Na de breuk van de handgrip heb ik gisteren meteen een nieuwe grip besteld bij cameranu.nl (we reden er vorige week nog langs in Urk) en die was vandaag al binnen: de Wimberly AP-620. Deze van staal gemaakte grip monteer je “gripvast” met een inbusschroef en borg je vervolgens othogonaal met een verzonken inbusschroefje. Niet alleen kun je de (langere) handgrip beter in je hand houden, deze grip kan ook rechtstreeks op het statief zonder tussenplaat.
Het mooi weer lokte enorm om er met de camera op uit te gaan. Het woei hard en ik nam de monopod mee op de rug met de camera en lens over mijn schouder. Toen ik een half uur onderweg was het boem. De camera lag op de stenen, de kop van de monopod links en de handgrip van de lens rechts. Duidelijk was dat de kop gebroken was maar ook de handgrip. Ik heb de boel bij elkaar geraapt, de monopod aan de riem gehaakt en camera met lens los in de hand. Shit, als het glas in de lens maar geen opdonder heeft gehad en uit positie is of dat de sensor in de camera is verschoven. Het gaat maar om fracties van millimeters. De eerstvolgende foto’s zouden het moeten uitwijzen. Na een rondje om het water keerde ik maar weer huiswaarts want het lopen was bijzonder ongemakkelijk. Toch kwam ik nog fotomateriaal tegen om de scherpte thuis te kunnen verifieren: een libelle, eenden, gekraagde roodstaart, rups, een bambi-hert en een grote bonte specht. Geluk bij een ongeluk is dat de foto’s met bibberende hand en harde wind toch geslaagd zijn.
Als kers op de taart liet de putter zich zien. Die had ik even niet verwacht bij het riet maar hij was er wel met zijn prachtige rode kop en gele veren.
Het polderavondje was kort van duur maar wel de moeite. Ik kende het gebied van eerdere wandelingen en vermoedde al dat er rietspul in polder was. Na geduldig wachten kwamen de rietzanger en de rietgors voorbij. De rietgors hing fluitend in het riet en de rietzanger zocht een plekje op het prikkeldraad. Ze zaten in elkaars verlengde. Soms zie je helemaal niets en vanavond allebei vogels tegelijk.
Na de onweersbuien van vanmiddag, kreeg de lucht een mooie avondgloed en kreeg ik de kriebels om even met de camera op stap te gaan. Het hoefde niet zo ver weg en in de polder kwam de fuut al gauw voorbij.
Terwijl ik met de camera de lucht fotografeer pak ik tussendoor even een bloem. Door de sterke zoom in combinatie de grootst mogelijke opening (kleinste diafragma van toch wel f/6.3) bij de lens in te stellen, ontstaat een mooie bokeh op de achtergrond. D.w.z. dat lichtpuntjes in de onscherpe achtergrond kleine rondjes worden of dat een achtergrond dusdanig onscherp wordt dat alle accent op het scherpe object komt te liggen.
De foto van de vink van vanmiddag is genomen door plat op de grond in de duinen te liggen en zo op ooghoogte te komen met de vogel. Daardoor krijg je veel scherptediepte boven (achtergrond) en onder (voorgrond). De vink lijkt daardoor nog scherper. Ook experimenteer ik even opnieuw met de kleur van de watermerken; antraciet of blauw (van het blog).
Het prentenboek van Ingrid vordert steeds meer. Vandaag maakten we de eerste foto’s in haar atelier die bestemd zijn voor een proefdruk en het vinden van een passende uitgeverij.
Het kerstverlof geeft even tijd om Lightroom bij te werken. De teller van actieve foto’s staat op 96511. Alles is ingedeeld vanaf de jaren ’60. Het blog is mijn middel om sommige daarvan te delen met familie en vrienden en toevallige voorbijgangers. Terwijl ik de export functie van Lightroom aan het bijwerken ben en nieuwe overlays test kom ik wat closeups tegen van dierenportretten. De export functies laten een eenvoudige update zien van het copyright logo, exif gegevens en hooxies.nl referentie.
De zon scheen prachtig door de bomen en de bladeren zijn helemaal rood en geel gekleurd. Zo nu en dan piepen de zonnestralen door de takken en geven rechte stralen op het pad. Op de hoge bomen nestelen zich de paddenstoelen en weerspiegelt de natuur zich in de strakke vijver. Op de achtergrond is het polderlandschap zichtbaar met aan de horizon mooi windmolens. De wandeling was om in te lijsten. Bij deze.
