Alweer een jaartje bloggen er bij. Het jaar 2020 had zoveel momenten dat er 3 delen voor nodig waren: (1), (2) en (3). De indrukken in dit deel van het jaar 2020 zijn: jaarwisseling met Rein en Petra, Annelot in Guatemala, Sam snowboarden in Zwitserland, weekendje Ardennen, wandelen met Noud en Sanne, maken van de zitkuil en toch moederdag vieren ondanks de corona-lockdown.
Alweer een jaartje bloggen er bij. Het jaar 2020 had zoveel momenten dat er 3 delen voor nodig waren: (1), (2) en (3). De indrukken in dit deel van het jaar 2020 zijn: Noud geeft thuis schoolpresentatie via MsTeams vanwege corona-lockdown, weekendje Holten, Annelot onverwacht terug uit Guatemala, wandelen in AWD, wandelen bij Nijkerk, met Annelot naar Heiligeland Stichting, varen in Friesland, dagje op pad met mijn moeder, wandelen en fietsen vakantie Oostenrijk.
Alweer een jaartje bloggen er bij. Het jaar 2020 had zoveel momenten dat er 3 delen voor nodig waren: (1), (2) en (3). De indrukken in dit deel van het jaar 2020 zijn: elleboog gebroken door fietsongeluk, Noud wordt 18, Sam weer aan de hockey, herstel-wandelingen bij Loenen, AWD, Empe en Kennemerland, eten bij Merlot, fotograferen met Annelot in Apenheul, Noud geslaagd voor zijn rijbewijs en kinderen sportief bezig.
De maand december is altijd even een moment op terug te blikken op het afgelopen jaar. Het was een bijzonder jaar met heel veel mooie momenten maar ook met tegenvallers en teleurstellingen. Door alles heen ervaren we de zegen en bescherming van God in ons leven. Zelf kijk ik dankbaar terug naar twintig-twintig. Meer indrukken volgen binnenkort op dit blog.
Het is woensdagmiddag en ik heb nog verlof in verband met herstel van mijn elleboog. Het weer is heerlijk fris en samen laten we de honden uit op het strand. Heerlijk om de zon zo op je hoofd te krijgen. Toen ik de eerste foto maakte dacht ik, oeps, ik heb mijn camera met 10-18mm lens in de auto laten liggen. Dat was een beetje dom want hij hing aan de hoofdsteun van de achterbank vol in het zicht. Gelukkig is er niet ingebroken en bleek er achteraf niks aan de hand. De foto’s heb ik gemaakt met de iPhone.
De zon scheen vandaag als in de zomer en dat nodigt uit om te gaan wandelen. Met de wind en de zon in de rug voelde het bijna zomers aan. Later tegen de zon en wind in was het veel kouder en moest de jas dicht. Onderweg was er weinig leven te spotten. Wel herten en een aantal buizerds die veel herrie maakten. Hier en daar was er een vinkje. Later op de middag liep het tegen het gouden uurtje aan en kleurde de lucht geel. Het rondje was 12,5km en zeker de moeite waard. Het was voor het eerst dat ik de camera met telelens meenam zonder statief. Na de controle bij de chirurg afgelopen vrijdag durf ik mijn elleboog weer te belasten en wisselde ik regelmatig van arm om de apparatuur van 2,7kg los in de hand te dragen.
Via het boek “De mooiste fotolocaties in Oost-Nederland” kwamen we op de Empese en Tondense heide. Na een hobbelige landweg lunchten we met het luxe broodje uit Deventer. De zon begon te schijnen en deed het natte heide- en veenachtige landschap glinsteren. Het was geen spectaculaire route want het was maar 2km. Dat kwam omdat we op de verkeerde plek parkeerden maar we vonden het wel mooi om over de vlonders te lopen.
Voor vandaag planden we een wandeling bij Empe maar we wilden toch eerst nog even naar Deventer. We kozen voor de landschapsroute langs Brummen, Zutphen en Gorssel. In Deventer kochten we Californische donuts en twee luxe broodjes voor onderweg. In een van de gezellige straatjes was een boekhandel met oude boeken en oude kaarten. Buiten stond een kaart van de Kaukausus, heel apart. Want meestal zie je West-Europa in het midden. Zeker nu Armenië em Azerbedjan zo in het nieuws zijn over de enclave met Russische vredestroepen was deze kaart toch wel een bijzonder punt in de straat. Door de corona is de beweging toch wel enigszins beperkt en voelden we ons ool ongemakkelijk toen het drukker werd in de kleine straatjes. Toch was er een winkel die alleen maar “te gekke klanten” had volgens de aankondiging boven de deur. Na de drukte zijn we maar gauw weer de natuur ingegaan om te wandelen.
