd. Voor mij was dit parcours een ommekeer in de beleving op de fiets. Ruim drie weken geleden reed ik met Sam weer voor het eerst na het ongeluk een parcours waarbij voorzichtigheid belangrijker was dan het plezier. Vandaag stond het plezier weer voorop. Weer een mooi moment. Op de kaart zijn zowel de route van de wandeling van gisteren (blauw) en het fietsen van vandaag (rood) aangegeven.
 

Noud is geslaagd voor de havo en vandaag was de diploma uitreiking zoals we die nog niet eerder hebben meegemaakt: aan huis! De grote bus werd door de chauffeurende docent op het pad geparkeerd en allerlei attributen werden in de tuin geinstalleerd. De mentor gaf een toesprak die Noud tussendoor graag even aanvulde. Na het tekenen van zijn diploma kwam het vuurwerk en de champagne. Ook Sanne is geslaagd en zij had net daarvoor dezelfde ceremonie verzorgd gekregen. Beide tieners kunnen hun vervolgopleiding na de zomer beginnen. Gefeliciteerd!


 

Vandaag is het een feestelijke dag want we zijn dertig jaar getrouwd, 30!. Het is cliché maar de tijd is onder onze ogen verdampt. Onze relatie gelukkig niet want we zijn nog steeds gelukkig getrouwd en dat wilden we samen vieren. Corfu is onze feestbestemming. Toen we vanmorgen wakker werden had onze gastvrouw een prachtig hartkrans gemaakt voor deze feestelijke dag. Onze trouwtekst uit Psalm 5:12-13 is waar gebleken: “Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen, altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt, en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben. Want Gij zegent de rechtvaardige, o Here, Gij omgeeft hem met welbehagen als met een schild“. Maar ook Psalm 31:20: “Hoe groot is het goed dat Gij hebt weggelegd voor wie U vrezen, dat Gij bereid hebt voor wie bij U schuilen ten aanschouwen van de mensenkinderen“. We vieren deze dag in grote dankbaarheid en ontzag voor onze grote God die ons draagt en beschermt in Zijn trouw.
We genoten ‘s avonds van heerlijk eten bij restaurant Apomero vlakbij Giannades. Van het huis werden we getrakteerd op champagne, genoten we van de kip in mosterdsaus en daarna van een heerlijk chocolade toetje.
 

 

Vandaag bezochten we onze ouders in Friesland. Eerst gingen we naar mijn moeder waar we elkaar gezellig bijpraatten over recente gebeurtenissen, vakanties en gewone dingetjes. Na het fixen van een schurend element in de rollator werden we verrast met koffie, gebak en drinken en veel lekkers. Later trokken we naar Ingrid’s ouders die ons meenamen in de sloep naar Grou. Het was een mooie tocht door een strak Fries landschap met een hele frisse noordenwind waarbij een extra trui wel zeer prettig was. We reden op tijd weer terug zodat ik met Noud de EK wedstrijd Nederland-Oekraine kon kijken die Nederland amper met 3-2 won. Omdat de XC90 binnenkort terug naar de dealer hebben we het ritje naar Friesland en terug als een soort afsluiting van het witte paard gemaakt. Voor de volgende ritten pakken we straks de rode S60.


 

Het was vandaag spannend. Welk telefoontje zou Noud krijgen: geslaagd of (nog) niet geslaagd? Het was het eerste. Niet alleen Noud slaagde maar ook Sanne. Met een mooie cijferlijst hebben de volwassen tieners hun havo-5 diploma behaald. De vlag kan uit en de champagne open. Gefeliciteerd!

Het is bijna een jaar geleden dat ik met de mountainbike onderuit ging in Oostenrijk. Ruim een jaar geleden gingen Sam en ik er samen op uit om door de duinen te crossen. De laatste keer was op 13 juli 2020. Vandaag was het zover, we gingen opnieuw samen fietsen door de duinen. Het ging heel goed met de druk op de elleboog; op de mountainbike zit je voorover en is het pad hobbelig. Op de terugweg van de 23km route strekte ik de arm even om de bloedsomloop te bevorderen. Zowel Sam als ikzelf hebben genoten om weer op pad te zijn. Wat mij betreft was er geen angst om te vallen maar voorzichtigheid had plaatsgenomen voor snel crossen. Beetje bij beetje opbouwen maar.
 

