‘s Avonds konden we na of tijdens het eten genieten van de zonsondergangen. Op deze avond gingen we er even voor zitten omdat de lucht en horizon helder waren. Het licht scheen geweldig mooi langs de kust waar een waterval uit de rots kwam. Het was genieten. Terwijl wij genoten in Madeira kregen we eenzelfde soort foto van onze vrienden die op rondreis waren in het “winterse” Zuid-Afrika.
In het noord-westen van Madeira ligt het plaatsje Achadas da Cruz. De weg naar dit plaatsje was prachtig want in de bermen was een overvloed aan agapanthus en hortensias, en op sommige plaatsen stonden ze tussen hoge eucalyptus bomen. Vanuit deze plaats is een zeer steile lift die je 500m lager brengt naar een vlak gebied waar eens een oud dorpje gelegen was. De lift is de steilste van Europa en werd bediend door een zenuwachtige medewerker die zowel de kabelbaanbediening als ticketverkoop moest verzorgen. In het dal aangekomen maakten we een korte wandeling voor zolang de breedte van het dal het toeliet. We aten een appeltje op het rotsstrand en kregen al snel bezoek van de hagedissen.
Op de terugweg bezochten we het plaatsje Punta do Pargo waar een knalrode vuurtoren staat. Het is een mooi plaatje: de rode vuurtoren tegen een helderblauwe achtergrond. We lunchten in het dorp en aten heerlijke knoflookbrood en inktvisringen.
De reis hadden we geboekt via elizawashere in hotel Estalagem da Ponta do Sol. Het hotel ligt op een rots en is bereikbaar met een 4-etage lift. Onze kamer lag nog eens 3 etages daarboven, met oceaanzicht. Vanuit het hotel hebben we dagtripjes gemaakt. Eén van de eerste was de bekende waterval Cascata dos Anjos die midden op de doorgaande weg valt. Het was rustig en we konden even wat foto’s maken, eerst te voet en daarna met de auto. We reden door richting Calheta waar we genoten van een drankje en het uitzicht vanaf het terras. Onderweg stopten we bij een mooi uitzichtpunt en konden we de bergweg naar havenplaats Calheta goed observeren. Op dat punt was een muur met een overvloed aan hagedissen.
Voor het eerst was onze vakantie-bestemming Madeira. Het eiland behoort bij Portugal en ligt in de Atlantische Oceaan op 4 uren vliegen van Amsterdam. De vlucht naar de hoofdstad Funchal vertrok om 6 uur ‘s ochtends. Met de drukte op Schiphol betekent het dat je om 3 uur al op het vliegveld moet zijn. Sam dropte ons midden in de nacht en daarna ging het baggage afgeven en security heel vlot. Binnen een half uur waren we al door alle stappen heen. De vlucht verliep ook prima over Engeland, langs Bretagne en Portugal richting het eiland.
Na aankomst haalden we onze huurauto, een nieuwe Peugeot 208, op en maakten we om 10:30 uur al onze eerste rit naar Machico, de meest oostelijke punt van het eiland wat ongeveer 51km bij 22km groot is. Omdat onze biologische klok nog op 11:30 uur stond lunchten we eerst bij een strand met vulkaanzand. Op het pad er naar toe zagen we meteen een mooie torenvalk. Het uitzicht vanaf deze plek was fantastisch: een mooie blauwe oceaan en lucht in een decor van palmbomen.
Vanmorgen vertrokken Noud en Sanne voor vakantie naar het zuiden van het land. Ze verblijven daar met Sanne’s ouders. De rit ging in de Mini van Ingrid met de mountainbikes achterop. Dat laatste bleek nog een hele puzzel omdat een van de onderdelen om de fietsen te borgen niet functioneerde. We vonden een tijdelijke oplossing en zo vertrokken de beide voor een actieve vakantie met de familie.
De ouders van Salo, de vriend van Annelot, bleken ook op Corfu te zijn. We spraken af in Sidari en hadden een geweldige tijd met elkaar. Het zijn bijzonder lieve mensen en onze band voelde alsof we elkaar al jaren kennen. Ze trakteerden ons op heerlijk Grieks eten en drinken. Op de parkeerplaats namen we afscheid van elkaar maar pas nadat we ter plekke voor elkaar hadden gebeden. We voelden ons zeer gezegend.