De herfst is zwaar ingetreden met prachtig gele kleuren en een dons van bladeren. Met de zon achter de wolken was het lastig oriënteren en waren we blij dat we de route op navigatie konden terugleiden naar het beginpunt. Het werd een heuse herfstwandeling en genoten we enthousiast van de kleuren en de onverwachte rijkdom die je in dit seizoen in de natuur ziet.
Na het ziekenhuisbezoek besloten we om de vrije dag goed te benutten en boekten we nog snel een overnachting Hotel Van der Valk in Duiven (net als in 2010). Onderweg op de A12 zocht Ingrid een wandelroute en dat werd in het bos rondom Landgoed Rosendael in Rozendaal. Na enige verwarring hoe je de dorpsnaam schrijft: Rozendaal, Rozendael, Rosendal, Roosendaal of iets dergelijks. Het blijkt Rozendaal! Aangekomen in het bos hielden we met MapMyWalk de gelopen route bij om de auto terug te kunnen vinden. Verrassend genoeg waren er nog veel paddenstolen en zelfs de sponspaddenstoel.
Na twee maanden heb ik vanmorgen weer controle gehad van de botheling in de elleboog. De chirurg was tevreden over het herstel. De botten zijn weer verder dichtgegroeid. Er zit kleine botgroei net boven het kleine plaatje wat niet de bedoeling is maar op zich niet erg is. De buiging is prima, de strekking nog niet recht. En dat komt omdat het gebogen eindstuk van de lange plaat in de pees drukt bij gestrekte arm. De rotatie van de arm is beperkt en dat komt waarschijnlijk omdat de kleine plaat tegen de ellepijp aan komt. De arts zei: je bent nog “maar” drie maanden onderweg en je kan voor deze fase al ontzettend veel, en er is nog steeds veel winst te halen. Over 3 maanden opnieuw op controle. Kortom, een gunstige tussenstand.
Naarmate de zon lager op de horizon stond des te meer het landschap goudkleurig oplichte. Het gaf een prachtig beeld door het riet en door de bomen, en zelfs het water kleurde geel. Kortom, de latere wandeling leverde onverwacht hele mooie landschapsbeelden op.
Het mooie weer was vanmiddag aanleiding om te gaan wandelen in de AWD. Omdat Noud zijn toetsweek van school moest afronden vertrokken we wat later vanmiddag en zo werd mijn wandeling een foto-tocht in het hart van “Golden Hour” dat om 16:10 uur begon. Eigenlijk heb ik het wel gehad met herten fotograferen maar vanwege het mooie licht heb ik er toch maar een paar foto’s van gemaakt.
Mijn mooiste shot kwam van de overactieve grote bonte specht die een gat tikte in een grote berk. Ook de buizerd liet zich op afstand zien.
Het heerlijke zonnetje is goed voor de vitamine D. We besloten om vanmiddag een duinwandeling te maken. De camera met telelens ging weer mee want je weet maar nooit wat je tegenkomt. Vandaag was het niet zo spectaculair maar het licht was wel geweldig mooi. De pimpelmees en de boompieper reflecteren hun mooie veren in het zonlicht en de herten geven een mooi beeld in de schaduw of in het tegenlicht. We waren niet de enigen die van het buitenzijn genoten. Op grote afstand kon je paravliegers laag over de duinrand bij het strand zien vliegen.
Terwijl Amerika zou moeten slapen en niet wakker liggen op wie ze gaan stemmen, lig ik om half negen in de stoel van de endodontoloog voor een wortelkanaalbehandeling. Op doorverwijzing van mijn reguliere tandarts na plotselinge kiespijn vorige week, kon ik gelukkig een spoedplek krijgen voor behandeling. De specialist in dit soort behandelingen was bijzonder opgewekt en legde de handelingen uit tijdens de operatie. Mijn mond werd mooi afgedekt en er kwam geen spettertje in mijn keel, erg prettig. De kies heeft een kroon en om die te behouden werd er doorheen geboord voor een gat van ongeveer 4mm (eerste foto). Aanvankelijk werden 3 wortelkanalen snel getraceerd. Daarna keek hij of kies 16 drie of vier kanalen heeft. Het zijn er 4 en nummer 4 was waarschijnlijk de boosdoener want de verdoving kon deze zenuwkracht niet helemaal te niet doen. Uiteindelijk is het vlot verlopen en is de kies weer in orde.
