Op zaterdagmiddag hadden we met een paar mensen op de padelbaan in Veldhoven gespeeld. Maar ook in onze eigen achtertuin was er voldoende gelegenheid om spellen te doen. Ook kwam de one-wheel er bij te pas. Kortom, het gezelschap was actief en gezellig.
Al sinds 2009 houden we gezamenlijke familieweekenden met onze kinderen. De kinderen die toen nog klein waren zijn inmiddels volwassen en daarmee veranderen ook de activiteiten. Eén van de belangrijke dingen is toch wel het samen eten met twee gezinnen. We genoten van samen heerlijk ontbijten, grillen en dineren. In het grote huis in Achterste Brug speelden we spellen en twee Kahoot kwissen met een prijs voor de winnaar. De tijd met elkaar doorbrengen in zo’n fijne sfeer is niet alleen gezellig maar versterkt ook de onderlinge vriendschappen.
Tijdens de vele wandelingen die we maakten boften we vaak en soms niet met het weer. Er was regen en kou voorspeld maar vaak vertrokken we met strak blauwe lucht en maakten we mooie foto’s van de wolken partijen en de landerijen. Maar dan kwam er een donkere wolk en liet de stortregen zich gelden. Dat gaf veel nattigheid maar kon de pret niet drukken.
In het grensgebied ten zuiden van Valkenswaard liggen de Plateaux. Je kunt er heerlijk wandelen door bos, heide en weilanden. We maakten op deze zaterdag een mooie wandeling van ruim 9km door Nederland en België. Onderweg was er veel lol en baanden we ons een weg door de bossen, over bruggetjes en langs grote zwarte buffels. Bij een bankje maakten we een groepsfoto en onderling werd er veel gefotografeerd wat gezellige indrukken gaf van de wandeling.
Afgelopen maart boekten we een groot huis voor 2 families (Rein & Petra en wijzelf, met kinderen) in Noord-Brabant, iets ten zuiden van Valkenswaard in het gehucht Achterste Brug. We hadden er met elkaar naar uitgekeken en nu was het eindelijk zover. Ingrid en ik arriveerden rond een uur of 3 en checkten in bij de beheerder van de prachtig verbouwde boerderij. Het huis was riant en gaf meer dan voldoende gelegenheid voor het grote gezelschap van 11 personen om een weekend te vertoeven. ‘s Middags druppelden de andere familie-leden binnen en borrelden we naar de maaltijd toe. De temperatuur was zo aangenaam dat we buiten op terras konden eten. Het huis ligt tegen een rustig natuurgebied aan met in ieder geval één eekhoorn die zich regelmatig liet zien.
Na 10 dagen Madeira zit ons verblijf er weer op en vertrekken we vanaf het Cristiano Ronaldo vliegveld weer naar huis. In de dagen vooraf moesten sommige vliegtuigen uitwijken naar het dichtbij gelegen eiland Porto Santo (eerste verticale foto) vanwege een te sterke wind langs de steile kust. Gelukkig kwam “Peter Pan” op tijd aan en bracht ons veilig weer thuis.
Voor de zekerheid had ik de Sony 600mm telelens meegenomen. Het was meestal een te zware last voor het weinige wat ik kon fotograferen. Vrijwel alles kon ik met de Tamron 28-200mm fotograferen. Toch was ik thuis verrast met een aantal vogels die ik ter plekke niet kon identificeren: de Europese Kanarie, de Kanarie, de Roodvoorhoofdkanarie, de Grote Gele Kwikstaart, de Torenvalk Ssp Canariensis, de Klein Mantelmeeuw. Maar ook zagen we de Madeira-hagedis, de wielwebspin Argiope Trifasciata en de Issus Coleoptratus.
Vanuit de plekken die we bezochten konden we foto’s maken van de hoofdstad Funchal dat zeer uitgestrekt op de hellingen van de zuidkust is gelegen. We bezochten het kleine kerkje Capela de Nossa Senhora da Conceição dat bovenaan bij paleis Monte ligt, dichtbij de plek waar ook de Madeira-sleetjes vertrekken. Madeira is een bijzonder eiland met een rijke wegeninfrastructuur. Door de steile rotsen was verplaatsen alleen mogelijk via bergwegen. Maar op Madeira zijn ze flink gaan boren want bijna het hele eiland rond is er een gescheiden vierbaansweg met vele (lange) tunnels. In totaal is er meer dan 150km aan tunnels geboord. Op de foto’s is de snelweg goed te zien.
