Afgelopen week waren we samen voor een wandeling naar het strand om even te genieten van het prachtige weer en even de gedachten te verzetten. Er was bij mij toch wel enige bezorgdheid over een aantal werkgerelateerde zaken. Gewoon niet doen, denk je. Maar elke ochtend om 8 uur komt via de Dagelijks Woord app een Bijbeltekst op het scherm. De tekst uit Filippenzen 4:6-7 was even een opsteker: “Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.“.
 

Wat zet je als titel op een blog item om te zeggen dat je jarig bent. Jarig? De leeftijd? 58? Inderdaad, vandaag is mijn verjaardag en een leuke bijkomstigheid is dat het getal 58 een polygonaal nummer is, nl. hendecagonal. Dat wil zeggen dat ½((3n)² – 7n) een match oplevert voor het getal 58. Te lastig?
Van een collega kreeg ik een mooie kaart met de tekst van Ziad K. Abelnour dat het leven als een camera is. Om die andere foto te maken is het voor mij belangrijk om mijn kompas op God gericht te hebben. Een levenlang heb ik de zegen van God mogen ervaren, ook toen het tegen zat. Van mijn moeder kreeg ik een kaart met de Bijbeltekst uit Psalm 143:8 waarin die basis heel mooi is vertolkt.

Vrijwel elke zondagochtend kijken we op RTL5 het programma Hour of Power met Jan van den Bosch en voorganger Bobby Schuller. Tijdens de zomervakantie waren er oudere uitzendingen met o.a. Henri Nouwen. Hij was de auteur van het boek “Eindelijk Thuis” en heeft een bijzondere lezing gehouden vanuit eigen beleving over geliefd zijn door de Hemelse Vader. Deze uitzendingen gingen over de onvoorwaardelijke liefde van God voor ons. Wat mij bijzonder aansprak was zijn verdere uitleg over liefde die dwingt en liefde die ruimte geeft. Hij liet daarbij zijn vingers in elkaar kruisen alsof beide handen elkaar in de greep hielden. Als liefde gedreven is door eenzaamheid en daarmee de ander in aanklampt, kan de aanklamping omslaan in verkramping. Met als gevolg dat mensen elkaar claimen en van elkaar bepaald gedrag eisen. Die liefde heeft een verkeerde basis. Daar tegenover is er liefde die gebaseerd is op het besef dat je een geliefd kind van God bent. Als twee mensen dat beide ervaren dan kunnen ze alleen zijn maar niet eenzaam. Vanuit die identiteit wordt liefde een borging, een huis of een bescherming waar beide zich gekoesterd voelen en er ruimte is voor elkaar, en zelfs ruimte om anderen te dienen.
Dat is mooi gesproken door Henri Nouwen en is terug te luisteren op youtube.com.

 

Het prachtige lied “Shepherd” van CeCe Winans naar Psalm 23 is inmmiddels mijn nummer 1 lied geworden. De tekst is eenvoudig maar tegelijk diepgaand: “De Heer is mijn Herder en mijn Helper, Hem wil ik volgen in mijn leven want dan ziet mijn leven er beter uit“. De lyrics zijn:

Vandaag is het een feestelijke dag want we zijn dertig jaar getrouwd, 30!. Het is cliché maar de tijd is onder onze ogen verdampt. Onze relatie gelukkig niet want we zijn nog steeds gelukkig getrouwd en dat wilden we samen vieren. Corfu is onze feestbestemming. Toen we vanmorgen wakker werden had onze gastvrouw een prachtig hartkrans gemaakt voor deze feestelijke dag. Onze trouwtekst uit Psalm 5:12-13 is waar gebleken: “Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen, altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt, en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben. Want Gij zegent de rechtvaardige, o Here, Gij omgeeft hem met welbehagen als met een schild“. Maar ook Psalm 31:20: “Hoe groot is het goed dat Gij hebt weggelegd voor wie U vrezen, dat Gij bereid hebt voor wie bij U schuilen ten aanschouwen van de mensenkinderen“. We vieren deze dag in grote dankbaarheid en ontzag voor onze grote God die ons draagt en beschermt in Zijn trouw.
We genoten ‘s avonds van heerlijk eten bij restaurant Apomero vlakbij Giannades. Van het huis werden we getrakteerd op champagne, genoten we van de kip in mosterdsaus en daarna van een heerlijk chocolade toetje.
 

