Vanmorgen keken we eerst naar Hour of Power met als onderwerp: een verschil kunnen maken. De preek ging hier over en ook het interview met Jan Slagter, de oprichter vam omroep Max. Na de online kerkdienst maakten we een wandeling door de duinen. Met maar 9 graden op de thermometer dachten we in een frisse buitenlucht te komen maar de laagstaande zon maakte veel verschil. De jas kon zelfs uit. Het licht was hard waardoor foto’s maken niet echt lukte behalve een aantal van lucht, maan en een zweefvliegtuig.
‘s Middags floot ik de hockeywedstrijd van het H1 team tegen Gouda. Wat een warmte-verschil met afgelopen donderdag toen het zo vreselijk woei met koude regen. Vanmiddag was het aangenaam warm.


 

De afgelopen tijd zijn we met regelmaat herinnerd aan de kracht die er is in de naam van Jezus. In Hour of Power wordt deze weken aandacht gegeven aan de kracht die aan uitgesproken woorden verbonden is. Als we spreken van Jezus en Zijn liefde voor ieder mens kan dat niet zonder effect zijn. Annelot beschreef deze week haar enthousiasme over Mattheus 24:14 om iedereen van Jezus te vertellen. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14:6), geeft kracht en bevrijdt. Om deze punten is er vaak geestelijke strijd omdat het ons op de tweede plaats zet en Jezus nummer 1. Wie wil de regie van zijn leven loslaten en zich onderwerpen aan Jezus als vergever van zijn of haar zonden? Geloven is niet zo maar een mening maar juist een leven vanuit overgave. Als Jezus die uitnodiging doet is daar kracht, Zijn kracht, aan verbonden.
Toen ik deze week door foto’s bladerde van mijn reis door Israël voelde ik opnieuw de kracht van Bijbelse verhalen en profetieën. In 1985 was ik op de Olijfberg met zicht op de Gouden Poort. Door deze poort kwam Jezus, gezeten op een ezelin, als de Messias Jeruzalem binnenrijden (Mattheus 21:1-10). Jezus zal volgens de Bijbel op een dag terugkomen, net zoals Hij vertrok. In de nabije toekomst zal de wereld dus de meest spectaculaire gebeurtenis uit de gehele menselijke geschiedenis beleven. Zijn voeten zullen straks weer op de Olijfberg staan (Zacharia 14:4). Hij zal daarna opnieuw door de Gouden Poort Jeruzalem binnenrijden, wat ook voorspeld is door de profeten. Openbaring 1:7 zegt “Zie, Hij komt met de wolken, en elk oog zal Hem zien”. Daarin staat dus gewoon dat iedereen Hem dus zal kunnen zien bij Zijn wederkomst. In Ezechiël 44:1-2 is voorspeld dat de Gouden Poort, die sinds 1541 gesloten is, weer open zal gaan en Jezus hierdoor weer naar binnen zal gaan. Dat klinkt als een plan en wie wil mag deel zijn van het koninkrijk van de hemel zoals Jezus ons voor bad in het Onze Vader: “Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiede in de hemel en op de aarde”.
 

