Na een geweldig mooi paasweekend wilden we als bevriende gezinnen, Petra, Rein, Ingrid, Auke & kids weer eens bij elkaar komen. De afspraak in augustus moesten we laten schieten vanwege positieve corona testen maar nu was iedereen weer schoon. Gisteren hadden we de gashaard al vernieuwd en de drukregelaar aangepast zodat we deze avond weer konden opwarmen rondom de haard in de zitkuil. Het was een geweldig mooie avond met heerlijk eten en drinken en onderling vertier. Noud ging verkleed in zijn feestpak en Sam verkleedde zich als mime speler. Later op de avond hadden we nog een schermpje er bij met de voetbalwedstrijd Nederland – Montenegro, een WK-kwailificatie die met 4-0 werd gewonnen. Kortom, het was een reuze gezellige avond.




 

Met ouders en kinderen vierden we vandaag mijn aanstaande verjaardag. Na een gezellige middag met onze ouders vertrokken we met elkaar naar Lowietje aan de Kaag. Hier genoten we met elkaar van lekker eten en mooie wijntjes. Bij het nagerecht kwam er heus vuurwerk op tafel en werd er gezongen. Het werd een geslaagde verjaardagsviering met de familie.
 

Tussen de middag lunchten we bij de nieuwe restaurantketen Lowietje (aan de Kaag). We zaten 1 meter van het water waar continue plezierboten voorbij trokken. Ingrid ging voor boerenbrood met avocado, boerenbrood met rucola-kaaskroketjes en een soepje van de chef. Zelf koos ik brood met gebakken biefstukpuntjes, bospaddenstoelen, ui, taugé en geroosterde nootjes. Na een week van regen en hoge vochtigheid was het erg prettig om weer buiten op het terras te eten.

De keren dat we Park de Hoge Veluwe bezochten was in 2008, 2010 en 2015. Voor vandaag hadden we een overnachting geboekt bij Landgoed Groot Warnsborn bij Arnhem en Schaarsbergen; hier verbleef ik ook in 2016 tijdens een management workshop. Het landgoed ligt prachtig gelegen in de bossen en we genoten geweldig van een 6-gangen menu nadat we ‘s ochtends al fietsend het park hadden bekeken en ‘s middags het Kröller-Müller museum hadden bezocht. In het park zagen we een prachtig edelhert en een groep wilde zwijnen die al grazend het terrein rondstruinden.

 


 

Tante Kee kenden we al maar Tante Koosje nog niet. Na het bezoek aan CODA in Apeldoorn, de wandeling in het kroondomein rond Het Loo en een flitsbezoek aan Loods 5 in Amersfoort gingen we naar Tante Koosje in Loenen aan de Vecht. We genoten van mooie amuses, tonijn tartaar, schol, polderhoen, kersendesert en kazen. Bij de kaas kreeg ik een opvallende aparte wijn, eigelijk een soort sherry: de Macvin du Jura. Het diner beviel ons goed. Toch gaan we volgende keer weer naar Tante Kee ondanks dat Tante Koosje een Michelin ster heeft.

Bad Kleinkirchheim heeft ons veel plezier gegeven en de afgebroken vakantie van vorig jaar weer goed gemaakt. Het was voor ons als familie met vriendinnen heel waardevol om deze herinneringen samen te maken. Het verblijf stond in het teken van samen activiteiten ondernemen en met elkaar plezier maken. Dat is gelukt en we kijken dankbaar terug naar een intensieve week van ontspanning en gezelligheid.

Vorig jaar aten we bij Adriana en ontdekten we dat bij het bestellen van steak voor meerdere personen de ober met een karretje komt en met een bel aankondigt dat de steak gearriveerd is. Dit jaar wilden we dat ook beleven en de Tomahawk werd geleverd na het voorgerecht van zalm, carpaccio en octopusringen. De ober sneed het vlees aan tafel en serveerde het vers aan tafel. Het vlees was heerlijk gekruid en we lieten het ons goed smaken. Het werd een feestelijke avond die we afronden met een voor iedereen passend nagerecht.

Water heeft een sterke aantrekkingskracht tijdens de vakantie. Daarom vertrokken we dit jaar opnieuw voor een rafting avontuur. Met z’n vieren kregen we een plekje in een boot van 12 personen. Kapitein Martin stuurde de boot door wilde golven en maakte er een heus team van. De route van 15km werd onderbroken door een pauze bij een brug waar de stroming erg sterk was en de diepte bijna 2,5m. Dit wilde ik wel even meemaken en zo maakte ik als tweede de sprong van 5m hoogte en zwom snel terug naar de kant. Dat ging me goed af maar om de benen op de grond te krijgen viel tegen. Gelukkig waren er helpers langs de kant. De overwinning was niet zozeer om de sprong te maken of aan land te komen maar om mijn elleboog weer actief te kunnen gebruiken, zowel bij het roeien in de boot en als bij het springen vanaf de brug. Noud, Annelot en Lianne genoten ook van de rafting route net als vorig jaar.