Vanmiddag maakte ik een korte wandeling door de AWD om even met de camera en het monostatief een paar foto’s te schieten. Vogels waren er bijzonder weinig. Alleen de koolmees is er in grote getale. Ze zijn mooi van kleur maar verraderlijk in hun geluiden; het zijn net papegaaien die andere vogelgeluiden nabootsen. Ook herten in overvloed en dat gaf gelegenheid om de voorkeurstoets te oefenen van full-frame naar aps-c instelling te veranderen en omgekeerd. De mooiste foto was echter de zandhagedis die vlak voor me in het hoge gras opdook. Onderweg kwam ik zelfs nog een wilde bijennest tegen.
Even een klein kiekje met de 600mm van een meeuw. Door het inzoomen op de kop zie je het prachtige verenpak van een lelijke vogel die ook nog eens een heel lelijk geluid maakt.
De α7iii heeft, net als vele andere camera’s, de mogelijkheid om van full-frame over te schakelen naar APS-C formaat. Dit is handig (en noodzakelijk) als een APS lens op een full-frame camera wordt gezet. Daarmee voorkom je vignettering. Dat houdt in dat de hoeken van een foto donkerder worden omdat het licht niet op de sensor komt maar tegen de inwendige wand van de camera.
.
Door het beeld in het midden te pakken knip je de hoeken weg en is er niks aan de hand. Behalve dan dat de effective beeldgrootte kleiner wordt. Daarmee vergroot je in principe de effective brandpuntsafstand van je lens. Vandaag experimenteerde ik er mee en kreeg zonder zelf nog achteraf te croppen mooie vergelijkingen van de twee standen: links full-frame (600mm/24MP) en rechts aps-c (900mm/12MP).
Vandaag kwam de nieuwe rugzak aan die nodig is voor de camera uitrusting. De oude tas heeft meer dan 20 jaar dienst gedaan maar is te klein voor de nieuwe lens. Het speurwerk naar een vervanger kon dan ook niet lichtvaardig worden gedaan. Heel veel camerarugzakken hebben een nauwe indeling en als er dan wat spulletjes inzitten is het vol. Als je onderweg bent met de spullen wil je naast wat lenzen ook handschoenen, pet, water of eten meenemen waar dan geen plek voor is. De Lowepro Whistler BP 450 AW (BP=Back Pack, AW=All Weather) is de eerste versie van de Whistler serie en was iets in prijs verlaagd omdat nr II al weer op de markt is.
De nieuwe Sony SEL FE 200-600mm F5.6-6.3 G OSS supertelezoom is binnen en die moet natuurlijk even worden geprobeerd. Vanmorgen lukte dat niet vanwege de regen. Omdat het vanmiddag erg woei en de zon zich slechts zo nu en dan laat zien, zijn de eerste foto’s in het park genomen en van een paar bloemen in de tuin. De lens is net iets zwaarder dan Sony SAL 70-400mm F4-5.6 G SSM maar is zeer compact in handeling omdat bij uitzoomen de zoom niet verder uitschuift en je beter controle hebt over de balans.
2017Ameland 2024Ankeveen 2019Apenheul 2020Ardennen 
2020Atelier 2013Bad Kleinkirchheim 
2020Bad Kleinkirchheim 2021Barcelona 
2013Biarritz 
2011Bilbao 2017Boekarest 
2014Boomkikkers 2023Bright Eye 2017Cambodja 
2016Canada 
2018Corfu 
2010Corfu 2017Corfu 2019Corfu 2021Corfu 2022Corfu 2023Cornillon 2008Costa Rica 
2022Cote d'Azur 2012Curaçao 
2019Den Bosch 2017Elleboog 2020-2021Esquibien 2006-2007Esquibien 2010Esquibien 2015Esquibien 2016Esquibien 2017Esquibien 2018Esquibien 2022Fiss 2023Flachau 2017Flachau 2018Fundatie 2017Heerlen 2016Heilig Landstichting 2020Hermitage 2020Holterberg 2020Instanbul 
2013Italië 
2014Kefalonia 2024Kunstenaar 2018Laax 
2019Lissabon 
2018Münster 
2023Madeira 2023Makkum 2014Montfort 2010Munnekeburen 2018New York 
2016Noorwegen 
2015Noorwegen 2016Noorwegen 2019Oldenallerpad 2020Opwekking 2011Opwekking 2017Opwekking 2019Opwekking 2024Parijs 2014Parijs 2024Pasen 2018Peloponese 2008-2009Praag 
2019Psalm 23 2023Salland 2022San Francisco 2014Schotland 
2023Tanzania 
2013Texel 2016Texel 2019Tiengemeten 2019Tourdag 2020Trois Vallées 2024Utrecht 2019Valkenswaard 2023Vendée 2012Vijfenvijftig 
2023Voorlinden 2016Voorlinden 2019Washington 2014Wildpark Anholt 2019Zitkuil 2020