Vanmiddag om half vijf kregen we een appje van Annelot dat ze veilig aangekomen is en net wakker is na een slopende reis van bijna 32 uren. Het liep allemaal niet zo soepel als gedacht. Op Frankfurt aangekomen zou ze bij de balie bij het boarden een stoelnummer krijgen. Het vliegtuig bleek overgeboekt en ze stond nummer 5 op de stand-by lijst. Vijf minuten voor vertrek kreeg ze haar stoelnummer en kon ze gelukkig mee. Na 12 uren vliegen wilde ze in Mexico-City overstappen naar Tijuana maar was haar ticket nergens geregistreerd. Toen moest ze om 3:30u (inmiddels 24uur later…) een nieuw ticket kopen en belde ze mij om te helpen met de boeking. Toen dat bijna was afgerond en werkte het vlaggetje “accept terms en conditions “ niet. Vanuit hier probeerde ik het ticket te boeken maar stond mijn mobiel stond inmiddels op 17 september terwijl het bij haar nog 16 september was en ze diezelfde avond verder wilde (er was nog een vlucht die avond). Nadat ik mijn telefoon op Mexico tijd had gezet en opnieuw het ticket wilde kopen was het vliegtuig vol. Annelot heeft toen ter plekke bij een balie toch nog een ticket kunnen krijgen voor de vlucht van 22:00 uur i.p.v. 20:30 uur. Uiteindelijk is haar vliegtuig met vertraging om 23:20 uur vertrokken en geland om 00:52. Maar het was toch nog 3,5 uren vliegen alhowel het 1,5 uren leek. Dat komt omdat het tijdverschil met Mexico 7 uren is maar met Tijuana 9 uren t.o.v. Nederland. In Tijuana werd ze door super leuke mensen opgehaald en uiteindelijk lag ze om 2:30 in haar bed. Ze was inmiddels 32 uren op de been. We zijn blij dat het goed is gegaan en ze zich thuis voelt in Ensenada. Het is een geweldig mooie omgeving en we hopen dat ze er een bijzonder opbouwende tijd zal ervaren en voor anderen ten zegen mag zijn. Als je dit leest, Annelot, Gods zegen gewenst vanuit Nederland.



 

Het is zover: Annelot vertrekt voor 6 maanden naar Youth With A Mission (YWAM) om een Discipelschap Training School (DTS) te volgen. Ze heeft gekozen voor de locatie in het Noord-Westen van Mexico, Ensenada. Aanvankelijk zou ze met de Portugese vliegmaatschappij TAP via Lissabon, Boston naar San Diego vliegen en vandaar met de auto naar Mexico. Het liep vanmorgen iets anders, de VS is potdicht. Op Schiphol heeft Annelot halsoverdekop een nieuw ticket kunnen boeken: eerst naar FranktFurt (LH1003) en daar vervolgens overstappen naar Mexico-City (LH498). Ze boekte ook alvast een binnenlandse vlucht naar Tijuana. Een uur later dan gepland kon ze, na wat formulieren op Schiphol en aanschaf van een medisch mondkapje, toch op weg. Samen met Sam en Lianne namen we afscheid van haar en wensten haar een goede reis. We vinden het geweldig mooi dat ze haar hart volgt en doet wat God in haar leven bewerkt. Afgelopen zondag werd ze ook in haar kerk gezegend en zo laten we haar gaan in de beschermende handen van The Lord our Shepherd.

Afgelopen week waren we samen voor een wandeling naar het strand om even te genieten van het prachtige weer en even de gedachten te verzetten. Er was bij mij toch wel enige bezorgdheid over een aantal werkgerelateerde zaken. Gewoon niet doen, denk je. Maar elke ochtend om 8 uur komt via de Dagelijks Woord app een Bijbeltekst op het scherm. De tekst uit Filippenzen 4:6-7 was even een opsteker: “Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.“.
 

Wat zet je als titel op een blog item om te zeggen dat je jarig bent. Jarig? De leeftijd? 58? Inderdaad, vandaag is mijn verjaardag en een leuke bijkomstigheid is dat het getal 58 een polygonaal nummer is, nl. hendecagonal. Dat wil zeggen dat ½((3n)² – 7n) een match oplevert voor het getal 58. Te lastig?
Van een collega kreeg ik een mooie kaart met de tekst van Ziad K. Abelnour dat het leven als een camera is. Om die andere foto te maken is het voor mij belangrijk om mijn kompas op God gericht te hebben. Een levenlang heb ik de zegen van God mogen ervaren, ook toen het tegen zat. Van mijn moeder kreeg ik een kaart met de Bijbeltekst uit Psalm 143:8 waarin die basis heel mooi is vertolkt.

