Voor mij zit de taak als coach er op. We speelden onze laatste wedstrijd in Wormerveer tegen de Kraaijen. Het werd een sportieve maar tegelijkertijd ook ludieke wedstrijd waarin we 1 tegengoal moesten “incasseren”. Als afsluiting moet ik mijn belofte inwilligen en dat was bij de Mac eten met het hele team. Ik mag nu nog 1 keer optreden met het team, als konijn, bij het paintballen…
Het hockeyseizoen 2018-2019 zit er op, de laatste wedstrijden zijn vandaag gespeeld voor de junioren competitie. De MB1 speelden hun kampioenswedstrijd waarvoor ik gevraagd was om te fotograferen. De winst kwam door een strafbal die de meiden deed juichen, want wat duurde die goal lang.
Na een tijdje beraad en enig speurwerk hebben we onze tweede Maltezer. Hij heet Borre en komt van de boerderij in de provincie Groningen, Huizinge om precies te zijn. Het was 250km rijden. Nadat we de dienst in Hillsong Amsterdam hadden meegemaakt en een Starbucks hadden gepakt in Amsterdam Westerpark, togen we via de Flevopolder naar het noorden. Borre viel op vanwege zijn maat, zwart neusje en oogcontact. Van een puppy word je al snel blij maar deze had toch zijn karaktertrekjes. Na de keuze liepen we langs de hanen, kippen, pauw en andere blije dieren terug naar de auto en ging de weg terug. Borre kan goed tegen autorijden.
Na afloop van de wedstrijd kreeg de aanvoerder de kampioensbeker aangeboden en bloemen voor het team. De aanvoerder gaf namens het team de bloemen door aan mij om de coach te bedanken. Na het ererondje om het publiek te bedanken gingen we met het team gezellig drinken en aan de bitterballen.
Sinds de laatste wedstrijd weten we dat het kampioensschap ons niet meer kan ontgaan, we staan ruim bovenaan. Na de wedstrijd tegen Pinoké wilden we dat vieren omdat dit de laatste thuiswedstrijd is met alle spelers present. We wonnen met 9-0 waarvan 7 goals in de eerste helft en slechts 2 in de tweede helft. Volgende week spelen we nog 2 wedstrijden, eentje thuis inhalen en een uitwedstrijd.
Een tijdje geleden floot ik de wedstrijd van de MB2, een ontzettend leuk team met enthousiaste meiden. Later kwam ik ze op de club tegen toen ik een team fotografeerde. “Oh, wilt u ook een keertje foto’s van onze wedstrijd maken?”. Ja, hoor, dat ga ik doen. En een belofte moet je nakomen. Vandaag paste dat tussen de wedstrijden door en nam ik de eerste helft voor mijn rekening en Sam de tweede helft. Het was een kampioenswedstrijd en heel spannend dus.
Voor de wedstrijd van de JA1 vanmiddag floot Noud de wedstrijd van MB5. Het was zijn tweede fluitwedstrijd en dat deed hij erg goed.
Het werd een middagje hockey, Noud fluiten en later spelen, Sam coachen en later fotograferen, zelf fotograferen en later coachen. In de volle zon was het bijzonder aangenaam.
Sam speelde vanmiddag met zijn team en won de wedstrijd tegen Saxenburg met ruime cijfers: 6-2. Vlak voor rust stond het nog 2-2 maar dat werd al gauw een ruststand van 4-2. Het was een bijzondere wedstrijd waarin de scheidsrechters strak moesten optreden tegen te sterke verbale en zelfs fysieke uitingen.
Een gewone maandagavond door de week: Noud heeft 2 examens afgelegd (Duits en economie), morgen weer twee (geschiedenis en natuurkunde). Rakker is naar de dierenarts geweest voor een operatie aan zijn gebit en het verwijderen van een vetbult. ‘s Avonds is iedereen weer thuis en is er hockeytraining van de JA1. Onderweg naar de hockeytraining is de lucht zo fascinerend mooi dat ik even stop voor een foto. Het is eigenlijk een gewone doordeweekse maandagavond maar met een paar opmerkelijke gebeurtenissen.
Vanochtend vroeg verzorgden de mannen in huis het ontbijt voor moeder en kreeg Ingrid een leuk kado met lekkers. Ingrid en ik vertrokken naar het noorden om daar moederdag te vieren. Voor mijn moeder was het en moederdag en verjaardag. Het was een gezellige middag in Friesland terwijl Noud ging leren voor zijn examen en Sam een hockeywedstrijd speelde. Op de foto maakt hij een sleeppush bij een strafcorner. Mijn camera was uitgeleend aan Sam die de foto’s maakte van de Dames 1 en an de voorzitter van de club die foto’s maakte van de Heren 1.
Vanmiddag had ik vrij genomen en Ingrid een loopfiets geboekt in bij LopiFit in Egmond. Na een korte introductie en opstaples vertrokken we op de route langs de kust. Het duinengebied in Noord-Holland is net even anders als in Zuid-Holland en gaf verrassend mooie landschapsbeelden. We legden iets meer dan 38km al lopend op de fiets die de aandrijving via een loopband omzet naar het achterwiel. Inmiddels hadden we trek gekregen van de tocht en na inlevering van de loopfiets reden we naar Bergen en aten we ter afsluiting in restaurant Studlers.
Het is al weer 23 jaar geleden dat we ouders zijn geworden. Zoals een vriend al eens zei over levenservaringen die miljoenen mensen meemaken: alle clichés zijn waar. Pas het zelf maar toe over de typische ervaringen waar je verwonderd over bent en die toch zo normaal lijken want je bent niet de enige, toch? Toch is het bijzonder als je bedenkt hoe fragiel we zijn. We ontdekken stap voor stap dat we in alles de bescherming van God nodig hebben, zoals in Psalm 91 waar de spreker afgelopen zondag over sprak. Annelot, gefeliciteerd!
Bevrijdingsdag: belangrijk om stil te staan bij vrijheid. Gisteren was dodenherdenking en werd iemand tijdens de tv uitzending gevraagd waar die persoon dan aan dacht. Zelf ben ik voortdurend onder de indruk van de jonge Amerikaanse, Canadese en Engelse soldaten die plichtsgetrouw hun wapens oppakten om Europa te bevrijden; jongens van 17, 18, 19 of begin 20. Het blijft bijzonder en zeker (op zijn minst) het gedenken waard. Vandaag overstijgt dankbaarheid omdat het niet vanzelfsprekend is.
Op zondag brachten we eerst een bezoek aan de ochtenddienst van Kaleb in Warmond waar gesproken werd over Psalm 91, God als onze Schuilplaats.
Vanmiddag zocht ik, samen met Noud, Sam op die moest hockeyen tegen Muiderberg. Ze verloren de wedstrijd die soms in het zonnetje werd gespeeld en dan weer in een hagelbui, heel typisch. Sam kreeg tegen het einde van de wedstrijd net na een actie een krampscheut en werd op het veld door medespelers uit de pijn geholpen.
En dan zit het er al weer op. Tijd vliegt als je het leuk hebt (samen). We hebben genoten van Oslo en en prachtige weer waardoor we voortdurend buiten konden zijn. ‘s Ochtends hebben we vroeg de FlyToGet exprestrein weer genomen en vlogen we om half tien over Oslo (grote foto) al weer huiswaarts. De zon scheen fel tussen de wolken door waardoor het groene hart groen opkleurde en het Nederlandse landschap zich weer van haar mooiste kant liet zien. Op Schiphol stond Sam ons op te wachten en zo waren we voor het middaguur al weer thuis. De Oslo stadstrip was geslaagd.