 

Toen ik net thuis was uit mijn werk werd ik tot mijn grote verrassing gebeld door de auteur uit Indianapolis (VS) van het boek “I Shall Not Die” dat ik net gelezen had, zie item van 30.05.2021 – Hart Hasten. Wat een bijzondere man en wat een bijzonder verhaal en wat een prachtig mens! Het ontroert me dat iemand die zo veel heeft meegemaakt zo veel met zijn leven heeft gedaan. Elke tegenslag heeft hij door Goddelijke ingeving kunnen omzetten in iets nieuws. Hij weigerde om een slachtofferrol te hebben en heeft dat steeds voor ogen gehouden. Dat ging niet vanzelf. Enfin, lees het boek maar eens en je zult verbaasd staan. We spraken er uitgebreid over en hadden een geweldig gesprek. Ook de mezuzah kwam even aan bod. Hij was verbaasd dat wij er een aan de deur post hebben. Het was destijds (toen we het huis kochten) een hele bewuste keuze, een proclamatie uit Deuteronomium 6:4-7: “Hear, O Israel: The Lord our God, the Lord is one. Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your strength. These commandments that I give you today are to be upon your hearts. Impress them on your children. Talk about them when you sit at home and when you walk along the road, when you lie down and when you get up.”. Dit is ons levensmotto steeds geweest en zal het blijven voor altijd.
Nu de corona bijna onder controle is gaat ook voor hem, als 90-jarige, de deur naar Israël weer open, samen met zijn vrouw. Wellicht gaan we elkaar nog eens in levende lijve in Jeruzalem ontmoeten.

Het is kerst. We vieren dat Jezus als kind naar deze wereld kwam en werd geboren in Bethlehem. We luisterden naar een prediking van Max Lucado op Family7 die het boek “Because of Bethlehem” schreef. Hij belicht het kerstverhaal vanuit het Bijbelse perspectief dat God naar deze wereld kwam met een doel: om te redden. Hij gebruikte chaos om te laten zien dat Hij regie houdt ook al lijkt het soms uitzichtloos. Een mooi beeld wat zeker ook in corona-tijd toegepast kan worden. Krampachtig vasthouden aan religieuze activiteiten zijn niet het redmiddel. Jezus brengt redding en dat hebben we met gezin gevierd door met elkaar het kerstverhaal te lezen en te zingen van Jesaja 9:5 waarin Jezus ruim 700 jaar voor Zijn geboorte al werd aangekondigd.

Tussen de buien door scheen de zon mooi over de zee en het strand. We maakten even een wandeling om de benen te strekken en frisse wind in te ademen. ‘s Ochtends hadden we geluisterd naar Bobby Schuller van Hour of Power die een mooie preek had over volharden. Hij refereert naar 2 Timoteüs 2 waar Paulus schrijft: “Mijn kind, wees sterk door de genade van Christus Jezus. Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen. Deel in het lijden als een goed soldaat van Christus Jezus.” en in vers 11: “Als wij met hem gestorven zijn, zullen we ook met hem leven; als wij volharden, zullen we ook met hem heersen; als wij hem verloochenen, zal hij ons ook verloochenen; als wij hem ontrouw zijn, blijft hij ons trouw, want zichzelf verloochenen kan hij niet“. Met alle beperkingen vanwege het corona-virus, tegenslagen in het leven of ongemakken is volharden een belangrijke opgave waar een beloning aan vastzit zoals Paulus dat aan Timoteüs doorgeeft.

De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Dit weekend was een familie-weekend. Op zaterdagochtend hadden we bezoek van onze vrienden Rein en Petra. ‘s Middags werkte Sam om wespen te bestrijden en nam op de rit terug Annelot mee vanuit Amsterdam. Zij bleef dit weekend bij ons logeren. Noud moest werken en zijn vriendin ook. Op zaterdagavond keken we met Annelot de film Changeling; een verhaal waar je haren recht van overeind gaan staan, zeer boeiend.
Op zondag keken we naar Hour of Power om ons denken te vernieuwen als we zelf en onze omgeving willen veranderen. Vanmiddag gingen we met Annelot naar het strand met een stralende zon en een kraakheldere strakblauwe lucht. Vanavond brachten we Annelot terug naar Amsterdam samen met Noud en Sanne. Dat was zeker nodig om alle ingekochte planten en potten 4 hoog te krijgen. Het was fijn om elkaar te ontmoeten en plannen te maken voor de zomer.