Vanavond nam Sam me mee op de e-step om te kijken naar het ooievaarsnest in het park. We wachtten op de papa-ooievaar die even boodschappen was gaan doen. Net als vele mannen kon hij de kikkerbillen en de kippepootjes niet vinden; het duurde nogal lang. Daarna hebben we om beurten wat foto’s geschoten. Sam nam de close-ups en de (poepende) ooievaar. De parkieten heb ik geschoten.

Het ritje terug naar mijn moeder’s woonplaats was nog een uurtje vanuit Laaksum. Sam was in de Volvo met Annelot, Noud en Sanne al voor uit gereden. Wij volgden wat langzamer met de camper. Daarna zouden we de camper inleveren en bijna nog 2 uren naar huis moeten rijden. De hondjes waren in Amsterdam en ook die moesten weer mee terug. We hebben genoten met elkaar van deze mooie dag, eigenlijk mooie weekend. En nog belangrijker, mijn moeder heeft een topdag gehad. Bij haar thuis aangekomen was haar woning versierd door mijn zus. Het was een feestelijke dag en een feestelijke aankomst.

Volgens planning zouden we via Workum naar de zuid-west hoek van Friesland gaan. Door de gezellige lunch zo dicht bij het vertrekpunt kozen we voor de snelweg naar Laaksum, het kleinste haventje van Friesland aan de oude Zuiderzee. Onderweg hadden we plensbuien maar eenmaal op bestemming aangekomen was de lucht weer helder. Met klapstoeltjes uit de camper en wat lekkers op tafel genoten we eerste rang van het uitzicht over het IJsselmeer. De kinderen speelden scrabble met “beppe”. Ingrid en ik liepen een rondje Laaksumse pier(tje) en maakten broodje lekkers klaar. Het was een geslaagd uitstapje op een mooi stekkie.

 

Na de koffiepauze en het bekijken van het boek reden we richting Eastermar, de plaats waar we de camper vandaan hadden. Er moest nog even water bijgevuld worden. In het plaatsje aangekomen ging het zonnetje schijnen en konden we in de dorpskern zo aanschuiven op het terras. We genoten van een drankje en een zonnige lunch, met feesthoedjes op.

 

Vanwege alle corona beperkingen was er geen geschikte gelegenheid om de 80ste verjaardag van mijn moeder groots te vieren. Met mijn twee zussen hebben we voorgenomen om haar 80ste verjaardag als een 3-daagse te vieren. Elk van de ons verzorgt iets voor elke dag. Voor ons was vandaag de feestdag. We hadden een camper gehuurd en een route uitgezet waarin we stops zouden maken en haar onderweg zouden verrassen. Ook hadden we een initiatief gestart om met familie en vrienden een vriendenboek voor haar te maken die we bij een van de stops hebben overhandigd. De eerste koffiepauze was bij recreatiestrandje Schuilenburg.





 

Onze dochter is vandaag 25 jaar geworden. We vierden het bij Ingrid’s ouders omdat we een feestelijk weekend gaan vieren met o.a. moederdag en de verjaardag van mijn moeder. Nu pakken we de gelegenheid om Annelot’s verjaardag en tegelijk ook moederdag te vieren in Friesland.

Het is weliswaar geen elektrisch aangedreven auto maar de startmotor van de Peugeot 107 heeft wel een stroomstoot nodig om op gang te komen. Omdat de accu niet voldoende capaciteit kon leveren was de Peugeot niet meer te starten. Vandaag hebben Annelot en ik daar even wat aan gedaan. Met een nieuwe accu van de Citroën garage, eigen gereedschap en speciaal FatDaddy gereedschap van Sam is de Peugeot weer rijklaar.