Afgelopen maart boekten we een groot huis voor 2 families (Rein & Petra en wijzelf, met kinderen) in Noord-Brabant, iets ten zuiden van Valkenswaard in het gehucht Achterste Brug. We hadden er met elkaar naar uitgekeken en nu was het eindelijk zover. Ingrid en ik arriveerden rond een uur of 3 en checkten in bij de beheerder van de prachtig verbouwde boerderij. Het huis was riant en gaf meer dan voldoende gelegenheid voor het grote gezelschap van 11 personen om een weekend te vertoeven. ‘s Middags druppelden de andere familie-leden binnen en borrelden we naar de maaltijd toe. De temperatuur was zo aangenaam dat we buiten op terras konden eten. Het huis ligt tegen een rustig natuurgebied aan met in ieder geval één eekhoorn die zich regelmatig liet zien.


 

Het is herfst en tijdens de wandeling bij Amerongen zagen we op juist de natte plekken in het bos veel paddenstoelen. We maakten foto’s van de vele soorten, 43 foto’s daarvan zijn hieronder getoond.




 

Vanmorgen vertrokken Ingrid en ik naar Amerongen voor een wandeling op de Utrechtse Heuvelrug. Door wegwerkzaamheden moesten we omrijden en begon onze wandeling wat later. Omdat het lunchtijd was, besloten we eerst te gaan lunchen in het bosrestaurant Mas Montagne. We genoten van een mooie lunchplank en vertrokken vervolgens voor een willekeurige ronde door het bos. De weg was vol met paddenstoelen die we samen spotten en fotografeerden.
 

Met onze vrienden aten we bij Limes aan den Rijn in Valkenburg. We hebben een fijne avond gehad met elkaar en mooie gesprekken gevoerd. De gerechten wisselden van kwaliteit maar het heeft de pret niet gedrukt. Zo’n avond is gauw voor herhaling vatbaar.

Tennis en squash had ik al gespeeld maar padel nog niet. Padel speel je met vier spelers en lijkt op tennis en squash. Noud had voor vanmiddag een baan gereserveerd en zo speelden we met z’n vieren in een locale sporthal. Het spel moet even wennen maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt is het erg leuk, en gezellig.

De vroege wandeling was een genot want het was rustig en geen “kanaries” (joggers in neon-gele shirts). Ik wilde richting Zandvoort wandelen langs het Noordoosterkanaal maar het geluid van het burlen van vele herten was zo luid dat ik besloot mijn oren te volgen. En dat werd beloond. Links en rechts stonden de opgefokte mannetjes hun keel te smeren met harde geluiden. Ondertussen hoorde ik voor en achter me gekletter van geweien. Met alle bomen en takken was het niet eenvoudig om goede foto’s te schieten en te veel bewegen schrikt de beesten af. Daarnaast werkt het licht onder de bomen ook niet echt mee maar gelukkig kan de camera hoge ISO’s met gemak aan en is de Denoise in Lightroom een goede vriende geworden. Na de foto’s was het tijd voor koffie op het bankje bij het monument.
 
 

Vanmorgen was ik om 8:00 uur in het AWD bij ingang Oase (Oranjekom) om als vroege vogel een rustige wandeling te maken. Misschien zou ik wel herten horen burlen of trekvogels kunnen spotten. Het is weer de tijd voor de kramsvogel en koperwiek maar ze lieten zich niet zien. Wel zag ik de aalscholver, putter, roodborsttapuit (vliegend over het water), reiger, zwaan, dodaars, kwikstaart en veel pimpelmezen. En omdat het herfst is waren er ook veel grote paddenstoelen. Toen ik een reiger observeerde, in de hoop dat hij iets zou vangen, kwam een zwanenpaar de weg oversteken. De ene ging naar het water maar de ander maakte agressieve sisgeluiden en liep gestaag in mijn richting. Dat voelde niet goed en dus verliet ik mijn observatie-post. Ik had liever geen confrontatie met de zwaan. Daardoor miste ik wel die ene hert die vol adrenaline door het water liep en daarna het water van zich afschudde. Sukkel, zei ik tegen mezelf, wat een gemiste kans voor een mooie foto. Maar de vechtende herten maakten het weer goed, zie Burlen (2).


 
 

Annelot is dit weekend bij ons en om tijd voor elkaar te nemen gingen we met elkaar uit eten. Ook Sam ging mee naar Oude Heeren. Het restaurant is geliefd bij onze kinderen omdat ze de carpaccio in XL formaat serveren. Dat gebeurde ook vanavond. We hadden leuke gesprekken met elkaar en genoten van de XL carpaccio, pompoensoep, tonijn, steaktartaar, lam en spare ribs. Ook de wijntjes gingen er goed in behalve bij Sam want hij houdt er niet van en kon daarom mooi onze chauffeur zijn.