De Brunnacher Höhe ligt om de hoek en is vanuit onze vakantie-woning te zien. We waren er nog niet eerder geweest en namen de lift naar de hoogte van 1908m om vervolgens op de bergtop een paar kilometers te wandelen. Vanaf dit punt kun je zowel de Mallnock (dichtsbijzijnde top), de Klomnock en de Falkert duidelijk waar nemen. Het uitzicht is opnieuw prachtig. Ook in omgekeerde richting kunnen we vanaf de bergtop de vakantie-woning zien. Na een korte wandeling genoten we in een dubbele ligstoel van een drankje en wat hapjes.


 

Op vrijdag vertrokken we richting Oostenrijk voor een korte vakantie in Bad Kleinkirchheim. We hadden besloten om een tussenstop te maken in de buurt van Regensburg. We vonden een kasteelhotelletje in Heitzenhofen. De ruim 760km zou ons over de helft van de 1150km duwen waardoor we volgende ochtend rustig het laatste stuk konden rijden. Onderweg maakten we een aantal korte stops en was de route over Dortmund plezierig en rustig. Aangekomen op Heitzenhofen hadden we eigenlijk wel trek in een maaltijd. Tegenover het hotel was een restaurant die voor die avond een heus 6-gangen menu in petto had. Er was nog een tafel vrij en we konden aanschuiven nadat we even hadden gecheckt of die 6 gangen “normale” porties waren. Met passende wijnen voelde het diner on-Duits aan maar hebben we genoten van de mooie gerechten en wijnen. De sommelier die een eigen tafel had stond na het eerste gerecht op en begon zachtjes een verhaal over de wijnen. In eerste instantie dachten we dat de beste man even de weg kwijt was want wie gaat nu midden in een grote tuin staan en een betoog houden die niet hoorbaar was. Het bleek een aardige man die gewoon luider had moeten praten. Hij kwam bij ons aan tafel nog de wijnen toelichten en bijschenken.
De nieuwe S60 deed zijn taak uitstekend en hield zich niet in met een skibox op het dak. De snelheid beperkte ik wel tot 135km/u.

Op de terugweg namen we de Lekdijk van Amerongen naar Wijk bij Duurstede die langs rivier de Nederrijndoor het landschap kronkelt. Onze eerste stop was bij de kippenboer die honderden kippen rondom de boerderij had lopen. We kochten scharreleieren bij de kiosk die vooraan bij de weg was geplaatst. Onze tweede stop was bij het Stuwcomplex Amerongen (zie foto van Holland Luchtfoto) wat een waterstaatkundig kunstwerk is in Nederland (in Hagestein staat een tweede complex in de Lek). De sluizen overbruggen het waterhoogte verschil voor de scheepsroute. Verderop, als de Nederrijn overgaat in de Lek en het Amsterdam-Rijnkanaal heeft gekruist is onze derde stop bij Wijk bij Duurstede. Hier overbruggen de Irenesluizen het waterhoogte verschil in het Amsterdam-Rijnkanaal. Het was een boeiende dag en goed voor de nationale topografie.

Restaurant Bentinck is vernoemd naar Graaf Godard van Aldenburg Bentinck, die zich in 1879 op Kasteel Amerongen vestigde. Het kasteel speelde een belangrijke rol in het verleden. Het zijn in 1286 de gebroeders Henric en Diederic Borre, die toestemming vragen aan Graaf Floris V om bij het dorp Amerongen een versterkt huis te bouwen en zijn zo de grondleggers van het nu ruim 700 jaar oude kasteel (bron: wandelpaden.com). In 1918 werd het kasteel bezocht door de Duitse Keizer Wilhelm II. En, vanmiddaag waren wij er te gast. We kregen prachtige gerechten met een passende wijn geserveerd. Ondertussen genoten we van het uitzicht over de tuin en het kasteel.


 

In 2010 waren we met het hele gezin op Corfu (Barbati) aan de noord-oost kant. We bezochten toen samen met een gezin uit Leeuwarden restaurant “The White House”. Naast dat het eten heel goed was, was de boottocht er naar toe een hele belevenis. We werden toen opgehaald met een rubberboot met 2x250pk, en dat ging snel. Om nu weer naar het Witte Huis te gaan was ook een beetje sentiment. Intussen was het restaurant een stapje hoger gegaan en kun je er heel culinair (vis) eten. De derde en vierde foto op de vierde rij van dit blog item zijn van het bezoek op 31.07.2010 – Corfu (1).
 

Met een nieuw advies onder de arm trokken we naar Corfu-stad (Kerkyra) om naar het mini-eiland Vido te gaan. Vanuit de haven vertrekken er regelmatig boten naar het eilandje maar vanwege de covid-19 situatie is er minder toerisme en dus geen boot te vinden, behalve de piratenboot. Deze boot verzorgde een rondvaart langs de hoofdstad, langs het vliegveld en weer terug. Een beetje verkoeling op zee was eigenlijk aangenamer dan een eilandje bezoeken met niks. Dus wij op de piratenboot met de Pink Floyd muziek luid schallend over de zee en ondertussen een drankje er bij. Toch best wel leuk met slechts 4 passagiers.

 

De gastvrouw had ons attent gemaakt op een wijnboer(in) met een restaurant genaamd Ambelonas. Het is gelegen tussen Kerkyra en Pelekas. De locatie is al prachtig en het eten was echt fijn. Het openingsaperatiefje was een eigen gemaakte rozenwijn, erg passend voor onze reisgelegenheid.