Nadat we de vroege uitzending van Hour of Power hadden gekeken, gingen we met Rein en Petra wandelen in de AWD. Het was druk in de duinen. Parkeren was al een uitdaging maar het weer lokte enorm na een week regen en kou. Het was winters koud vanmorgen, -3 graden, maar met goede kleding was het prima te doen. Het landschap was winters wit en de rijp hing aan de plantjes, mos en het gras. Onderweg pakten Rein en ik veel foto’s en namen we van het hele gezelschap een “selfie” met de zelfontspanner.




 

Vandaag vieren we Ingrid’s verjaardag met eigen gezin en twee van onze vrienden. Ingrid ontving cadeaus van iedereen en ‘s avonds gingen met de kinderen sjoelen. De meeste punten gingen naar de jarige. Ondanks de corona beperkingen was het een hele leuke dag.

In de herfstperiode zijn de herten volop in onderlinge strijd. Overal in de duinen hoor je de mannetjes burlen. Het geluid is indrukwekkend en nieuwsgierig als Rein en ik waren probeerden we toch een glimps mee te vangen van de bewegingen van de herten. Het was een mooi gezicht en soms van heel dichtbij. We zagen ook een aantal mooie vogels waaronder de kramsvogel. Zie ook Herfst (1).

 

 

Gisteren belde mijn vriend Rein om te gaan wandelen vandaag. Na onze lunch (laatste mogelijkheid voor de horeca-lockdown) wandelden we door de AWD bij De Zilk. De herfst is duidelijk zichtbaar door de vele grote paddenstoelen. Onderweg praatten we gezellig bij, genoten we van de zon (vitamine D) en stopten we regelmatig voor een foto hier en daar. We sloten de wandeling af bij de kabouters. Zie ook Herfst (2).
 

De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Dit weekend was een familie-weekend. Op zaterdagochtend hadden we bezoek van onze vrienden Rein en Petra. ‘s Middags werkte Sam om wespen te bestrijden en nam op de rit terug Annelot mee vanuit Amsterdam. Zij bleef dit weekend bij ons logeren. Noud moest werken en zijn vriendin ook. Op zaterdagavond keken we met Annelot de film Changeling; een verhaal waar je haren recht van overeind gaan staan, zeer boeiend.
Op zondag keken we naar Hour of Power om ons denken te vernieuwen als we zelf en onze omgeving willen veranderen. Vanmiddag gingen we met Annelot naar het strand met een stralende zon en een kraakheldere strakblauwe lucht. Vanavond brachten we Annelot terug naar Amsterdam samen met Noud en Sanne. Dat was zeker nodig om alle ingekochte planten en potten 4 hoog te krijgen. Het was fijn om elkaar te ontmoeten en plannen te maken voor de zomer.



 

Vanavond belde Rein, een close-friend, om even een uurtje te wandelen. We trokken door de AWD en praten over van alles elkaar even bij. Onderweg kwamen we onder het genot van de heerlijke avondzon, veel herten tegen, vinken, duinpiepers, een aantal grote rupsen en heel veel kleine padjes. Daarna dronken we even wat en zo werd het een onverwacht gezellige avond.
 

Wat? Hè? Kan niet. Het lijkt Annelot wel. Kan niet. We appten 3 uren geleden nog. Guatemala is in volledige lockdown. Maar ze was er wel. We waren helemaal beduusd. Ons brein kon de link niet leggen. Wat geweldig! We hadden er elke dag om gebeden en daar stond ze. God is goed. Wij zijn ontzettend blij dat ze weer bij ons is. En het tijdstip dat ze terug kwam was wel heel erg bijzonder: tijdens ons bezoek bij onze hartsvrienden.
We hadden in het Pinksterweekend graag met gezin en onze vrienden pinksteren gevierd op de Opwekking conferentie. Maar dat ging dit jaar anders. Rein en Petra nodigden ons uit om te komen eten. Steven was er nog niet. Die was even weg. En voilà, daar stond Annelot, Steven met camera er achter. Ze had samen met een reisvriendin een vlucht met KLM geboekt vanuit Mexico. Het enige dilemma was om bij de grens naar Mexico te komen en die over te steken. Dat is gelukt en vanuit Tapachula hebben ze een binnenlandse vlucht genomen. KLM bracht ze naar Amsterdam. Guatemala gaat nu weer opnieuw de volledige lockdown verlengen met 15 dagen.
Het eten met elkaar was heerlijk en het samenzijn was bijzonder fijn, te meer ook omdat we compleet waren. We danken en prijzen onze God. Hij zegent en beschermt.