Vrijwel elke zondagochtend kijken we op RTL5 het programma Hour of Power met Jan van den Bosch en voorganger Bobby Schuller. Tijdens de zomervakantie waren er oudere uitzendingen met o.a. Henri Nouwen. Hij was de auteur van het boek “Eindelijk Thuis” en heeft een bijzondere lezing gehouden vanuit eigen beleving over geliefd zijn door de Hemelse Vader. Deze uitzendingen gingen over de onvoorwaardelijke liefde van God voor ons. Wat mij bijzonder aansprak was zijn verdere uitleg over liefde die dwingt en liefde die ruimte geeft. Hij liet daarbij zijn vingers in elkaar kruisen alsof beide handen elkaar in de greep hielden. Als liefde gedreven is door eenzaamheid en daarmee de ander in aanklampt, kan de aanklamping omslaan in verkramping. Met als gevolg dat mensen elkaar claimen en van elkaar bepaald gedrag eisen. Die liefde heeft een verkeerde basis. Daar tegenover is er liefde die gebaseerd is op het besef dat je een geliefd kind van God bent. Als twee mensen dat beide ervaren dan kunnen ze alleen zijn maar niet eenzaam. Vanuit die identiteit wordt liefde een borging, een huis of een bescherming waar beide zich gekoesterd voelen en er ruimte is voor elkaar, en zelfs ruimte om anderen te dienen.
Dat is mooi gesproken door Henri Nouwen en is terug te luisteren op youtube.com.

 

Het prachtige lied “Shepherd” van CeCe Winans naar Psalm 23 is inmmiddels mijn nummer 1 lied geworden. De tekst is eenvoudig maar tegelijk diepgaand: “De Heer is mijn Herder en mijn Helper, Hem wil ik volgen in mijn leven want dan ziet mijn leven er beter uit“. De lyrics zijn:

Vandaag is het een feestelijke dag want we zijn dertig jaar getrouwd, 30!. Het is cliché maar de tijd is onder onze ogen verdampt. Onze relatie gelukkig niet want we zijn nog steeds gelukkig getrouwd en dat wilden we samen vieren. Corfu is onze feestbestemming. Toen we vanmorgen wakker werden had onze gastvrouw een prachtig hartkrans gemaakt voor deze feestelijke dag. Onze trouwtekst uit Psalm 5:12-13 is waar gebleken: “Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen, altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt, en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben. Want Gij zegent de rechtvaardige, o Here, Gij omgeeft hem met welbehagen als met een schild“. Maar ook Psalm 31:20: “Hoe groot is het goed dat Gij hebt weggelegd voor wie U vrezen, dat Gij bereid hebt voor wie bij U schuilen ten aanschouwen van de mensenkinderen“. We vieren deze dag in grote dankbaarheid en ontzag voor onze grote God die ons draagt en beschermt in Zijn trouw.
We genoten ‘s avonds van heerlijk eten bij restaurant Apomero vlakbij Giannades. Van het huis werden we getrakteerd op champagne, genoten we van de kip in mosterdsaus en daarna van een heerlijk chocolade toetje.
 

 

Toen ik net thuis was uit mijn werk werd ik tot mijn grote verrassing gebeld door de auteur uit Indianapolis (VS) van het boek “I Shall Not Die” dat ik net gelezen had, zie item van 30.05.2021 – Hart Hasten. Wat een bijzondere man en wat een bijzonder verhaal en wat een prachtig mens! Het ontroert me dat iemand die zo veel heeft meegemaakt zo veel met zijn leven heeft gedaan. Elke tegenslag heeft hij door Goddelijke ingeving kunnen omzetten in iets nieuws. Hij weigerde om een slachtofferrol te hebben en heeft dat steeds voor ogen gehouden. Dat ging niet vanzelf. Enfin, lees het boek maar eens en je zult verbaasd staan. We spraken er uitgebreid over en hadden een geweldig gesprek. Ook de mezuzah kwam even aan bod. Hij was verbaasd dat wij er een aan de deur post hebben. Het was destijds (toen we het huis kochten) een hele bewuste keuze, een proclamatie uit Deuteronomium 6:4-7: “Hear, O Israel: The Lord our God, the Lord is one. Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your strength. These commandments that I give you today are to be upon your hearts. Impress them on your children. Talk about them when you sit at home and when you walk along the road, when you lie down and when you get up.”. Dit is ons levensmotto steeds geweest en zal het blijven voor altijd.
Nu de corona bijna onder controle is gaat ook voor hem, als 90-jarige, de deur naar Israël weer open, samen met zijn vrouw. Wellicht gaan we elkaar nog eens in levende lijve in Jeruzalem ontmoeten.