 

Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power. Hierin sprak Bobby Schuller over vergeving met twee opmerkelijke punten: 1. Vergeving is een actie vanuit kracht omdat het moed vraagt om dat te doen, en 2. Niet vergeven komt vaak uit broosheid of zwakte omdat het ruimte geeft aan boosheid en rancune. Daarna kwam er een mooi interview met Rik Felderhof. Hij had net een boek geschreven dat is getiteld: “The Vatican Tales”. Hij vertelde over andere boeken, zijn leven als schrijver en zijn fascinatie over Jezus, de zoon van God. Hierover had hij samen met Cees Baan een boek geschreven geheten: “Simon, de buurjongen van Jezus” om zijn verbeelding van de kinderjaren van Jezus vorm te geven, best grappig en nieuwsgierig. Voor meer info, kijk eens op zijn website: https://www.rikfelderhof.nl/. Na deze uitzending rondde ik de foto’s af van gisteren en plaatste ze op dit blog. Toen dat er op zat gingen Ingrid en ik samen wandelen door de duinen naar het strand waar het enorm woei en het zand langs onze onderbenen schuurde. Er waren veel kite-surfers en dat gaf een mooi schouwspel.

 

Gisteren berichtte ik over zwart als contrast kleur met bloemen. Vandaag is het blogitem “Wit” genoemd en laat het zwaluwen zien die hoog in de lucht vliegen. Hoog vliegen betekent dat er mooi weer op komst is. Zwaluwen worden in de Bijbel ook genoemd in Psalm 84:4 waar staat dat de zwlauw haar jongen neerlegt bij een stoffig, bloederig en heet offerblok, of in de tempel. Dat is op zich niet een aantrekkelijk beeld. De Psalmist verwijst hier naar het punt dat de zwaluw de tempel in en uit mocht vliegen en zelfs daar ongestoord zijn nest mocht maken, En dat terwijl het voor de mensen een heilig gedeelte was. Met andere woorden in de Psalm wordt zo indirect verwezen dat de zwaluw dicht bij God mocht zijn terwijl de mens op afstand blijft. Tegelijkertijd spreekt de Psalmist het verlangen uit naar het zijn bij de Here God waar Hij woningen voor ons heeft.
Bij het fotograferen van de zwaluwen moest ik hier aan denken omdat deze dag de verjaardag van mijn vader was. Hij sprak vaak over de woning bij de Hemelse Vader. De zwaluwen in de lucht deden me zo denken aan de wederkomst van Jezus. Volgens 1 Thessalonicenzen 4:17 “zullen wij, levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zó zullen wij altijd met de Here wezen“. Mijn vader sprak er altijd over. De zwaluwen brachten Psalm 84 en 1 Thes. 4 weer in herinnering.
 

Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.

Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.

Vandaag vierden we met Annelot haar verjaardag. Toen ze jarig was in mei zat ze vanwege corona-maatregelen vast in Guatemala. Nu ze weer terug is in Nederland gingen we met haar naar Heilig Landstichting. De Heilig Landstichting werd opgericht in 1911 door de Waalwijkse priester Arnold Suys. Hij wilde een aantal bijzondere plekken uit de Bijbelse geschiedenis van het Heilige Land tonen. Het park bestaat nog steeds en de plaatsnaam (wat eerst als een kahtolieke stichting begon) is zelfs Heilig Landstichting genoemd. Het museum heet Museumpark Orientalis. Het park begint met een klein museum waarin oude vondsten van boeken en stenen worden getoond maar ook leeftaferelen uit een vroege tijd. Bijzonder was wel dat het paradijs niet noodzakelijkerwijs tussen de Eufraat en de Tigris lag maar ergens tussen het huidige Irak en Ethiopië.