Het begon al een tijdje te kriebelen om de camera weer mee te nemen naar de hockey. De telelens is te zwaar voor normaal uit de hand fotograferen en van de artsen mag ik mijn linkerarm beslist niet belasten. De oplossing is met de monopod fotograferen. Vanmiddag was de eerste gelegenheid omdat Sam met de H1 tegen de Zwaluwen speelde. De eerste tegengoal viel snel maar die werd daarna gauw rechtgezet. In de tweede helft nam Sam een strafcorner, sleepte de bal hard onder de lat en scoorde 3-1. Dat voelde goed na alle blessure leed van de afgelopen maanden. De wedstrijd eindigde in 6-1, eigenlijk een beetje geflatteerd want de tegenstander stond ook goed te spelen maar maakte de kansen op de helft van Hisalis niet af.
Zie ook: hockeydenhaag.nl, Hisalis webnieuws en Blik op Lisse.

Met dank aan Suzan Peters van de Zwaluwen:

Tijdens de lunch vlak buiten Oisterwijk besloten we naar museum More in Gorssel te gaan. Dat was nog wel 100km rijden maar was waarschijnlijk wel de moeite waard omdat het museum een mooie expositie leek te hebben. En dat klopte. Met name de expositie met realistische schilderijen en foto’s waren erg mooi. Het museum is op zich al een mooi gebouw en valt bij ons in de categorie favorieten. We zagen mooie schilderijen van Carel Willink, Charley Toorop en Jan Mankes en foto’s van Erwin Olaf.

In Oisterwijk is bakkerij Robèrt van de presentator uit Heel Holland bakt. Het is een groot bedrijf in een oude fabriek met de bakkerij, een paar winkels en een groot restaurant. We kochten wat lekkers voor thuis. Lunchen zat er helaas niet in omdat je daar een reservering voor nodig hebt. Toch was het leuk en achteraf bijzonder lekker om van deze bakker te proeven.

Op dag 2 van ons korte verblijf besloten we nogmaals in De Kampina te wandelen maar dan vanuit de Roond bij Boxtel. Ook deze wandeling was weer prachtig omdat het landschap zo mooi is in deze regio. Naast paddenstoelen en heide viel ons meteen op dat in dit bos veel mieren huishouden. We telden op zijn minst 20 grote mierenhopen. De route bracht ons langs mooie vennen en grote heidevlakken. De tamme kastanjeboom liet zijn vruchten op de grond vallen en de witte reigers maakten veel herrie in de vennen. Weer een mooie wandeling en tijd om Oisterwijk’s beroemde bakkerij te bezoeken en te gaan lunchen.

 

Vanwege het mooie (wandel)weer trokken Ingrid en ik voor een kort bezoek naaar Noord-Brabant, en wel naar Oisterwijk in hotel De Leijhof. ‘s Middags maakten we een korte wandeling door natuurgebied De Kampina. De heide staat op het punt van uitbloeien maar op sommige plekken komen de kleuren nog mooi uit. Het was heerlijk om te wandelen in het mooie weer en vitamine D in te snuiven. ‘s Avonds genoten we van een 4-gangen menu in het restaurant van het hotel.

Beetje bij beetje probeer ik dagelijks, naast de fysiotherapie, oefeningen te doen volgens plan maar ook gewoon dagelijkse bewegingen zonder belasting. Om die reden wilde ik proberen om de grote telelens op de monopod te schroeven en te testen of ik goed balans kan houden met camera en lens. En dat ging verrassend goed. Met de linkerhand kan ik in- en uitzoomen terwijl rechts alle camera handelingen doet en de balans houdt. Het testresultaat van vandaag waren vlinders en een dahlia. Bij gunstig weer kan ik zondag de hockeywedstrijd van Sam fotografisch verslaan.
 

Nu de wespen weer weg zijn heeft Sam een andere job gevonden in de wereld van de e-steps, nl. bij FatDaddy. Hij heeft de schuur opgeruimd en opgeschoond en heeft zijn eigen werkruimte. Om even op te warmen maakten we in het weekend samen een geimproviseerde fotoshoot van een aantal onderdelen. De elementen zijn per stuk verkrijgbaar en na enige nabewerking in Lightroom worden de foto’s nu gebruikt op de site van ridefatdaddy.com.

Na lange tijd van absentie vanwege elleboog-perikelen wandelden Ingrid ik vandaag weer door de AWD. De laatste keer was begin juli. Toen brak mijn fotomateriaal. Nu zijn we 2 maanden verder en deed het goed om een kleine wandeling te maken. Normaal gesproken heb ik de telelens mee maar die is nu niet geschikt vanwege het gewicht. In plaats daarvan had ik de Laowa groothoeklens mee. Dat geeft een hele andere blik op de natuur en op de wolken en lucht. Het was in ieder geval heerlijk om buiten te zijn en de broodnodige vitamine D op te pakken.
 



 

De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Door de elleboog-fractuur kan ik even niet met de zware telelens sjorren. Omdat de fotografie begint te kriebelen heb ik voor mijn verjaardag een ultra groothoeklens gevraagd. De Laowa 10-18mm biedt een voortreffelijk breed bereik en is superscherp in het midden en iets minder in de hoeken. Omdat het een handmatige focus heeft is de scherpte in het midden direct afhankelijk van de hand van de fotograaf. Dat geeft ook weer nieuwe manieren om te fotograferen. Ik wil de lens vooral gebruiken voor landschaps- en stadsfotografie. De lens geeft geen EXIF data door wat je later zelf (met exiftool) aan de foto’s moet toevoegen (als je tenminste de brandpuntsafstand en diafragma nog herinnert). De eerste resultaten zijn echt prachtig (zie Kozijnen). Een goeie review met voorbeeldfoto’s is te vinden op https://phillipreeve.net.