Nadat we de kabelbaan terug hadden genomen namen we nog een kijkje in de bekende Botanic Garden van Funchal. De tuin heeft een centrale mozaiek, vele cactussen, bloemen en bomen.
Bij de tuinen was een tentoonstelling “Mother Nature Secrets” van 700 mineralen hoofdzakelijk uit Brazilië, Portugal, Zuid-Afrika, Zambia, Peru, Argentinië en Noord-Amerika. De natuurstenen verzameling is gedaan door een liefhebber, José Berardo, die er 15 jaar over deed om het assortiment samen te stellen.
De botanische tuin en paleis Monte staan op de kaart met een kleine onderlinge afstand. De navigatie bracht ons bij een ruime parkeerplaats. Daar vandaan was de afstand inderdaad klein maar het moest wel met een kabelbaan. De tropische tuin van paleis Monte is de moeite waard. De watervalletjes, de flamingo’s en de varieteit aan bomen en planten deed ons denken aan Costa Rica.
De meeste tijd verbrachten we in het plaatsje Ponta do Sol zelf waar ons hotel Estalagem gelegen was. De tuinen van het hotel werden zorgvuldig onderhouden en de service van het personeel was heel prettig. Het ontbijt was zeer uitgebreid en werd elke dag naar wens aangevuld met een gebakken ei, roerei, omelet of zalm. Het dineren met de uitgebreide kaart is ons ook heel goed bevallen. Eén dingetje vond Ingrid niet zo leuk: wanneer we langs de rotsmuur zaten werden we verrast door de hagedissen die het lekkere eten waarschijnlijk roken. Daarna zochten we ons plekje langs een open hek en was dat probleem opgelost. ‘s Middags na onze verkenningstochten gingen we lezen, serie kijken, muziek luisteren of zwemmen en genoten van een rose of whiskey van de bar. Naast alle bezoekjes en autorijden voelde dit als een plek van ontspanning.
Langs de zuidkust kom je langs het plaatsje Madalena do Mar. We stopten er zo rond het middaguur en gingen op de voorste rij zitten van een strandtent Tasquinha do Henrique om een hapje te eten en wat te drinken. Een cocktail was er slechts €4 en uit het beperkte assortiment kozen we voor garnalen en French fries. Het smaakte ontzettend goed en de entourage was geweldig: de hoge golven klapten regelmatig stuk op de grote strandstenen. Enkele malen was de kracht zo groot dat het water over onze schoenen liep. Je hoort het schuren van de stenen wanneer het water weer terugstroomt en een volgende golf op komst is terwijl boven ons paragliders hun landing op het strand voorbereidden.
Als je op een toeristenkaart van Madeira kijkt, worden vaak de traditionele woningen met rieten daken genoemd. Die zijn gelegen in het noordelijke plaatsje Santana, in Parque Temático. Op de terugweg van de wandeling reden we langs Sao Jorge naar Santana. Het park is klein en laat een paar modelwoningen zien. Men deed er hun handwerk, bakte brood en sliep in deze huisjes. Het materiaal van deze huisjes was goed voor zomer en winter. In eerste instantie dachten we dat de huisjes en dus de mensen toen erg klein waren. Het bleken modelversies te zijn voor kinderen. We maakten een foto voor een grote Madeira hoed en reden vervolgens het eiland helemaal rond, langs het vliegveld en Funchal terug naar Ponta do Sol.
We zijn niet voor één gat te vangen en gingen op zoek naar een andere wandelroute, de “PR21 Caminho do Norte”. De route was niet heel erg lang maar wel steil. Het liep door de bossen en ging alsmaar naar beneden. We moesten nog wel terug want het was niet een rondje. Omhoog ging goed en daarbij moet je je ademhaling goed onder controle houden. Het was een mooie geslaagde tocht langs (boven) de ER104 (ook wel de VE4) genoemd.