In 1973 werd op 5 oktober het Europees Octrooiverdrag getekend in München, in het Engels de European Patent Convention genoemd. Het was de aanzet om het Europees Octrooibureau op te zetten dat in 1977 begon. Vandaag werd op mijn werk “50 Years European Patent Convention” gevierd vanuit München en Den Haag. Koning Willem Alexander, minister Micky Adriaansens en de Bulgaarse president Radev waren o.a. de genodigden met andere excellenties. Onze eigen president opende de viering met een toespraak, gevolgd door meerdere sprekers. Tijdens zijn speech werden er op de achtergrond foto’s getoond en zag ik plotseling mezelf in beeld, zie het youtube.com. Het ging om een ludieke foto tijdens de Campus Dagen met mijn team dat ik toen nog maar twee weken leidde.
Bij de Hofvijver hingen de vlaggen met de feestelijke aanduiding van ons kantoor. In de bijna 33 jaar dat ik er werk is er veel veranderd: enorme groei van octrooiaanvragen, grote toename personeel en nieuwe gebouwen. Foto’s van John Gundlach en epo.org.

 

 

Voor en tijdens de zomervakantie heeft Noud driftig gesolliciteerd naar een stageplek voor zijn Finance & Control opleiding. Hij vond een plek bij bankier Van Lanschot Kempen in Amsterdam. En vandaag was zijn eerste dag. Goed voorbereid, spullen netjes ingepakt en zelf in een net pak vertrok hij naar Amsterdam. Omdat de treinen niet reden zette zijn broer hem af bij de Zuidas en ging vervolgens door zijn werk in Houten.
‘s Avonds kwam Noud enthousiast thuis met een groot bos bloemen die hij van de stageleider had gekregen. Klasse!

De KNHB is gisteren de Week van de Scheidsrechter gestart: “Namens de KNHB willen we je heel hartelijk danken voor al jouw inzet en bijdrage aan de arbitrage- en hockeysport. We begrijpen dat jullie hier veel tijd en energie in steken en deze bijdrage is van onschatbare waarde voor het succes van hockeyend Nederland“. En vandaag was het weer zover. Eerst viel ik voor Sam in die de wedstrijd van Jong Dames 1 tegen Amsterdam floot maar halverwege moest afhaken om zelf te spelen. Daarna floot ik met collega-scheids de Dames 1 tegen Alkmaar. Het was een mooie zonnige middag. Na de wedstrijd werd een foto van ons als scheidsrechters genomen met de coach van het damesteam. Daarna ging ik zelf nog fotograferen bij de Heren 1 tegen Pijnacker.

Bij de tweede koffiepauze hoopten we dat de vos voorbij zou komen. Het was dezelfde plek als op 29 juli. Helaas was ons wachten tevergeefs. We liepen verder en zochten de zonnendauw. Terwijl ik links en rechts om me heen keek, stond de vos plotseling voor mijn neus (eerste foto). Wow. Ingrid en Rein stonden verderop. Om mijn enthousiasme te beheersen wees ik heel heftig naar beneden (zonder lawaai te maken) zo van: kijk! kijk! de vos loopt voor mijn voeten. Ingrid stond naast Rein en zag het en wees ook naar Rein. We hoopten dat Rein een foto van mij en de vos zou maken maar hij kreeg de slappe lach omdat hij dacht dat ik helemaal weg was van het bloemetje wat ik zocht. De vos liep rustig langs ons en we maakten een aantal foto’s en zo was ons wachten toch beloond. De vos was ons waarschijnlijk gevolgd. Ook onderstaande foto’s zijn van Rein en mezelf.
 

Omdat ik herten al vaak heb gefotografeerd zal ik niet gauw een foto van een hert maken, tenzij het licht en compositie erg mooi uitvallen. Bij dieren weet je dat niet want die kun je niet in een bepaalde positie laten poseren. Ook de buizerd liet zich zien, in een boom en in de lucht. Hetzelfde gebeurde met de torenvalk. Onderweg zie je dan plotseling een vleesetende paddenstoel, de vink fluit er rustig op los, een kikker zit midden in de zonnendauw, de libelles vliegen driftig heen en weer en de zwanen en watervogels drijven rustig over het water. De foto’s hieronder zijn van Rein en mezelf. Ook de vos kwam voorbij, zie PRAI (3).
 



 

Vanmiddag maakten we een fantastisch leuke wandeling door de AWD met onze vrienden Rein en Petra. Zowel Ingrid als Petra hadden koffie meegenomen wat goed was voor twee koffiepauzes. Met het prachtige nazomerweer was het helemaal niet erg om op een duin of in een zithoek van het uitzicht te genieten. Onderweg zagen we vogels, herten en een vos. Rein en ik hadden beide camera’s mee en legden mooie plaatjes vast. We slenterden 4 uren door de duinen en legden uiteindelijk 11km af.

 


 

Maandag is meestal mijn kantoordag ozodat ik met collega’s op het werk afspreken. Maar ook om af te spreken met een oud-collega, niet op kantoor maar ‘s avonds in De Basiliek in Den Haag. We praatten bij over zijn pensioenleven en wat er allemaal bij komt kijken. De gerechten die waren voortreffelijk en mijn keuze was:
– ROCKSHRIMP: Zalm – tempura – wasabi eitjes – sesammayo
– ANGUS STEAK: Romanesco – doperwten tapenade – pepersaus
– PANNA COTTA MET DROP: Panna cotta – witte chocola – ijs – drop – aarbeiensap
Het werd een gezellig avondje dineren, zo dicht bij het Binnenhof.