In de jaren ’80 kwam Hewlett-Packard met de eerste programmeerbare rekenmachines die gebruik maakten van RPN (Reverse Polish Notation). Door een enthousiaste leraar ben ik tot heden verknocht aan het denken in RPN met rekenmachines. Dat betekent voor mij dat ik tot heden niet om kan gaan met een rekenmachine met een ‘=’ teken. De ‘=’ is nergens voor nodig en alleen maar vervelend. Een prachtig artikel over RPN is geschreven door Hans Klaver. Het top model was destijds de HP-41C/CV/CX (3 types die elkaar snel opvolgden) en werd zo interessant voor de wetenschap dat zelfs NASA besloot om het te gebruiken voor berekeningen in de Space Shuttle. Zie o.a. HP-in-space en Computer History Museum (CHM). In de loop van de tijd zijn er emulators uitgebracht op Android, iOS en Windows. De populairste zijn de V41 (door Warren Furlow op Windows) en de i41CX (iOS).
Terwijl ik vandaag een beetje aan het internetsurfen ben, zie ik dat de nostalgie van toen (ik heb er nog een paar werkende HP-41’s), nieuw leven is ingeblazen. In Zwitserland is het bedrijf SwissMicros GmbH begonnen een nieuwe versie van de HP calculators uit te brengen met nieuwe technologie. De hele serie HP-10/11/12/15/16/41 (landschaps formaat) en de HP-42 is al beschikbaar en ziet er geweldig uit. Binnenkort komt de vernieuwde HP-41CX uit, de DM41X. Dat is nieuwe nostalgie.

Aan het begin van het jaar planden we het schilderwerk van ons huis. Bij het inschatten van de probleemgebieden kwam ik al gauw tot de gedachte dat het kozijn boven rot was. De huisgenoten klaagden al dat de ramen niet meer open en dicht konden. We besloten tot vervanging over te gaan. Het zou de bediening vereenvoudigen, is duurzaam en door nieuwe sloten ook veiliger.
Afgelopen week begon het werk met 1 dag pauze in verband met de storm. Ook het schildersbedrijf begon deze week. Het was een hele drukte met alle vaklieden in en rondom het huis met 3 steigers. Vandaag was het timmerwerk klaar en hebben we twee nieuwe kozijnen met drie ramen.

Om de verjaardag van Noud met een etentje te vieren, hadden we gereserveerd bij Woods in Leiden. Op zijn verjaardag konden we niet weggaan vanwege mijn elleboog en het lopende onderzoek naar een mogelijke MRSA bacterie vanuit het ziekenhuis in Villach (wat gelukkig niet zo bleek te zijn). Vanaf het houten menuplankje kozen we vier gerechten. Het etentje begon buiten aan de waterkant maar werd later binnen voortgezet omdat het regenwater tussen de parasols door op onze tafel begon te spetteren. Achtien jaar worden is beslist een mooie mijlpaal en het was reuze gezellig om het samen met Noud en Sanne te vieren.

Vanmiddag was de eerste controle in het LUMC voor mijn elleboog en werden de nietjes en hechtingen verwijderd. Dat lucht op want bij rusten op de arm of buigen er van voel je de nietjes toch irriteren in de huid. Nu zijn ze weg en is er weer stapje vooruit gezet. Het hoofd van de traumachirurgie, professor Schipper, kwam de controle doen en was bijzonder tevreden over de algehele situatie. Over 4 weken is er een nieuwe controle en worden opnieuw röntgenfoto’s gemaakt om de aanhechting en groei van de botten te controleren.
Onderstaande foto’s laten de situatie na de eerste operatie, na de tweede operatie en na de controle van vanmiddag zien.

Op donderdag 6 augustus werd ik opnieuw geopereerd. De externe fixatuur moest plaats maken voor inwendig metaal. Voor de operatie verscheen een vriendin van ons aan mijn bed. Tot ons beider verrassing was zij als OK-assistent ingedeeld bij mijn operatie. De ingreep was onder algehele narcose en duurde veel langer dan gepland, nl. 4 uren. Delen van de botten waren niet meteen vindbaar o.a. van het radiuskopje en de puzzel bleek toch lastig om alle delen bij elkaar te krijgen. Ook hebben de chirurgen gekeken naar de mate waarin ik mijn arm zou kunnen roteren en hebben daarvoor nog een extra aanpassing gedaan. Ik ben de chirurgen in Oostenrijk en in het LUMC ontzettend dankbaar voor hun gedrevenheid en vakkundigheid om van een meervoudige elleboogbreuk weer iets werkzaams te maken. De narcose had toch meer impact op me dan ik had verwacht en de energie zal de komende tijd wel terug komen. Het hersteltraject is volgens de artsen lang (een jaar of langer) maar het begin is er. Op zaterdag 8 augustus werd ik uit het ziekenhuis ontslagen en vanmiddag kon ik de tweede helft kijken bij een hockey wedstrijd van Sam. Dat is weer een stapje er bij.