Vandaag is de dag van de wereldgezondheid: World Heath Day 2020 uitgeroepen door de WHO. Op vele plekken in de wereld worden de mensen bedankt die in de zorg werken voor de gezondheid van anderen. Nu het Corona-virus hard toeslaat wordt er van artsen, verpleegkundigen en zorgmedewerkers een enorme inspanning gevraagd voor een lange tijd. Vanwege het hoge besmettingsrisico wordt er bijzondere aandacht gegeven aan hun doorzettingsvermogen en tonen we allen respect voor hun inzet. Ook via mijn blog wil ik hen bedanken; dit is niet anoniem omdat ik sowieso 5 mensen persoonlijk ken in eigen kring die of op de IC, op in verloskunde, of in andere zorggebieden kennis, behandelingen, hulp en bijstand bieden. In deze bijzondere tijd is ook bezinning op maakbaarheid nodig. Daarom bid ik iedereen gezondheid en kracht toe in afhankelijkheid van God. De woorden van een goed verwoord gebed komen van de katholieke kerk uit Singapore en zijn iets aangepast weergegeven.
 

Om beweging te houden en de drukte van de zondag te ontwijken wandelden we vanmiddag met gepaste afstand van elkaar een rondje door de AWD. Het is een voor ons bekend rondje met een lengte van 5,7km. Onderweg was het gezellig kletsen en genoten we van de stralende zon. Het was nog warm ook.



 

Jawel, wij houden allerlei data bij om te vieren en zo ook vandaag. Het is 37 jaar geleden dat we elkaar ontmoetten. De jaren verkering hebben een goede brug geslagen naar een mooi huwelijk en een fijn gezin met inmiddels grote kinderen. We zijn bijzonder gezegend met elkaar en met gezin, familie, vriendinnen van de jongens en de vrienden om ons heen.
 

Rond één uur vanmiddag kwam Sam terug uit Zwitserland na een week snowboarden met zijn vriend in Laax. Het weer was uitstekend; op die ene dag na met die flinke storm. De mannen hebben de reis veilig afgelegd en ook het snowboarden verliep dit jaar zonder kleerscheuren. Fijn dat ze weer gezond terug zijn.

 

Vanmorgen vroeg feliciteerden we Sam met zijn 21ste verjaardag. Hij zit in Zwitserland om met zijn vriend en zijn familie te snowboarden in de omgeving van Laax. Van te voren kreeg hij alvast van Noud en Sanne zijn verjaardagskado. Die van ons was aan Lucas meegegeven voor een serie verrassingskados op de dag zelf. Sam, gefeliciteerd. Volwassen worden in Zwitserland is niet aan iedereen gegeven.

Vanavond kregen we bezoek van vriend uit Zuid-Afrika. Hij en zijn vrouw richtten in 1991 Beautiful Gate op in Kaapstad om kinderen op te vangen. Inmiddels is het werk uitgegroeid tot verschillende activiteiten die hulp integreert in de “community”. We hebben genoten van de warme ontmoeting en gesprekken. Toby en Aukje zijn bijzondere mensen en dat laten ze zien in hun werk en trouw naar de mensen om hen heen. In alles wat ze doen stellen ze de ander op een hoger plan en zorgen ze voor continuïteit door op tijd het werk aan de lokale bewoners over te dragen. Aukje richt zich met name op het werken onder jonge meisjes met “Dignity” en heeft recentelijk een boek geschreven “Durf te vragen”; een openhartig verslag van hun werk en de persoonlijke beleving die met name de pijn van lijden van jonge kinderen bloot legt. Het blijft fascinerend om meteen vanaf minuut één op dezelfde golflengte zit als je samen deelt over ons geloof in God terwijl we op zo’n grote afstand van elkaar zitten. “Wy hawwe in moaie joen hâwn”.
 

De weg naar de Tuschinski bioscoop ging via de Blauwbrug met uitzicht op de Magere Brug en de Hermitage richting het Rembrandtplein. Samen met Rein en onze beide zonen aten we eerst bij “rain” en konden we even bijpraten. We kwamen voor de film 1917 van regisseur Sam Mendes en dat was er eentje. De film is indringend en gaat over een gevaarlijke onderneming zien van twee soldaten die een vuurlinie moeten oversteken tijdens de Eerste Wereldoorlog. De beelden laten een rauwe oorlog zien waar over het algemeen minder over bekend is dan de Tweede Wereldoorlog. De oorlog is primitief, nat, koud, guur en gevaarlijk voor de soldaten en dat voel je in de film die als een GoPro de soldaten volgt door het slagveld.