Het is kerst. We vieren dat Jezus als kind naar deze wereld kwam en werd geboren in Bethlehem. We luisterden naar een prediking van Max Lucado op Family7 die het boek “Because of Bethlehem” schreef. Hij belicht het kerstverhaal vanuit het Bijbelse perspectief dat God naar deze wereld kwam met een doel: om te redden. Hij gebruikte chaos om te laten zien dat Hij regie houdt ook al lijkt het soms uitzichtloos. Een mooi beeld wat zeker ook in corona-tijd toegepast kan worden. Krampachtig vasthouden aan religieuze activiteiten zijn niet het redmiddel. Jezus brengt redding en dat hebben we met gezin gevierd door met elkaar het kerstverhaal te lezen en te zingen van Jesaja 9:5 waarin Jezus ruim 700 jaar voor Zijn geboorte al werd aangekondigd.

Tussen de buien door scheen de zon mooi over de zee en het strand. We maakten even een wandeling om de benen te strekken en frisse wind in te ademen. ‘s Ochtends hadden we geluisterd naar Bobby Schuller van Hour of Power die een mooie preek had over volharden. Hij refereert naar 2 Timoteüs 2 waar Paulus schrijft: “Mijn kind, wees sterk door de genade van Christus Jezus. Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen. Deel in het lijden als een goed soldaat van Christus Jezus.” en in vers 11: “Als wij met hem gestorven zijn, zullen we ook met hem leven; als wij volharden, zullen we ook met hem heersen; als wij hem verloochenen, zal hij ons ook verloochenen; als wij hem ontrouw zijn, blijft hij ons trouw, want zichzelf verloochenen kan hij niet“. Met alle beperkingen vanwege het corona-virus, tegenslagen in het leven of ongemakken is volharden een belangrijke opgave waar een beloning aan vastzit zoals Paulus dat aan Timoteüs doorgeeft.

De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Dit weekend was een familie-weekend. Op zaterdagochtend hadden we bezoek van onze vrienden Rein en Petra. ‘s Middags werkte Sam om wespen te bestrijden en nam op de rit terug Annelot mee vanuit Amsterdam. Zij bleef dit weekend bij ons logeren. Noud moest werken en zijn vriendin ook. Op zaterdagavond keken we met Annelot de film Changeling; een verhaal waar je haren recht van overeind gaan staan, zeer boeiend.
Op zondag keken we naar Hour of Power om ons denken te vernieuwen als we zelf en onze omgeving willen veranderen. Vanmiddag gingen we met Annelot naar het strand met een stralende zon en een kraakheldere strakblauwe lucht. Vanavond brachten we Annelot terug naar Amsterdam samen met Noud en Sanne. Dat was zeker nodig om alle ingekochte planten en potten 4 hoog te krijgen. Het was fijn om elkaar te ontmoeten en plannen te maken voor de zomer.



 

Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power. Hierin sprak Bobby Schuller over vergeving met twee opmerkelijke punten: 1. Vergeving is een actie vanuit kracht omdat het moed vraagt om dat te doen, en 2. Niet vergeven komt vaak uit broosheid of zwakte omdat het ruimte geeft aan boosheid en rancune. Daarna kwam er een mooi interview met Rik Felderhof. Hij had net een boek geschreven dat is getiteld: “The Vatican Tales”. Hij vertelde over andere boeken, zijn leven als schrijver en zijn fascinatie over Jezus, de zoon van God. Hierover had hij samen met Cees Baan een boek geschreven geheten: “Simon, de buurjongen van Jezus” om zijn verbeelding van de kinderjaren van Jezus vorm te geven, best grappig en nieuwsgierig. Voor meer info, kijk eens op zijn website: https://www.rikfelderhof.nl/. Na deze uitzending rondde ik de foto’s af van gisteren en plaatste ze op dit blog. Toen dat er op zat gingen Ingrid en ik samen wandelen door de duinen naar het strand waar het enorm woei en het zand langs onze onderbenen schuurde. Er waren veel kite-surfers en dat gaf een mooi schouwspel.