Onze laatste wandeling in deze vakantie was door het plaatje Liapades. Je kunt met de auto naar boven tot aan de fontein maar terug is lastig want je moet dezelfde smalle weg terug rijden. Al toeterend ga je naar beneden en hopen dat er geen toeter van beneden komt. Een wandeling door het pittoreske dorpje is leuker.
Grieks eten is een van de prettige dingen van vakantie op Corfu. Afgelopen dagen bezochten we Jialos, Ambolenas, Elizabeth, Ladokolla en Apomero. Alle restaurantjes hebben hun eigen specialiteiten. Bij Jialos is dat de cerviche, bij Ambolenas hebben ze eigengemaakte wijn, bij Elizabeth (de beste van allemaal) hebben de beste stifado van het eiland, bij Ladokolla heerlijke souvlaki en bij Apomero de kip in mostersaus en niet te vergeten de gebakken aubergine.
Ons bezoek aan Elizabeth in Dukades was opvallend want we arriveerden in het midden van een hoosbui. Op de terugweg was er dan de regenboog.
Vandaag probeerden we een nieuwe route langs de olijfbomen naar het strand plaatsje Ermonia. Het pad was prachtig en gaf mooi uitzicht over de valei en de dorpes Giannades en Vatos. Om ons heen vlogen de vlinders, sprinkhanen en een libellen-paar. Aan het einde van de route is het strand van Ermonia waar we een dag eerder hadden gezwommen.
Ondanks dat ik de grote telelens thuis had gelaten valt je oog toch op vogels die je onderweg tegenkomt. De hoge roofvogels heb ik laten gaan ondanks dat ik een sperwer of buizerd met muis in zijn klauwen heb gefotografeerd. Om en nabij ons verblijf waren er de zwaluwen, pimpelmezen met juvenielen, roodkopklauwiers, de grauwe klauwier (op de kabel), putters en een oostelijke orpheusgrasmus (eerste foto).
Een kwartiertje rijden van Nymfes ligt (oud) Peritheia. Het is inderdaad oud en verlaten. Althans het plaatsje leek vanaf 1960 uitgestorven en dat maakt het sinds 2010 een toeristen trekpleister. Van oorsprong was het een schuilplaats tegen piraten vanwege de ligging. Meer informatie is te vinden op deze website: https://old-perithia.com/. Naast de ruines is het dorpje nu opgesierd met taverna’s. En dat maakt het echt gezellig tussen de oude rotzooi. We hebben er lekker gegeten en genoten van de prachtige bebloemde bergweg. Na het bezoek reden we via de oostkant terug langs Kalami waar het welbekende restaurant The White House zich bevindt.
Na veel jaren Corfu (dit was de 6de keer) waren we nog nooit in het noordoosten geweest waar zich de hoogste berg van het eiland bevindt. Aan de noordkant van deze berg liggen de plaatsjes Nymfes en Peritheia. Beide plaatsen zijn alleen vanaf de noordkant bereikbaar. Vandaag ondernamen we de rit en stopten we bij Nymfes waar de gelijknamige waterval is. Velen doen er sceptisch over maar het was best mooi om midden in het bos de waterval te bekijken.
In de afgelopen items heb ik verkleinwoorden gebruikt om de macro-serie te markeren. Omdat de gastvrouw veel katten onderhoudt heb ik deze keer ook een item “katjes” toegevoegd. De ster van de (15) katten is hun eigen Syberische kat.
Wat voor torretjes geldt, geldt ook voor de vlinders. Corfu is een vruchtbaar eiland en zeer bloemrijk. En daarom zijn er ook veel vlinders, althans als de natuur zijn werk kan gaan. En dat blijkt op Corfu helemaal goed te gaan want er zijn ook dit jaar veel (verschillende) soorten vlinders.
Waar op Corfu bloemen zijn zie je ook ontzettend veel (vliegende) torren in verschillende maten en kleuren. Hier is een kleine verzameling van torretjes die zich stil hielden onder de macro-lens.
